บทที่ 18 กลับไปเรียน (1)
บทที่ 18 กลับไปเรียน (1)
เริ่มเข้าสู่วันใหม่ เวลาในนาฬิกาเลยเที่ยงคืนมาแล้ว ซีหลินที่นอนห่มผ้าห่มอยู่บนเตียงผู้ป่วย ก็เปิดหน้าจอระบบขึ้นมาอีกครั้ง
------------------------------------------------------- ---------------------------
ชื่อ หลี่ซีหลิน คะแนน 7,200
Level 0 7,200 / 10,000
สิทธิในการเปิดไฟล์ข้อมูลวันนี้ 3 ไฟล์ คะแนนฟรีที่เหลือ 10
ประวัติ
------------------------------------------------------- ----------------------------
ข้อมูลของเธอยังเป็นเหมือนเมื่อตอนบ่ายที่ได้คะแนนเพิ่มมาหนึ่งหมื่นคะแนนทำให้มีคะแนนรวมอยู่ที่เจ็ดพันสองร้อย แต่วันนี้วันใหม่จึงเริ่มนับสิทธิในการเปิดไฟล์ใหม่อีกครั้ง ซึ่งก็คือมีสิทธิเปิดได้สามไฟล์ด้วยกัน
ซีหลินกดออกจากหน้าต่างข้อมูลส่วนตัว มากดเปิดหน้าไฟล์ข้อมูล ในหน้าต่างนี้ รูปภาพที่แสดงเป็นไอคอนตัวแทนของไฟล์ทั้งสามสิบไฟล์ก็เปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง
รูปที่อยู่แถวบนสุดคือรูปพี่ชายของเธอ พยาบาลและหมอที่มาตรวจอาการพี่ชายช่วงหัวค่ำ ซ่งเว่ยหนานและคนของเขาอีกสองคน จากนั้นก็เป็นไฟล์ข้อมูลของคุณตำรวจในสถานีและพวกอาชญากรที่เธอได้เจอ และญาติของเด็กหญิงที่ไปสถานีตำรวจพร้อมกันกับเธออีกสองคนคือคุณปู่และคุณพ่อของเด็กหญิง
"คะแนนที่ใช้เปิดไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่" ซีหลินบ่นงึมงำ จากที่แสดงในหน้าจอ คะแนนที่ใช้เปิดไฟล์ของคุณปู่เจิ้งคือห้าคะแนน ส่วนคะแนนที่ใช้เปิดของคุณพ่อน้องซวงซวงคือสามคะแนน
ซีหลินอดแปลกใจไม่ได้ ในภาพไฟล์แถวล่างๆมีรูปของนางถู่โต้วด้วย
ในสถานีตำรวจ เธอกับนางถู่โต้วไม่ได้เผชิญหน้ากันโดยตรง ซีหลินแค่ทำการชี้ตัวคนร้ายจากอีกฝั่งของห้องกระจกเท่านั้น ส่วนตอนที่เดินตามในสวนสาธารณะ ซีหลินก็พยายามทำให้ไม่มีพิรุธจึงเดินตามเธอห่างๆไม่เคยเข้าไปใกล้นางถู่โต้ว ในระยะสามเมตรเลย
"แสดงว่า ถึงจะมีกำแพงกั้น แต่ถ้าอยู่ในรัศมีสามเมตรและอยู่นานอย่างน้อยหนึ่งนาที นายก็สามารถโหลดข้อมูลคนคนนั้นได้อัตโนมัติเลยสินะเพกาซัส"
"ใช่"
คะแนนที่ใช้เปิดไฟล์ของนาถู่โต้วใช้แค่สองคะแนน แต่ซีหลินก็ไม่คิดจะเปิดหรอก รวมทั้งไฟล์ของพวกอาชญากรที่เธอเจอบนโรงพักด้วย เธอไม่อยากเสียเวลาไปช่วยคนพวกนั้นแก้ไขความเสียใจ ดีไม่ดีความเสียใจของพวกคนร้ายอาจจะเป็นความเสียใจที่ทำความชั่วบางอย่างไม่สำเร็จก็ได้ ถ้าเปิดไปเจอต่อให้มีคะแนนให้เธอก็ไม่ช่วยพวกเขาทำความชั่วพวกนั้นอยู่ดี เปิดดูแล้วก็เสียสิทธิเสียคะแนนฟรีในวันนี้เปล่าๆ
ซีหลินตัดสินใจเลือกดูไฟล์ของคุณหมอที่มาตรวจอาการของพี่ชายช่วงหัวค่ำ คุณหมอเป็นคนใจดีและดูแลพี่ชายเธออย่างดี ถ้าเขามีความเสียใจอะไรที่เธอช่วยแก้ไขได้เธอก็ว่าจะลองดูสักหน่อย ถ้ามีคะแนนเป็นของรางวัลให้ด้วยจะดีมาก
-------------------------------------------------------
ต้องใช้ 5 คะแนนเพื่อเปิดไฟล์
ท่านต้องการเปิดหรือไม่
ตกลง ยกเลิก
-------------------------------------------------------
"ตกลง"
-------------------------------------------------------
ชื่อ ฮุ่ยซือ
อายุ 31 ปี
ความเสียใจในรอบหนึ่งเดือน
ผิดคำสัญญากับคนไข้เสี่ยวเต๋อ ไม่ได้ซื้อหุ่นยนต์อุลตร้าแมนให้ จนถึงวันที่คนไข้เสียชีวิตใน วันที่ 30 เดือนเมษายน ปี20XX
300 คะแนน
-------------------------------------------------------
"เสียชีวิตในวันที่30เมษายน? จะมีคนตายอีกแล้วเหรอ" ซีหลินเอ่ยออกมาด้วยความไม่สบายใจ
"เจ้าของไฟล์ฮุ่ยซือเป็นแพทย์ในโรงพยาบาล ย่อมพบเจอการเกิดแก่เจ็บตายเป็นปกติ" ระบบเอ่ยตอบ
"สิ่งที่ฉันต้องทำสำหรับงานนี้ก็คือทำให้คุณหมอทำตามคำสัญญาใช่ไหมเพกาซัส ไม่ใช่ต้องช่วยชีวิตคนไข้เสี่ยวเต๋อใช่หรือเปล่า"
"ใช่"
"แล้วฉันสามารถช่วยชีวิตคนไข้เสี่ยวเต๋อได้ไหม"
"ศักยภาพของโฮสต์ขณะนี้ ไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้"
"คนไข้เสี่ยวเต๋อเขาเสียชีวิตเพราะอะไรเหรอ"
"เลเวลของโฮสต์อยู่ในระดับต่ำเกินกว่าจะเข้าถึงข้อมูล"
ซีหลินถอนหายใจด้วยความเศร้าหมอง พอรู้ว่ามีคนจะตายอยู่ตรงหน้า แต่ช่วยเหลืออะไรไม่ได้มันทำให้รู้สึกอึดอัดและรู้สึกผิดในใจจริงๆ
แต่ในโลกนี้คงมีสิ่งที่คนอย่างเธอเข้าไปช่วยเหลือไม่ได้อีกมากมาย เธอก็เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา คงไม่สามารถแบกรับอะไรได้ขนาดนั้น ตอนนี้คงทำได้แค่สิ่งที่ตัวเองพอจะมีความสามารถ
ซีหลินยกโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเว็บช็อปปิงชื่อดัง ค้นหาหุ่นยนต์อุลตร้าแมน เพื่อจะกดสั่งซื้อ ขณะค้นข้อมูลก็พบว่าหุ่นยนต์อุลตร้าแมนนั้นมีหลายแบบหลายรุ่นมาก ข้อมูลในไฟล์ก็ไม่ได้บอกว่ารุ่นอะไรด้วยสินะ
"แล้วฉันต้องซื้อรุ่นไหนล่ะ ถ้าซื้อมาผิดจะไม่เสียของแย่เหรอ"
ซีหลินตัดสินใจวางภารกิจนี้เอาไว้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยไปลองสืบๆดูว่าคนไข้เสี่ยวเต๋อคือใคร แล้วคุณหมอฮุ่ยซือสัญญาจะซื้ออุลตร้าแมนรุ่นไหนให้ เธอจะได้ซื้อถูกรุ่น
ปิดโทรศัพท์ไปแล้วมาสนใจหน้าจอระบบต่อ ซีหลินเลือกกดดูไฟล์ข้อมูลของคุณพ่อน้องซวงซวง ซึ่งใช้สามคะแนนในการเปิด
-------------------------------------------------------
ชื่อ โจวซุ่น
อายุ 34 ปี
ความเสียใจในรอบหนึ่งเดือน
ลูกสาวถูกลักพาตัวและถูกทำร้ายจนล้มป่วย
ไม่มีคะแนน
-------------------------------------------------------
"ลูกสาวที่เขียนในนี้คือน้องซวงซวงใช่ไหม ส่วนเรื่องที่ถูกลักพาตัว หรือถูกทำร้ายจนล้มป่วยก็คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้" ซีหลินพยายามสรุปความเข้าใจจากข้อมูลที่มี
"ก็คือ…ถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เขาเสียใจนั้นได้เกิดขึ้นไปแล้ว แต่ความรู้สึกเสียใจก็ยังคงอยู่ ก็เลยเป็นความเสียใจในปัจจุบัน ที่แสดงในไฟล์ข้อมูลสินะ"
ซีหลินพยักหน้าให้กับคำอธิบายของตัวเอง ในขณะที่ระบบเพกาซัสไม่พูดอะไรสักคำ ขี้เกียจเซ้าซี้ และเธอก็เริ่มง่วงนอนแล้วจริงๆ เหลืออีกสองคะแนน เธอจะเลือกใครดี
เนื่องจากมีสองคะแนนให้เลือกกดไม่มาก ส่วนใหญ่จะเป็นคะแนนที่ใช้เปิดไฟล์ของอาชญากรที่ซีหลินเจอในสถานีตำรวจวันนี้ ส่วนของคนทั่วไปมีแค่ไฟล์เดียว เป็นไฟล์ของคุณตำรวจที่เจอที่สถานีตำรวจเมื่อตอนเย็น
คุณตำรวจคนนี้เหมือนเป็นเจ้าหน้าที่จากสถานีอื่นที่แวะมาทำธุระที่สถานีตำรวจที่ซีหลินไปทำเรื่องคดีเด็กตกน้ำ เธอไม่แน่ใจว่าหากเขามีความเสียใจที่ต้องแก้ไข เหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้นไกลจากเธอมากหรือเปล่า แต่คิดว่าเขาเป็นตำรวจในเมืองB หากมีความเสียใจเกิดขึ้น สถานที่เกิดเหตุก็คงอยู่ในละแวกที่เธอเดินทางไปได้นั่นแหละ
-------------------------------------------------------
ต้องใช้ 2 คะแนนเพื่อเปิดไฟล์
ท่านต้องการเปิดหรือไม่
ตกลง ยกเลิก
-------------------------------------------------------
"ตกลง"
-------------------------------------------------------
ชื่อ อู๋ติ้งเกา
อายุ 24 ปี
ความเสียใจในรอบหนึ่งเดือน
12 เดือนเมษายน ปี 20XX เวลา 12.55 น. กำลังสืบสวนคดี หน้าโรงอาหารกลาง มหาวิทยาลัยเป่ยซี ถูกนกอึใส่ศีรษะ มีนักศึกษาหญิงมากมายเห็นเหตุการณ์
98 คะแนน
-------------------------------------------------------
"หึ๊?" พออ่านเหตุการณ์ที่บรรยายไว้ในไฟล์ข้อมูล ซีหลินก็ต้องอ่านอีกรอบด้วยความมึนงง
"นกอึใส่ศีรษะก็เป็นภารกิจที่ได้คะแนนด้วยเหรอเพกาซัส"
"ใช่"
พอมานึกๆดู ถ้าเธอเป็นคุณตำรวจอู๋ กำลังสืบสวนคดีอย่างเท่ๆมีนักศึกษาสาวสวยแอบมองอยู่เยอะแยะ แล้วจู่ๆก็มีนกบินมาอึใส่หัว ก็คงเสียเซลฟ์มากทีเดียวล่ะ
"เก้าสิบแปดคะแนนก็ไม่น้อยด้วยนะ ใช้เปิดไฟล์ข้อมูลได้ตั้งหลายสิบไฟล์ วันเวลาที่เกิดเหตุก็วันพรุ่งนี้ด้วย งานนี้ฉันน่าจะทำได้ และไม่มีอันตรายอะไร แต่สถานที่เกิดเหตุ…?…
เป่ยซี… นี่ไม่ใช่มหาวิทยาลัยของหลี่ซีหลินหรอกเหรอ?"
ทบทวนความทรงจำจากเจ้าของร่างก็ได้รับคำยืนยัน หลี่ซีหลินเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้จริงๆ อยู่ปีสองคณะศิลปะการแสดง
"ไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยนานแล้ว กลับไปเรียนสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน ถ้าโดดเรียนนานๆ ถูกรีไทร์ขึ้นมาก็คงไม่ดี"
ซีหลินบ่นงึมงำกับตัวเอง ปิดหน้าจอระบบแล้วก็ค่อยๆผล็อยหลับไป