1185 ราตรี
ตอนที่ 1185 ราตรี
“เจ้าทำได้ยังไงน่ะ” จางหยิงห่าวถาม
กู่ฉิงซานสัมผัสแมวแล้วตอบว่า “เจ้านี่บักบอยเข้ามา ขนาดความโกลาหลยังต้องยอมจำนนต่อตัวตนของมัน…หลังจากมันเข้ามา มันยังสามารถเลือกความสามารถพิเศษได้ทุกๆ หนึ่งชั่วโมง จากนั้นข้าเลือกความสามารถแบบเดียวกับมัน จากนั้นพวกเราใช้งานพร้อมกันจนกลายเป็นอย่างที่เห็น ณ ตอนนี้นี่แหละ”
เย่เฟยหลีนำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาให้ทันที
แมวสีดำกัดเข้าไป เคี้ยวอยู่สักพักก่อนอาเจียนออกมา
“ฟิ่ว!”
มันตบท้องเป็นสัญญาณว่าอิ่มแล้ว
กู่ฉิงซานนิ่ง
จางหยิงห่าวนิ่ง
“เหลวไหลน่า นี่คือบะหมี่ที่ข้าแช่อย่างดีเลยนะ” เย่เฟยหลีกล่าวด้วยความไม่พอใจเล็กน้อยขณะถือชามบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
“ขอโทษที มันกินแหล่งกำเนิดพลังวิญญาณเป็นอาหารน่ะ” กู่ฉิงซานกล่าว
ทันใดนั้น สีหน้าของทั้งสามขยับพร้อมกัน
บนหน้าต่างระบบความโกลาหล เหลือเวลาสองนาที
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “เหวยจุน วันสิ้นโลกกำลังมาในไม่ช้า ดูซิว่ามีที่ไหนที่สามารถช่วยซ่อนตัวพวกเราได้”
แมวสีดำยื่นอุ้งเท้าออกไปก่อนชี้ไปที่ทะเลสาบขนาดใหญ่แล้วกล่าวว่า “เหมียว…แค่ก! ฟิ่วๆ !”
กู่ฉิงซานพยักหน้าก่อนชื่นชม “ดีมาก ดูท่าตัวตนของเจ้าจะดีมากทีเดียว”
ทั้งสามคนหันหลังก่อนลุยไปทางทะเลสาบทันที
พวกเขาตามแมวสีดำไปขณะดำดิ่งสู่น้ำลึก แหวกว่ายเป็นระยะทางไกลจนมาถึงหินใต้ทะเลสาบ
แมวสีดำชี้ไปที่หิน
กู่ฉิงซานขึ้นไปเพื่อมองใกล้ๆ
เขาเห็นประตูลับใต้หิน
กู่ฉิงซานเปิดประตู
บันไดหินยาวปรากฏขึ้นตรงหน้าทั้งสามคน
บันไดหินนี้นำไปสู่ส่วนลึกของปฐพี นอกจากบันไดหินแล้ว มีป้ายเขียนบอกไว้ว่า
“หมายเหตุ โปรดจำไว้ว่าต้องปิดประตูทุกครั้งหลังจากเข้ามา”
“เวลาสองทุ่มคืนนี้ วันสิ้นโลกกำลังจะมาเยือน ประเภทคือ การดูดกลืนของความมืด”
“หากเจ้าเหนื่อยล้ากับวันสิ้นโลกที่ไม่มีสิ้นสุด เชิญมาบาร์กลางคืนเพื่อฆ่าเวลา”
“บาร์กลางคืน เดินไปตามทางนี้สามสิบกิโลเมตรแล้วจะถึงที่หมาย”
ตอนนี้ ทั่วใต้ทะเลสาบพลันมืดมิด
ทั้งสามเงยหน้ามอง
พวกเขาเห็นว่าแสงจันทร์และแสงดาวบนทะเลสาบหายไปสิ้น
ความมืดหนาแน่นเกินกว่าจะสลายได้เข้าปกคลุมทุกสิ่งอย่างช้าๆ และมั่นคง
หมดเวลาแล้ว
วันสิ้นโลกเริ่มมาเยือน!
โดยไม่ลังเล ทั้งสามคนรีบลอบเข้าประตูก่อนปิดมันหลังจากเข้ามาข้างในแล้ว
ขณะลงไปตามขั้นบันไดหินหลายร้อยเมตร เขตอาคมที่มองไม่เห็นขวางกั้นทะเลสาบจากข้างนอก
พวกเขาสามคนที่ยืนอยู่บันไดหินล้วนเปียกโชก
เย่เฟยหลีมองกู่ฉิงซานก่อนถามว่า “แมวของเจ้าไปไหนล่ะ”
“มันเป็นแขกรับเชิญชั่วคราว หลังจากลงมือเสร็จก็จะกลับไป” กู่ฉิงซานตอบ
ทั้งสองคนเริ่มเป่าน้ำบนร่างกายให้แห้ง
“ข้าว่าข้าเปลี่ยนชุดดีกว่า” จางหยิงห่าวบ่น
เขาสลัดร่างกายก่อนเปลี่ยนเป็นแจ็กเก็ตหนังสีดำ กางเกงยีนและแว่นกันแดด
แมวสีดำนั่งอยู่บนไหล่ของเขา
“บาร์ที่สามารถหลีกเลี่ยงวันสิ้นโลกได้” จางหยิงห่าวดีดนิ้วขณะกล่าวด้วยความสนใจ
“ใช่ นี่คือการนำทางที่แมวสีดำบอกพวกเรา พวกเราอาจจะไม่เพียงแค่หลีกเลี่ยงวันสิ้นโลกได้เท่านั้น แต่ยังสามารถหาข้อมูลจากที่นี่ได้อีกด้วย…ยังไงเสีย นี่คือพื้นที่ความโกลาหล พวกเราไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับที่นี่มาก่อน” กู่ฉิงซานกล่าว
“โลกที่ไม่คุ้นเคยอย่างสมบูรณ์ อาจจะมีสมบัติและพลังลึกลับซ่อนอยู่ที่นี่มากมายก็ได้” จางหยิงห่าวพึมพำ
“ถ้างั้นพวกเราจะมัวรออะไรอยู่ล่ะ” เย่เฟยหลีถาม
พวกเขาสามคนเหาะไปตามบันไดหิน
ผ่านไปหลายนาที
หมาป่าสองตัวปรากฏตรงหน้า
“ยินดีต้อนรับสู่บาร์กลางคืน โปรดจ่ายค่าเข้าด้วย” หมาป่าตัวหนึ่งกล่าว
“ที่นี่ต้องจ่ายด้วยหรือ” กู่ฉิงซานถาม
“ถูกต้อง การเข้าจากจุดนี้ไปคือระยะของบาร์กลางคืนแล้ว ความสามารถพิเศษของพวกเจ้าจะถูกรีใหม่” หมาป่าอีกตัวตอบ
“รีที่ว่าเนี่ย…” จางหยิงห่าวกล่าว
หมาป่ากล่าวว่า “เจ้าสามารถเลือกความสามารถพิเศษใหม่ที่ต้องการใช้ได้”
“ใช่ ยุติธรรมดี แต่ข้าไม่รู้ว่าต้องจ่ายอะไรให้พวกเจ้า” กู่ฉิงซานกล่าว
“เงินตรา เทวภัณฑ์ สมบัติ อาวุธ ข้อมูล…อะไรก็ได้ที่มีค่า”
กู่ฉิงซานพยักหน้าขณะสัมผัสเอว
เขารู้สึกถึงความว่างเปล่า
…ใช่แล้ว เพื่อรักษาพลังของหอกปีศาจแดงไว้ ถุงเก็บของทั้งหมดจึงถูกเอาไป กู่ฉิงซานในตอนนี้ไม่มีเงินติดตัว
“ไม่มีเงินหรือ” หมาป่าตัวหนึ่งหรี่ตา
“ใช่” เย่เฟยหลีก้าวเข้ามาก่อนโยนถุงเก็บของให้อย่างไม่ใส่ใจ
หมาป่ารับถุงมาก่อนสัมผัสมันด้วยมือ จากนั้นเทอัญมณีทรงกลมหลากสีออกมาสองสามก้อน
“ของดี”
หมาป่าชื่นชมก่อนส่งสัญญาณให้สหายเปิดทางให้
พวกมันล้วนคำนับแล้วกล่าวว่า “ขอต้อนรับแขกทุกคนเข้าสู่บาร์กลางคืน”
เย่เฟยหลีนำเหรียญสีทองเข้มออกมาสองสามเหรียญอีกครั้งก่อนยัดไปที่มือแล้วกระซิบว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่พวกข้ามาที่นี่ มีอะไรจะเตือนหรือเปล่า”
หมาป่าสองตัวรับเหรียญสีทองมา ท่าทีของพวกมันดีขึ้น
“ไม่มีกฎในบาร์ ตราบที่เจ้ามีเงิน เจ้าสามารถซื้อทุกสิ่งที่อยู่ที่นี่ได้ เจ้ายังสามารถสนุกกับบริการพิเศษต่างๆ ได้ตามที่ต้องการ” หมาป่าตัวหนึ่งกล่าว
“บาร์ไม่ได้รับผิดชอบเรื่องความปลอดภัยของใคร”
“พวกข้าไม่สนการต่อสู้และการฆ่าระหว่างแขกด้วยกัน หากมีบางสิ่งที่ส่งผลมากเกินไปจริงๆ จะต้องมีการเดิมพัน คนที่ไม่เชื่อฟังจะถูกส่งตรงไปหาวันสิ้นโลก โศกนาฏกรรมของเขาจะถูกถ่ายทอดสดในบาร์!”
“นี่คือเหตุผลที่ทำไมธุรกิจบาร์ของพวกข้าถึงได้โด่งดัง” หมาป่าอีกตัวยิงฟันด้วยความตื่นเต้น
“โปรดยินดีกับมันให้เต็มที่!”
“ขอบคุณ” เย่เฟยหลีกล่าว
ทั้งสามคนเดินไปตามบันได
“นี่ เฟยหลี เจ้าไปเอาอัญมณีหายากเหล่านั้นมาจากไหนน่ะ” จางหยิงห่าวอดที่จะถามไม่ได้
เย่เฟยหลีเดินขณะตอบว่า “ลอร่ามาหาข้าคราวที่แล้วก่อนบอกว่าหลังจากสังเกตการณ์มาสักพัก นางพบว่าข้าเป็นคนดีและเป็นสหายแสนดีของกู่ฉิงซาน ดังนั้น ในฐานะท่านเอิร์ลอย่างเป็นทางการของอาณาจักรหนาม เพื่อไม่ให้อาณาจักรเสียหน้า นางจึงให้ความใส่ใจทุกอย่าง…”
“เข้าประเด็นเถอะ!” จางหยิงห่าวกล่าว
เย่เฟยหลีพยายามอย่างหนักเพื่อให้ตัวเองสงบลงมากขึ้นแล้วกล่าวว่า “จากนั้นนางก็มอบโลกใบหนึ่งให้ข้า…มันใหญ่กว่าโลกของพวกเรานิดหน่อย เต็มไปด้วยสมบัติสูงเสียดฟ้า นางบอกว่าโลกสมบัตินี้คือเงินเดือนของข้า จงใช้เมื่อถึงเวลา หากไม่พอก็ให้ไปหานาง”
จางหยิงห่าวนิ่ง
กู่ฉิงซานนิ่ง
จางหยิงห่าวเสียสติสักพัก จากนั้นถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ข้าหลงอยู่ในเส้นทางแห่งชีวิตมานานเกินไป จนกระทั่งตอนนี้ ในที่สุดข้าก็พบเส้นทางที่ถูกต้องสำหรับความพยายามของตัวเอง”
กู่ฉิงซานกำลังจะพูด แต่ทันใดนั้นก็นิ่งไป
อีกสองคนหยุดพร้อมกัน
แถวตัวอักษรสีเทาขนาดเล็กเริ่มปรากฏบนหน้าต่างระบบความโกลาหลของพวกเขา
“โปรดทราบ ท่านจะเข้าสู่บาร์กลางคืนหลังจากผ่านเขตอาคมที่อยู่ข้างหน้าสามร้อยเมตร”
“ท่านเข้าสู่ระยะบาร์แล้ว”
“นับจากนี้ไป ความสามารถพิเศษของท่านสามารถรีใหม่ได้แล้ว”
“โปรดรีความสามารถพิเศษใหม่เมื่อท่านต้องการ”
“หมายเหตุ”
“ท่านยังต้องหาทางผ่านกำแพงลับอยู่”
ทั้งสามคนยังคงเดินไปข้างหน้าตามที่ข้อความแจ้งเตือนบอก ท้ายที่สุดจึงเห็นเขตอาคมโปร่งแสงที่สุดทาง
“ที่นี่สินะ” เย่เฟยหลีกล่าว
“อืม เข้าไปกันเถอะ” กู่ฉิงซานกล่าว
ทั้งสามคนเดินเข้าไปในเขตอาคม
โลกต่างออกไปทันที
คลื่นเสียงเสียดแทงหูปกคลุมทั่วพื้นที่
แสงหลากสีสันสาดส่องลงมา ทำให้บาร์สว่างไสวพร้อมกับมีเสียงตะโกนของผู้คนนับไม่ถ้วน
บนเวที สาวงูทรงเสน่ห์และปีศาจสาวสีขาวราวหิมะกำลังนำสาวงามหลายสิบคนที่อยู่ด้านหลังเต้นรำตามเสียงดนตรีอย่างสนุกสนาน
สุรา ควัน สาวงาม แสง และ…
“มนุษย์ขยะอ่อนแอกลุ่มนั้นมาจากไหน! หลบไป!”
สัตว์ประหลาดสองหัวร่างกำยำเมามายขณะโบกดาบยักษ์ในมือแล้วพุ่งเข้าหาพวกกู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานขยับมือแล้วพลันหยุดอีกครั้ง
ข้างเขา จางหยิงห่าวพลันควงปืนพกไว้ในมือ
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด ศีรษะทั้งสองของสัตว์ประหลาดระเบิดก่อนล้มลงกับพื้นทันที
“สองบุปผาหรือ ข้าไม่เคยเห็นทักษะการยิงปืนแบบนี้มานานแล้ว” กู่ฉิงซานชื่นชม
“ข้าสามารถทำได้ตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ แค่ทักษะพื้นฐานน่ะ” จางหยิงห่าวกล่าว
โลหิตไหลอาบ
กลุ่มชายหญิงรวมตัวกันขณะสูดกลิ่นโลหิตในอากาศอย่างบ้าคลั่ง
โดยไม่พูดจา บริกรชายเดินเข้ามาลากร่างของสัตว์ประหลาดออกไป
หนึ่งในบริกรชายกล่าวกับพวกกู่ฉิงซานว่า “ขอต้อนรับแขกผู้มาใหม่ ต้องการสุราสักขวดหรือไม่”
“สุราสินะ ขอของขึ้นชื่อที่นี่สักขวดแล้วกัน” กู่ฉิงซานตอบ
เย่เฟยหลีโยนอัญมณีพร้อมกับมอบเหรียญสีทองให้บริกรชาย เขายิ้มให้ก่อนกล่าวว่า “ฝากด้วย”
“อา รอสักครู่ ข้าจะนำมาให้เดี๋ยวนี้แหละ”
บริกรชายรับเหรียญสีทองมาก่อนพยักหน้า
เขาไปที่บาร์เพื่อหาเครื่องดื่ม
พวกเขาสามคนรอ สายตาเห็นบริกรชายอีกคนพลันยืนอยู่บนเวทีก่อนกล่าวเสียงดังว่า “อาหารจานแรกในคืนนี้ สัตว์ประหลาดสองหัวย่าง! แขกที่ต้องการ โปรดไปที่เขตหนึ่งเพื่อเตรียมรับมื้อเย็นได้เลย!”
หลายคนหยุดเต้นก่อนพุ่งไปที่อีกฝั่งขอบาร์
“ข้าอยากกินหัวใจของมัน”
“ข้าอยากกินสัตว์ประหลาดนั่น…”
“เจ้าต้องเชื่อมั่นในฝีมือของบาร์แห่งนี้ พวกเขาสามารถจัดการกับทุกส่วนได้เป็นอย่างดี”
“จริงหรือ ข้าอยากกินสัตว์ประหลาดนั่นจัง…”
พวกเขาค่อยๆ เดินออกไป
กู่ฉิงซานตบบ่าของจางหยิงห่าวแล้วกล่าวว่า “เจ้าฆ่าเจ้านั่น แต่ไม่มีใครคล้ายกับสนใจ…ราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่นี่”
จางหยิงห่าวเก็บปืนพกไว้ที่เอวแล้วกระซิบว่า “อืม ข้าชักจะชอบที่นี่แล้วสิ”
..............................