1184 สามนาทีสุดท้ายก่อนถึงวันสิ้นโลก
ตอนที่ 1184 สามนาทีสุดท้ายก่อนถึงวันสิ้นโลก
พวกเขาสามคนมองข้อความแจ้งเตือนที่อยู่ตรงหน้า
“ดูนั่น คำใบนี้บอกว่าความโกลาหลคือกุญแจ เทพแห่งความโกลาหลคือเทพแหงกุญแจด้วยหรือเปล่า” จางหยิงห่าวถาม
เมื่อเห็นว่าที่เขาถามน่าสนใจ เย่เฟยหลีจึงตอบว่า “ถ้ามันคือเทพแห่งกุญแจจริง เช่นนั้นคำเตือนนี้ก็อยู่ในฐานะกุญแจเหมือนกัน เจ้าต้องระวังให้ดี ไม่อย่างนั้นมันจะพังหากใส่ตัวล็อคเข้าไป”
ทั้งสามคนเงียบสักพัก
ปวดหัวชะมัด
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ถ้าความลับเกี่ยวกับล็อคหรือประตู เช่นนั้นความโกลาหลน่าจะเป็นแนวทางให้พวกเรา…เป็นแนวทางให้เทพที่แท้จริงทำอะไรสักอย่าง”
“เจ้าจะทำยังไงล่ะ” จางหยิงห่าวครุ่นคิด
“ข้าว่ามันจะต่อต้านวันสิ้นโลกน่ะ” กู่ฉิงซานตอบ
ทั้งสองคนมองเขา
“พวกเราเพิ่งเห็นว่าความโกลาหลสามารถจองจำวันสิ้นโลกได้ ดังนั้นมันน่าจะเหมือนกับบัญญัติที่คงอยู่เพื่อต่อสู้กับวันสิ้นโลก” กู่ฉิงซานกล่าว
“ถ้างั้นทำไมบัญญัติกับความโกลาหลถึงเข้ากันไม่ได้ล่ะ พวกมันไม่ร่วมมือกันไปเลยไม่ดีกว่าหรือ” จางหยิงห่าวถามด้วยความสับสน
“ข้ามีลางสังหรณ์ว่าการต่อสู้เพื่อกลายเป็นเทพจะให้คำตอบพวกเรา” กู่ฉิงซานตอบ
ขณะทั้งสามสนทนา ตู้ยวีสองลำเข้าใกล้กำแพงยักษ์แล้ว
นี่คือกำแพงยักษ์ที่เชื่อมต่อกับสวรรค์และปฐพี ไม่มีสุดขอบทั้งซ้าย ขวา บน ล่าง ทำให้ผู้คนรู้สึกตกตะลึง
ตู้ยวีลดความเร็วลงก่อนหยุดลอยห่างจากกำแพงราวห้าเมตร
พวกเขาเห็นภูเขา แม่น้ำ พื้นที่เพาะปลูกและปราสาทบนกำแพงนั่น รวมถึงสิ่งมีชีวิตต่างๆ ด้วย
ตอนนี้ ราตรีคล้อยต่ำ ในปราสาทและบ้านเหล่านั้น เปลวไฟถูกจุดตามที่ต่างๆ
โลกเงียบสงัด
…กำแพงนี้ถึงกับเป็นโลก!
พวกเขาสามคนยืนอยู่นอกโลกราวกับกำลังมองแผนที่กว้างใหญ่ไร้พรมแดน
“วิเศษ”
เย่เฟยหลีพูดออกมาสองคำ
แถวข้อความแจ้งเตือนสีเทาปรากฏตรงหน้าพวกเขาสามคนอีกครั้ง
“ท่านพบโลกในตำนานประตูยักษ์โบราณ”
“พึงระวังสิ่งต่อไปนี้เมื่อเข้าสู่โลกใบนี้”
“หนึ่ง คนที่เข้าโลกนี้จะมีพละกำลังเทียบเท่ากับสิ่งมีชีวิตอื่นในโลกโดยไม่มีข้อยกเว้น”
“สอง ในแต่ละชั่วโมง ท่านสามารถเลือกใช้พลังพิเศษได้เพียงหนึ่งอย่าง พลังอื่นๆ จะอยู่ในสภาพถูกผนึก”
“สาม ในสิบนาที วันสิ้นโลกจะมาที่ประตูยักษ์โบราณ ท่านต้องรีบหาทางรอด”
“คำเตือนสุดท้าย ท่านจะต้องตกลงไปในโลกประตูยักษ์โบราณ โปรดระวังศีรษะเอาไว้ด้วย”
พวกเขาสามคนมองหน้ากัน
“มีสิ่งมีชีวิตในโลกใบนี้…ดูท่าพวกเขาจะรู้วิธีหลีกเลี่ยงวันสิ้นโลกเหล่านั้น” จางหยิงห่าวสรุป
“แต่สิ่งสำคัญคือคนในโลกนี้ล้วนมีพละกำลังทัดเทียมกันงั้นหรือ” เย่เฟยหลีถามด้วยความสับสน
กู่ฉิงซานตบบ่าอีกฝ่ายแล้วตอบว่า “ใช่ แต่เจ้าไม่ต้องสนใจเรื่องพละกำลังหรอก”
“ทำไมล่ะ” เย่เฟยหลีถาม
กู่ฉิงซานตอบว่า “ต่อให้ทุกคนมีพละกำลังทัดเทียมกัน อุปนิสัย การตัดสินใจและความกล้าของแต่ละคนก็แตกต่างกันออกไป สิ่งเหล่านั้นสามารถกำหนดทิศทางการต่อสู้ได้”
จางหยิงห่าวตบบ่าอีกข้างของเย่เฟยหลีก่อนเสริมว่า “นอกจกาพลังพิเศษแล้ว ยังมีทักษะการต่อสู้มากมาย แต่สิ่งเหล่านี้ขึ้นอยู่กับคนที่ฝึกฝนและทำความเข้าใจในสถานการณ์ความเป็นความตาย”
เย่เฟยหลีมองจางหยิงห่าวและกู่ฉิงซาน จากนั้นกล่าวด้วยท่าทางผ่อนคลายว่า “ข้ารู้สึกปลอดภัยเวลามียอดฝีมือเช่นพวกเจ้า”
กู่ฉิงซานและจางหยิงห่าวมองหน้ากัน
“เร่งมือเข้าเถอะ”
“ได้”
ทั้งสองตบบ่าของเย่เฟยหลีก่อนผลักเข้ากำแพง
“เดี๋ยว...”
ก่อนเย่เฟยหลีจะทันกล่าวจบ เขาตกลงไปในโลกนั้นจนกระแทกเข้ากับทะเลสาบ
จางหยิงห่าวและกู่ฉิงซานกระโดดตามลงไป
ซ่า!
ซ่า!
เสียงน้ำสาดกระเซ็น
พวกเขาสามคนลอยอยู่เหนือผิวน้ำ รับรู้ถึงความมืดขณะแหวกว่ายไปทางชายฝั่งด้วยกัน
“พลังวิญญาณของข้าถูกลดลงจนเหลือระดับก่อตั้ง” กู่ฉิงซานกล่าว
เขาขยับพลังวิญญาณเพื่อระเหยน้ำบนร่างกาย
ร่างกายของเย่เฟยหลีทะยานขึ้นมาขณะรวมน้ำให้กลายเป็นบอลก่อนโยนกลับไปในทะเลสาบ
“ข้าอยู่ในระดับนี้” เขาสำลักน้ำออกมาขณะกล่าวว่า “ครั้งหน้าถ้าจะผลักข้า บอกล่วงหน้าด้วยล่ะ”
“ไม่” จางหยิงห่าวปฏิเสธ “เวลาว่ายน้ำ ตอนผลักใครบางคนลงไปในน้ำนี่แหละเป็นส่วนที่สนุกที่สุด”
จางหยิงห่าวสั่นเทาก่อนเปลี่ยนเป็นชุดสะอาดทันที
ทั้งสองคนมองเขา
น่าสนใจจริงๆ แม้กระทั่งกู่ฉิงซานก็มองไม่เห็นว่าเขาทำอะไร
จางหยิงห่าวสังเกตเห็นดวงตาของทั้งสองก่อนยักไหล่ “ไม่ว่าจะเป็นการตีหรือการฆ่า การรักษาภาพลักษณ์เป็นสิ่งสำคัญเสมอ”
เขาเก็บสไนเปอร์ไรเฟิลไว้ด้านหลัง เก็บปืนพกสองกระบอกไว้ที่ข้างเอวแล้วกล่าวว่า “พวกเรามีเวลาไม่มาก ดังนั้นต้องเลือกพลังพิเศษเพื่อให้สามารถใช้ได้ในหนึ่งชั่วโมงแรกเดี๋ยวนี้เลย”
ทั้งสามมองความว่างเปล่าตรงหน้าพวกเขา
พวกเขาเห็นว่าพลังพิเศษถูกแสดงบนหน้าต่างระบบแล้ว มีเพียงตัวเลือกเดียวเท่านั้น
เย่เฟยหลีชำเลืองมองมันแล้วกล่าวว่า “ดูสิ ไม่มีกฎที่บอกว่าพวกเราต้องเลือกตอนนี้…หรือก็คือ พวกเราสามารถเลือกในภายหลังได้”
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “หากเป็นเช่นนี้จริง เฟยหลีและข้าจะไม่เลือกสักพัก ข้าจะเลือกเมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้น”
“แล้วข้าล่ะ” จางหยิงห่าวถาม
กู่ฉิงซานตอบว่า “ยังเหลือเวลาอีกเจ็ดนาที พวกเราต้องการคนนำทางเพื่อช่วยหาสถานที่หลบภัย”
“เข้าใจแล้ว”
จางหยิงห่าวเลือกความสามารถพิเศษ
เขาเคาะพื้นแล้วกล่าวว่า “เจ้าหนูน้อยอยู่ไหนเอ่ย เหมียว…”
หลุมขนาดใหญ่แตกร้าวบนพื้น แมวสีดำกระโดดออกมา
“เหมียวๆๆ ”
แมวสีดำส่งเสียงร้องแผ่วเบาออกมา
ดวงตาของมันทิ่มแทงเข้าไปในราตรีมืดมิด ร่างกายของมันมีขนาดใหญ่กว่าแต่ก่อน
…หลังจากการวิวัฒนาการคราวที่แล้ว ตอนนี้มันมีความสามารถมากขึ้น
จางหยิงห่าวเลือกลูกแมวแล้วกล่าวอย่างอบอุ่นว่า “อาฮ่า นั่นแหละ วันสิ้นโลกกำลังจะมาแล้ว พวกเราต้องหาที่หลบภัย”
แมวสีดำยื่นอุ้งเท้าออกไปก่อนเช็ดที่ปาก
จางหยิงห่าวเงยหน้าขึ้นแล้วกล่าวกับกู่ฉิงซานว่า “ไม่ เจ้าต้องให้อาหารมันก่อนถึงจะสามารถนำทางพวกเราได้ นี่คือกฎการใช้งานของความสามารถ”
กู่ฉิงซานมองเย่เฟยหลีแล้วถามว่า “มีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหรือเปล่า”
“มี” เย่เฟยหลีตอบ
“เหมียวๆๆๆๆ !” แมวสีดำพลันแย้งขึ้น
จางหยิงห่าวปาดเหงื่อบนหน้าผากแล้วกล่าวว่า “มันไม่อยากกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป”
กู่ฉิงซานและเย่เฟยหลีมองหน้ากัน
“เหลือหกนาที” เย่เฟยหลีกล่าว
กู่ฉิงซานกล่าวกับแมวสีดำว่า “ข้าขอถามหน่อย เจ้าอยากกินอะไรหรือ พวกข้าต้องคิดหาทางก่อนถึงจะสามารถลงมือทำสำเร็จได้”
แมวสีดำตอบว่า “เหมียว เหมียวๆๆ ”
จางหยิงห่าวถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “มันอยากกินเค้กสตรอว์เบอร์รีน่ะ”
กู่ฉิงซานมองแมวสีดำแล้วถามว่า “ฟังนะ ตอนนี้พวกเราตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤติ เจ้าช่วยอดทนกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปก่อนได้หรือเปล่า”
แมวสีดำเผยสีหน้าจนใจออกมาก่อนตอบว่า “เหมียวๆๆ เหมียวๆๆๆ ”
จางหยิงห่าวกล่าวว่า “มันไม่รู้ว่าพวกเราตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ พอปรากฏตัวขึ้นมาก็เลือกอาหารที่อยากกินทันที ตามกฎแล้ว อาหารนี้ไม่สามารถเปลี่ยนได้ หากไม่ได้กิน ความสามารถก็จะไม่ทำงาน”
พวกเขาสามคนและแมวหนึ่งตัวอยู่กับที่
“เหลือสามนาทีสุดท้าย” เย่เฟยหลีกล่าว
กู่ฉิงซานพลันกล่าวว่า “เฟยหลี ต้มบะหมี่”
“อา…ห๊ะ” เย่เฟยหลีไม่เข้าใจ
จางหยิงห่าวย้ำ “มันไม่กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนะ”
กู่ฉิงซานถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ข้าจะลองดู”
“เจ้าจะเลือกหรือ” ทั้งสองคนถามพร้อมกัน
“อืม ข้าต้องเลือกพลังพิเศษภายในชั่วโมงนี้”
กู่ฉิงซานกล่าว จากนั้นเลียนแบบการกระทำของจางหยิงห่าวก่อนเคาะพื้น
มีหลุมขนาดใหญ่บนพื้นเช่นกัน
พวกเขาเห็นแมวสีดำกระโดดออกมาอีกตัว
ดวงตาของจางหยิงห่าวและเย่เฟยหลีเบิกกว้าง
“นี่มัน…” จางหยิงห่าวกล่าว
“ข้ายืมความสามารถของเจ้าเพื่อนำมาใช้น่ะ” กู่ฉิงซานกล่าว
“แต่แมวตัวนี้…”
“อ๋อ ไม่ใช่วิชาน่ะ แต่เป็นดารารับเชิญ” กู่ฉิงซานกล่าว
ดวงตาของทั้งสามจับจ้องแมว
เหมือนอย่างกับแกะ
แมวตัวนี้แทบจะเหมือนกับแมวสีดำในมือของจางหยิงห่าว แม้กระทั่งความยาวของหนวดก็ยังเหมือนกัน
เพียงแต่…
เมื่อมองแมวสีดำตัวนี้ มันดูมีบางอย่างผิดปกติเล็กน้อย
มันหมอบอยู่ตรงนั้นด้วยความกระสับกระส่าย หรี่ตาและก้มมองพื้นด้วยความหดหู่
กู่ฉิงซานย่อตัวลงก่อนโน้มน้าว “ไม่ต้องห่วง…แค่กลายเป็นแมวไม่ใช่หรือ ข้าก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน”
แมวสีดำไม่ขยับ
กู่ฉิงซานกล่าวต่อว่า “เอาล่ะ ข้าจะให้ค่าชดเชยเล็กน้อย เป็นการปลอบขวัญจิตใจน่ะ”
เขาวางมือบนศีรษะของแมวก่อนมอบพลังวิญญาณให้หนึ่งแสนแต้ม
แมวสีดำกระตือรือร้นเล็กน้อย มันเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบากแล้วส่งเสียงร้องว่า “ฟิ่วๆๆ …”
..............................