1046 ความลับของไพ่เทพวารี

ตอนที่ 1046 ความลับของไพ่เทพวารี

ภายใต้พลังของแหวนสี่วง แสงศักดิ์สิทธิ์ของสี่เทพจอมปลอมหายไปสิ้น

พวกเขาเผยรูปลักษณ์เดิมออกมา

เทพ

พวกเขาคือเทพดั้งเดิม

“แหวนราชาที่หายสาบสูญ และก็แหวนผู้พิทักษ์สามวง… นี่มันเป็นไปไม่ได้!”

“เจ้าเป็นใครกัน”

สี่เทพคุกเข่ากับพื้นด้วยความไม่เต็มใจ

พวกเขาเค้นสมองอย่างสิ้นหวัง พยายามหาทางสู้กับแหวนสี่วง

น่าเสียดายที่มันเปล่าประโยชน์ นี่คือคำสั่งระดับสัญญาของเทพ มันสลักลึกลงไปในวิญญาณของเทพทั้งมวล

ยิ่งกว่านั้น กู่ฉิงซานไม่ให้โอกาสกับพวกเขา

นี่คือขั้นตอนสำคัญยิ่ง เพื่อป้องกันความผิดพลาด กู่ฉิงซานจึงตัดใจจากการโจมตีก่อนตั้งใจควบคุมแหวนสี่วง

สี่เทพคุกเข่าลงกับพื้น

แต่พวกเขาไม่เลิกต่อต้าน ในเวลาเดียวกันนั้น พวกเขาอ้าปากเพื่อขับขานบทเพลงสรรเสริญของเทพ

“เทพมารดาผู้ยิ่งใหญ่ ข้าขอเรียก…”

สีหน้าของกู่ฉิงซานเปลี่ยนไปก่อนตะโกนอย่างวิตกว่า “อย่าให้พวกเขาเรียกสัตว์ประหลาดนั่น!”

เขาควบคุมแหวนสี่วงด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อบรรจุร่างของสี่เทพเข้าไป ถึงจะทำให้พวกเขาคุกเข่าลงได้แต่ก็ไม่สามารถห้ามการขับขานบทเพลงสรรเสริญจากปากได้

เหล่าต้าลงมือ

“อย่าแม้แต่จะคิด!”

เขาคว้าตรีศูลสีดำแล้วขว้างใส่เทพวายุ

ตรีศูลสีดำแทงหน้าอกของเทพวายุก่อนกลายเป็นคลื่นสีดำกระจายไปทั่วร่างเขา

“ไม่ ช่วย…”

เทพวายุตัดใจจากการขับขานก่อนขอความช่วยเหลือ

แต่คลื่นสีดำถาโถมเข้าใส่อย่างรวดเร็ว เสียงของเขาถูกกลบในบัดดล

ใบหน้าของสามเทพจอมปลอมที่เหลือเปลี่ยนไปมาก

พวกเขาสามารถสัมผัสได้ว่าเทพวายุถูกอาวุธกลืนกินไปแล้ว

เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น

เทพวายุหายไปอย่างไร้ร่องรอย เหลือเพียงตรีศูลสีดำที่ปักอยู่บนพื้น

คลื่นสีดำล้อมรอบตรีศูลและยังคงหมุนวน ในที่สุดจึงตกลงสู่พื้นพร้อมตรีศูล ก่อเกิดเป็นแอ่งเงามืด

นี่คือร่างของเทพวายุ

สามเทพที่เหลือเผยความหวาดกลัว ปากของพวกเขาพลันเร่งการขับขานบทเพลงสรรเสริญของเทพ

“เทพมารดา ท่านคือผู้เป็นนิรันดร์อย่างไร้ที่สิ้นสุด พวกข้าคือคนของท่าน พวกข้าขอกล่าวกับท่านว่าชีวิตถูกคุกคาม…”

เหล่าต้าไม่พูดไม่จาก่อนเร่งความเร็วการโจมตี

เมื่อตรีศูลถูกขว้างออกไป เขาก็หยิบหนังสือแห่งชะตากรรมออกมาและเตรียมการให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

หน้าหนังสือที่ลุกโชนอยู่ในมือของเขาก่อนถูกขว้างใส่สองเทพ

เปลวเพลิงแห่งความว่างเปล่า!

เปลวเพลิงสีเทาพุ่งไปข้างหน้า ปกคลุมสองเทพเอาไว้

ก่อนที่สองเทพจะทันได้กรีดร้อง พวกเขาถูกเปลวเพลิงเผาเป็นเถ้าถ่าน

เปลวเพลิงสีเทาหดลงก่อนสลายกลายเป็นจุดสีเทาขนาดเล็ก

ไม่ช้า จุดสีเทาหายไปสิ้น

สองเทพตายแล้ว!

เพียงหนึ่งอึดใจ สี่เทพก็หายไปแล้วสาม!

เหลือเพียงเทพอัคคีที่อยู่ไกลจากสมรภูมิที่สุด ทำให้โชคดีรอดจากการเผาไหม้ของเปลวเพลิงแห่งความว่างเปล่ามาได้

เขาขับขานบทเพลงสรรเสริญของเทพอย่างสิ้นหวัง ท้ายที่สุดก็มาถึงประโยคสุดท้าย

“โปรดมาที่นี่ด้วย เทพมารดา เพื่อข้า… ไป!”

คางของเทพอัคคีเอียง ทำให้ประโยคสุดท้ายพลันผิดเพี้ยน

ในเวลาเดียวกัน ในความว่างเปล่าที่ไม่ไกลกันนัก เสียงปืนพลันดังขึ้น

‘ปัง!’

กระสุนหนึ่งนัดพุ่งเข้าใส่คางของเทพอัคคีก่อนระเบิดเป็นหมอกโลหิต

การขับขานของเทพอัคคีถูกขัด

อาศัยจังหวะนี้ เหล่าต้าพุ่งเข้าไปคว้าตรีศูลสีดำที่ปักอยู่บนพื้น

“ตาย!”

เหล่าต้าตะโกน

ตรีศูลสีดำแทงใส่เทพอัคคี คลื่นสีดำร้องโหยหวนออกมา

ตรีศูลมาถึงร่างของอีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าเทพอัคคีกำลังจะก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งความตายแล้ว ทันใดนั้น…

‘ตึง!’

มีเสียงดังสนั่นเกิดขึ้น

ตรีศูลสีดำถูกดาบยาวปัดออกไป

กู่ฉิงซานถือดาบไว้เพื่อหยุดการโจมตีของเหล่าต้า

“ทำไมถึงหยุดข้า” เหล่าต้าถาม

“แบบนี้มันไม่ถูก” กู่ฉิงซานตอบ

เขาขมวดคิ้วขณะมองไปทางที่สามเทพเคยอยู่

ไม่มีไพ่

ไพ่เทพวารีไม่ปรากฏขึ้นมา

เหล่าต้าตอบสนองเช่นกันก่อนเก็บตรีศูลสีดำกลับมา เขากล่าวด้วยความประหลาดใจว่า “มันไม่ถูกจริงๆ ไพ่การกลับชาติมาเกิดของบัญญัติจะไม่หายไปด้วยความตายของพวกเขา แต่พวกเรากลับไม่พบไพ่”

กู่ฉิงซานพยักหน้าเงียบๆ

ล่อเทพแห่งชีวิตไปที่อื่น กักขังราชายุคอดีตและถึงขั้นใช้แหวนสี่วงเพื่อสู้กับสี่เทพจอมปลอม ท้ายที่สุดก็เอาชนะทั้งสี่ได้เพียงไม่กี่อึดใจ

แต่ไพ่ยังหายไป

กู่ฉิงซานกำหมัด

ทว่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิด

เทพแห่งชีวิตสามารถตรวจจับความเป็นความตายทั้งหมดในโลกนี้ได้!

นางต้องทราบถึงการตายของสามเทพจอมปลอมแน่

ต้องหนีแล้ว!

แต่ไพ่ยังหายไป

กู่ฉิงซานรีบกล่าวว่า “เชี่ยนหยา พาลูกเจ้าไป เฟยหลี จับวิญญาณ อย่าให้วิญญาณของสามเทพแพร่งพรายข่าวของพวกเราได้!”

ขณะพูด เชี่ยนหยาพลันปรากฏขึ้นเพื่อพาตัวลูกกลับไป

ตะขอยาวพุ่งมาจากรอบสมรภูมิเพียงอึดใจเพื่อจับภูผีมายาสามร่างเอาไว้ก่อนหายไปไม่เหลือซากอีกครั้ง

“เหล่าต้า ฝากเจ้านี่ไว้กับเจ้าด้วย”

“ได้”

เหล่าต้าปรับตรีศูลก่อนจ่อปลายแทงใส่หน้าอกของเทพอัคคี

เทพอัคคีถูกจองจำด้วยพลังทั้งหมดทันที

พลังผนึกนี้คือความสามารถลับของตรีศูลสีดำ

“ร่ม เคลื่อนย้ายพริบตา!”

กู่ฉิงซานกล่าวอีกครั้ง

เขาไม่นิ่งเฉยขณะหยิบแผ่นหยกในกล่องสีดำออกมาแล้วโยนลงบนพื้น

ลอร่ามาถึงพร้อมกับร่ม

เชี่ยนหยาใช้งานเคลื่อนย้ายพริบตาอันหาญกล้า

‘ฟรึ่บ!’

ทุกคนหายไปจากตำหนัก

ถึงแม้จะเล่าอย่างช้าๆ แต่ความจริง ตั้งแต่ช่วงการปรากฏตัวของกู่ฉิงซานกับเหล่าต้า จนกระทั่งการปรากฏตัวของสี่เทพ พวกเขาถูกสังหารและถูกจับ จากนั้นทุกคนเคลื่อนย้ายพริบตา ทั้งหมดนี้ผ่านไปเพียงเจ็ดอึดใจสั้นๆ เท่านั้น

เจ็ดอึดใจ

ทุกอย่างก็จบสิ้น

แปดอึดใจ

‘ตูม!’

พื้นแข็งของตำหนักแตกร้าว

หนวดสีดำไม่มีสิ้นสุดปรากฏขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

ที่ปลายหนวดทุกเส้น มีตัวตนครึ่งหนึ่งปรากฏขึ้นมา

นั่นคือหญิงชรา

เทพแห่งชีวิต

นางสังเกตเห็นความตายของลูกน้องจึงรีบกลับมาทันที

“บัดซบ! ใครกัน! พวกมันฆ่าข้ารับใช้ของข้า…”

เสียงของนางขาดห้วง

เพราะจู่ๆ นางพบว่าสายเลือดราชวงศ์คนสุดท้ายได้หายไปแล้ว

บนพื้นตรงหน้านาง กล่องสีดำกองอยู่ที่นั่นอย่างเงียบงัน

หญิงชราจำจุดกำเนิดของกล่องสีดำนี้ได้ทันที

กล่องสีดำเปิดออกด้วยนิ้วเดียว

ชิ้นแผ่นหยกสีขาวอยู่ในนั้น มันเปิดใช้งานเมื่อกล่องแตกสลาย

แผ่นหยกสีขาวลอยอยู่ในอากาศ ปลดปล่อยกลิ่นอายออกมา ก่อเกิดเป็นรูปลักษณ์ของวิญญาณกรีดร้อง

เสียงที่เต็มไปด้วยการคุกคามดังขึ้น “ยอมจำนนเสีย ไม่งั้นตาย!”

“เจ้าไม่มีเวลามาคิดอีกแล้ว เอาล่ะ จงคุกเข่าต่อหน้า…”

‘เปรี้ยะ!’

แผ่นหยกสีขาวถูกบดขยี้

หญิงชราเผยความบ้าคลั่งขณะกระซิบด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย

“ก็แค่เทพองค์ใหม่ ให้ตายสิ… อยากถูกข้ากินมากอย่างนั้นหรือ”

…

อีกด้าน

ส่วนที่ห่างไกลจากเมือง

ในบ้านหลังเดิมของเชี่ยนหยา

ความว่างเปล่าปั่นป่วนสักพัก จากนั้นก็กลับสู่ความสงบ

ทุกคนปรากฏตัวขึ้น

เหล่าต้าถือตรีศูลสีดำไว้ขณะกดเทพจอมปลอมไว้ติดกำแพง

กู่ฉิงซานก้าวมาข้างหน้า “ขอสรุปเรื่องสั้นๆ ละกัน มาตกลงกันแล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า บอกข้ามาว่าเอาไพ่เทพวารีไปซ่อนไว้ไหน”

เทพอัคคีอ้าปากค้างขณะมองกู่ฉิงซาน

เขาพลันระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“นี่พวกเจ้าต้องการไพ่บัญญัติจริงๆ สินะ”

“ฮ่าๆ เลิกฝันได้แล้ว ไพ่บัญญัติหลอมรวมเข้ากับเทพมารดาแล้ว ไม่มีใครสามารถเอาไพ่ไปจากนางได้!”

…………………………..