1047 การต่อสู้ของกู่ฉิงซาน!
ตอนที่ 1047 การต่อสู้ของกู่ฉิงซาน!
“หมายความว่ายังไงที่ว่าหลอมรวมน่ะ” กู่ฉิงซานถาม
“ตอนนี้อย่าถามให้มาก… เจ้าต้องสัญญาว่าจะทำตามเงื่อนไขนี้มาก่อน ข้าถึงจะยอมบอก” เทพจอมปลอมกล่าวอย่างช้าๆ
“เงื่อนไขอะไร” กู่ฉิงซานถาม
“หากเจ้าเป็นคนจริงใจ งั้นข้าขอคิดก่อน” เทพจอมปลอมเผยสีหน้าครุ่นคิดราวกับกำลังคิดถึงผลประโยชน์อยู่จริงๆ
กู่ฉิงซานมองเขาแล้วพลันกล่าวว่า “เจ้าพูดไม่ถูก”
“เจ้าหมายความว่า…”
คำพูดของเทพจอมปลอมยังออกมาไม่หมด ประกายดาบเย็นเยือกหมองหม่นก็มาปรากฏตรงหน้าแล้ว
แขนขาของเทพจอมปลอมกระเด็นออกไป ศีรษะของเขาถูกมือข้างหนึ่งของกู่ฉิงซานคว้าเอาไว้
ดาบเสียงคลื่นลอยอยู่ในอากาศขณะเข้ามาใกล้ที่คอของเทพจอมปลอม
“ลอร่า มาผนึกเขา” กู่ฉิงซานกล่าว
“ได้”
ลอร่ากระโดดเข้ามาก่อนแขวนสร้อยหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเก้าเส้นรอบคอของอีกฝ่าย
“ข้าคิดว่าเขากำลังถ่วงเวลา” กู่ฉิงซายขมวดคิ้วก่อนรีบกล่าวกับคนอื่นว่า “ความเป็นความตายอยู่ในมือมนุษย์แท้ๆ แต่เขาไม่ได้อยากรอดชีวิต เพียงแค่ใช้คำพูดมาบ่ายเบี่ยง… ข้าเดาว่าที่เขาทำแบบนี้ก็เพราะสัตว์ประหลาดสามารถสัมผัสได้ว่าเขาอยู่ที่ไหน… ถ้าอย่างนั้นข้าจะพาเขาออกไปเพื่อเค้นข้อมูลด้วยตัวเอง”
จางหยิงห่าวกล่าวว่า “เดี๋ยวนะ! แล้วถ้าสัตว์ประหลาดมัน…”
กู่ฉิงซานขัดเขาแล้วกล่าวว่า “หมอนี่มีวิญญาณที่แข็งแกร่งมาก ต้องใช้เวลาสามสิบวินาทีในการสืบค้นวิญญาณ”
ก่อนจะทันพูดจบ กู่ฉิงซานก็คว้าเทพจอมปลอมไว้ก่อนหายไปจากสายตาของทุกคน
วินาทีต่อมา
‘ตูม!’
หนวดสีดำพุ่งออกมาจากพื้น จากนั้นก็หายไปทันที
หนวดสีดำนับไม่ถ้วนทำลายบ้านทั้งหลังขณะตามไปยังทิศทางที่กู่ฉิงซานหายไป
กลุ่มคนลอยขึ้นท้องนภาอย่างเงียบงัน
ลอร่ายังกางร่มเอาไว้ ทุกคนซ่อนตัวใต้ร่ม ทำให้ไม่ถูกสัตว์ประหลาดตรวจพบ
“สัตว์ประหลาดสามารถสัมผัสที่ที่เทพจอมปลอมอยู่ได้จริงด้วย”
เหล่าต้าครุ่นคิด
“เสี่ยงจริงๆ เมื่อกี้เส้นยาแดงผ่าแปดเลย” จางหยิงห่าวถอนหายใจยาวออกมา
ในวินาทีสุดท้าย กู่ฉิงซานตอบสนองทันเวลาก่อนจากไปพร้อมเทพจอมปลอม
หนวดของสัตว์ประหลาดยื่นเข้าไปในบ้านก่อนไม่พบอะไรอยู่ในนี้ เพราะเทพจอมปลอมเคลื่อนที่เร็วมาก มันจึงไล่ตามทันอย่างรวดเร็ว
ทุกคนรอด
ลอร่ามองหนวดสีดำจากไปราวกับกระแสน้ำก่อนถามอย่างวิตกว่า “เป็นแบบนี้ได้ยังไง! กู่ฉิงซานจะทำยังไงล่ะ”
“อย่าห่วงไปเลย” เหล่าต้ากล่าวอย่างสงบ “เขาบอกว่าการสืบค้นวิญญาณใช้เวลาทั้งสิ้นสามสิบวินาที”
เหล่าต้าเปิดหนังสือแห่งชะตากรรมก่อนพลิกไปที่หน้ากู่ฉิงซาน
“หลังจากผ่านไปสามสิบวินาที ข้าจะเรียกเขากลับมา”
เย่เฟยหลีสูดหายใจเข้าก่อนกล่าวอย่างวิตกว่า “ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับเขาว่าจะสามารถอยู่รอดได้ในสามสิบวินาทีหรือเปล่า”
จางหยิงห่าวมองมาทางเชี่ยนหยาแล้วกล่าวว่า “พวกเราอยู่ตรงนี้ไม่ได้ หาสถานที่ไกลๆ เดี๋ยวนี้เลย ส่งพวกเราไปที่นั่นเพื่อเตรียมพบกับกู่ฉิงซาน”
“ได้” เชี่ยนหยาพยักหน้า
นางเริ่มเตรียมตัวใช้งานเคลื่อนย้ายพริบตาอันหาญกล้าทันที
อีกด้าน
กู่ฉิงซานเหาะออกจากเมืองขณะวิ่งไปบนทุ่งหญ้ารกร้าง
เขาจับหน้าผากของเทพจอมปลอมเอาไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง อีกข้างถือดาบพิภพเอาไว้
สืบค้นวิญญาณ ทำงาน
ฉากที่ซ่อนลึกอยู่ภายในความทรงจำของเทพจอมปลอมปรากฏขึ้น
ทันใดนั้น หนวดสีดำไล่หลังมาราวกับคลื่นทะเล!
ร่างของกู่ฉิงซานวูบไหวก่อนหายไปจากที่ที่เคยอยู่
เขาปรากฏตัวที่ใดสักแห่งที่ห่างออกไปหนึ่งพันกิโลเมตร
ก้าวพริบตา!
แต่ทันทีที่เขาปรากฏตัวขึ้น หนวดสีดำเจ็ดถึงแปดเส้นพลันปรากฏขึ้นจากใต้ดินตรงหน้าเขา
กู่ฉิงซานกวัดแกว่งดาบ
ประกายดาบจันทราสีขาวขนาดใหญ่เคลื่อนผ่านขณะฟันหนวดสีดำทั้งหมด
บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กปรากฏขึ้น
“ท่านใช้พลังวิญญาณเจ็ดหมื่นแต้มเพื่อใช้งานการตัดสินใจของพิภพเพื่อทำลายร่างมารแห่งความว่างเปล่า: หนวดของเทพแห่งชีวิต”
“โปรดทราบ!”
“ท่านไม่ได้ฆ่าอีกฝ่าย ดังนั้นท่านจึงไม่ได้รับพลังวิญญาณจากการต่อสู้ครั้งนี้”
ชิ ใช้เจ็ดหมื่นแต้มเพื่อสังหารหนวด แบบนี้มันไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย
กู่ฉิงซานเก็บดาบกลับไป จับเทพจอมปลอมเอาไว้แล้วพุ่งออกไปอีกทางหนึ่ง
หนวดสีดำบนพื้นยังคงผุดขึ้นมา
ไกลออกไป เสียงเกรี้ยวกราดและหนักหน่วงดังมาจากตำหนัก
“ตาย… ซะ…”
กู่ฉิงซานยังคงไม่ขยับขณะหลบเลี่ยงหนวดที่ปรากฏขึ้นจากพื้น เขาต้องทำแบบนี้จนกว่าวิชาสืบค้นวิญญาณจะเสร็จ
‘ฟรึ่บ!’
หนวดราวกับแส้ยาวและหอกคมปลาบแทงเข้าใส่เขา
กู่ฉิงซานราวกับอสนีขณะเดินท่ามกลางหนวดนับไม่ถ้วน
แทบจะทุกครั้งที่เขาเฉียดเป็นเฉียดตาย
เวลาช่างช้ายิ่ง
หลังจากหลบกว่าหนึ่งร้อยครั้ง เวลาเพิ่งผ่านไปสองวินาที
ช่างเป็นการล่าที่ดุเดือดยิ่งนัก!
ทันใดนั้น หน้า หลัง ซ้ายและขวาของกู่ฉิงซานถูกปกคลุมด้วยหนวดสีดำ
เขาถูกล้อมเอาไว้อย่างสมบูรณ์แล้ว!
หนวดสีดำพุ่งเข้ามาหาเขา
ร่างของกู่ฉิงซานขยับขณะพุ่งขึ้นท้องนภา
เขาพบว่าภายใต้ทุ่งหญ้ารกร้างนี้มีหนวดของอีกฝ่ายแทบทุกแห่ง ไม่ว่าจะวิ่งไปตรงไหน เขาจะถูกพวกมันตีกรอบล้อมเข้ามา
ต้องเหาะ!
เหาะให้เร็ว!
กู่ฉิงซานราวกับนกตัวใหญ่ขณะมุ่งสู่ท้องนภาอย่างรวดเร็ว!
บนพื้นด้านหลังของเขา หนวดสีดำนับไม่ถ้วนดิ้นไปมาอย่างบ้าคลั่งขณะพุ่งขึ้นท้องนภาเพื่อไล่ตามมา
กู่ฉิงซานเร็วก็จริง แต่หนวดเหล่านี้กลับเร็วยิ่งกว่า!
พวกมันกลายเป็นภาพติดตานับไม่ถ้วนขณะพัวพันกู่ฉิงซานจากทุกทิศทาง
กู่ฉิงซานบีบหน้าผากของเทพจอมปลอมขณะเหาะไปมาระหว่างหนวดสีดำด้วยการเคลื่อนไหวอันแพรวพราว
แทบจะมองไม่เห็นร่างของเขาได้
ด้วยการอาศัยประสบการณ์การต่อสู้นับไม่ถ้วน รวมถึงลางสังหรณ์แห่งความเป็นความตายและการก้าวพริบตา เขาหลบเลี่ยงการบีบรัดของหนวดสีดำที่แสนอันตรายมาได้อย่างหวุดหวิด
ครั้งแล้วครั้งเล่า
เขาไม่สามารถซ่อนตัวได้ ทำได้เพียงกวัดแกว่งดาบเพื่อฟันหนวด
พลังวิญญาณถูกใช้อย่างต่อเนื่อง!
ผ่านไปสี่วินาที
ห้าวินาที!
เหลืออีกยี่สิบห้าวินาทีกว่าการสืบค้นวิญญาณของเทพจอมปลอมจะเสร็จสิ้น
กู่ฉิงซานซ่อนอยู่ในหมู่เมฆ
คลื่นแห่งความมืดพุ่งมาจากทุกทิศทางราวกับปากขนาดใหญ่เพื่อกลืนกินหมู่เมฆจนสิ้น
ไม่มีอะไรนอกจากต้นไม้ในหมู่เมฆ
หนวดสีดำไม่สนใจต้นไม้นี้ก่อนรีบถอยกลับมา
พวกมันรู้ว่าถูกหลอกเข้าให้แล้ว!
สกิลเทพ เคลื่อนย้าย!
กู่ฉิงซานปรากฏตัวที่สุดขอบทะเลทันที เขายืนอยู่ในตำแหน่งที่ต้นไม้ต้นนั้นเคยอยู่
ข้างหน้า ทะเลลึกราวกับหุบเหว
เขากำลังจะกวัดแกว่งดาบเสียงคลื่นเพื่อดำดิ่งสู่ทะเล แต่ทันใดนั้นเขายืนนิ่ง
หญิงชรายืนอยู่ที่ระดับน้ำทะเล
ช่วงล่างของนางมีหนวดยั้วเยี้ยนับไม่ถ้วน
นางขวางทางอยู่
“เจ้าแมลงเล็กจ้อย บอกข้ามา เจ้าอยากตายแบบไหน”
หญิงชราหรี่ตามอง
กู่ฉิงซานเก็บดาบยาว ทำการคารวะแล้วถามว่า “ขอบังอาจถามได้หรือไม่ว่าท่านเป็นใคร”
หญิงชราตกตะลึง
กู่ฉิงซานกล่าวแนะนำตัวเองว่า “ข้าผู้ต้อยต่ำคือข้ารับใช้ของเทพแห่งความโกลาหล มายังดินแดนสมบัติแห่งนี้เพียงเพื่อเจรจาต่อรองเท่านั้น”
“เทพแห่งความโกลาหลหรือ เทพองค์นั้นทำอะไรลงไปบ้าง เจ้าไม่รู้เลยงั้นหรือ”
หญิงชรากล่าวเสียงต่ำ น้ำเสียงราวกับอยากสังหารใครสักคน
กู่ฉิงซานตอบว่า “ท่านผู้ยิ่งใหญ่ ข้ามาที่โลกใบนี้พร้อมกับสิ่งประดิษฐ์วิญญาณนับไม่ถ้วนเพียงเพื่อทำการแลกเปลี่ยนให้เสร็จสิ้นเท่านั้น”
มือที่กำอยู่ของหญิงชราพลันแข็งค้าง
สิ่งประดิษฐ์วิญญาณ!
ใช่แล้ว ถ้าอยากไปไกลกว่านี้ก็ต้องมีสิ่งประดิษฐ์วิญญาณจำนวนมาก!
ในเส้นทางลับก่อนหน้านี้ คนคนนี้ก็นำสิ่งประดิษฐ์วิญญาณของจริงออกมาเพื่อแลกกับวิญญาณของผู้หญิงคนนั้น
“เทพของเจ้าต้องการอะไร!”
หญิงชราระงับจิตสังหารในใจขณะถาม
หากเป็นสิ่งที่นางไม่สนใจ ย่อมสามารถเอามาแลกกับสิ่งประดิษฐ์วิญญาณได้
ยังไงเสีย การต่อสู้กับเทพด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร แต่บทสรุปก็สุดที่จะคาดเดาได้
ยกตัวอย่างเช่นเมืองเรเควี่ยม สถานที่ที่ซ่อนตัวได้ดีที่สุด มันจะต้องถูกทำลายด้วยการต่อสู้ระหว่างสองเทพอย่างแน่นอน
นี่คือสิ่งที่นางไม่อยากเห็น
กู่ฉิงซานกำลังครุ่นคิด
ในสายตาของเขา แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กวูบไหวบนหน้าจออย่างต่อเนื่อง
“ท่านได้เห็นสัตว์ประหลาดแห่งความว่างเปล่าพิเศษ… ไพ่: ร่างของผู้เก็บเกี่ยววิญญาณ ที่พักแรมของเทพแห่งชีวิต”
“นี่คือสัตว์ประหลาดพิเศษที่เกิดจากการหลอมรวมของไพ่เทพวารี สัตว์ประหลาดแห่งความว่างเปล่าโบราณและเทพโลกภายใน”
“ระดับไพ่: ทอง”
“ถ้าท่านอยากฆ่าสัตว์ประหลาด ท่านต้องใช้พลังวิญญาณห้าสิบล้านแต้มเพื่อเรียกใช้ดาบพิภพ”
ไพ่สีทอง!
หัวใจของกู่ฉิงซานตกตะลึง
ตามระดับไพ่ เหนือมรกตคือน้ำเงินคราม เหนือน้ำเงินครามคือม่วงเข้ม เหนือม่วงเข้มคือทอง
ตอนแรก ด้วยไพ่สีทอง: แฝดปฐพี กู่ฉิงซานกลับมาจากยุคโบราณเพื่อจัดการหลินที่อยู่ในร่างผู้ถักทอชีวิตหุบเหวได้
คาดไม่ถึง ในเมืองเรเควี่ยม เขาจะได้เห็นไพ่สีทองอีกครั้ง!
ต้องใช้พลังวิญญาณห้าสิบล้านแต้มเพื่อจัดการไพ่ใบนี้!
นี่คือค่าตัวเลขที่ไม่อาจยอมรับได้
กู่ฉิงซานเข้าใจสิ่งหนึ่งทันที
บางที…
สัตว์ประหลาดตัวนี้อาจจะแข็งแกร่งกว่าวิญญาณกรีดร้องก็ได้
วิญญาณกรีดร้องเพิ่งกลายเป็นเทพเมื่อสามวันก่อน
ส่วนสัตว์ประหลาดตัวนี้สามารถต่อสู้กับเทพด้วยตัวเองได้มานานนมแล้ว
ตอนนี้มันกลายเป็นเทพแห่งชีวิต แถมยังชนะบัญญัติของกองทัพมนุษย์อีกด้วย
มันแข็งแกร่งขนาดไหนกัน
ความคิดของกู่ฉิงซานกำลังเอ่อล้น เขายังคงคิดต่อไป
เทพแห่งชีวิตไม่หยุดหลังจากได้ร่างของสัตว์ประหลาดมา มันถึงกับเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นไพ่
ทำไมนางถึงทำแบบนี้
นางแค่ป้องกันตัวหรือว่าหวาดกลัวกันแน่
ถ้านางหวาดกลัว แล้วนางหวาดกลัวอะไรกันล่ะ
กู่ฉิงซานไอเบาๆ แล้วกล่าวว่า “เทพแห่งความโกลาหล… วิญญาณกรีดร้องผู้ยิ่งใหญ่ต้องการฆ่าบัญญัติ”
“ฆ่าบัญญัติหรือ” หญิงชราทวนซ้ำ
กู่ฉิงซานอธิบายอย่างตรงไปตรงมาว่า “ใช่ บัญญัติสุดท้ายของทั้งโลกถูกซ่อนอยู่ในเมืองเรเควี่ยม ทันทีที่ส่งมอบบัญญัติมาให้ เทพแห่งความโกลาหลจะมอบสิ่งประดิษฐ์วิญญาณจำนวนมากให้ท่านเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน”
นี่คือความจริง
วิญญาณกรีดร้องมาเพื่อล่าบัญญัติราชามาร
แต่เมื่อประโยคนี้ได้ยินถึงหูของหญิงชรา มันกลับมีความหมายที่ต่างออกไป
นางควบคุมไพ่บัญญัติของกองทัพเผ่าพันธุ์มนุษย์ อีกทั้งยังเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นไพ่สีทองจนได้รับพลังอันไร้ขีดจำกัดมา
แล้วนางจะส่งมอบมันให้ได้อย่างไร
นางจะมอบมันให้ได้อย่างไร
ฆ่า… บัญญัติ…
หญิงชราแผ่จิตสังหารในใจออกมาก่อนเย้ยหยันว่า “บัญญัติก่อนหน้านี้ไม่มีตัวตนอีกแล้ว บอกให้เจ้านายของเจ้าไปเสีย”
กู่ฉิงซานชำเลืองมองนางตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนกล่าวอย่างลังเลว่า “น่าเสียดายที่เจ้านายของพวกข้าสามารถสัมผัสได้ว่ามีผู้ครอบครองบัญญัติอยู่ในโลกนี้”
เขากล่าวต่อว่า “แต่ในเมื่อท่านบอกว่าไม่… เช่นนั้นก็ช่างเถอะ คงต้องตัดใจเรื่องข้อตกลงแล้ว ลาก่อน”
กู่ฉิงซานหันหลังแล้วจากไป
หญิงชรานิ่งสักพัก
กู่ฉิงซานพลันหยุดนิ่ง เขาหันกลับมาแล้วโยนเทพจอมปลอมไปให้อีกฝ่าย
“นี่ คนคนนี้ดูเหมือนจะเป็นคนของท่าน ตอนนี้ขอคืนให้ท่านละกัน เช่นนั้นถือว่าพวกเราหายกันนะ”
“ลาก่อน”
หญิงชรายื่นหนวดสีดำสองสามเส้นออกไป จับเทพจอมปลอมเอาไว้ก่อนตรวจสอบเล็กน้อย
เทพจอมปลอมไม่มีชีวิตแล้ว
แม้กระทั่งวิญญาณก็ไม่เหลือ
ถ้าเป็นแบบนี้ นางจะไม่มีวันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
หญิงชรากัดฟันแล้วกล่าวว่า “เจ้าคนสารเลว! หยุดเดี๋ยวนี้!”
กู่ฉิงซานหยุดตามที่ขอ
แต่ในวินาทีต่อมา เขาพลันหายไป
สามสิบวินาทีผ่านไป
กู่ฉิงซานถูกอัญเชิญกลับด้วยหนังสือแห่งชะตากรรมของเหล่าต้า
ในเวลาเดียวกัน
ในส่วนลึกของท้องนภา ต้นไม้ใหญ่ที่ถูกสลับตำแหน่งกับกู่ฉิงซานกำลังร่วงลงมาอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้น
ลำแสงเย็นเยือกวูบไหวผ่านต้นไม้
ดาบพิภพปรากฏขึ้น
มันข้ามลำแสงก่อนกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรงอีกครั้ง
‘ครืน’
สายลมพวยพุ่ง
ท้องนภาหมองหม่น
โลกที่เทพแห่งชีวิตเพิ่งซ่อมกลับมาพังทลายอีกครั้ง
.....................................