ขยายการศึกษา

ตอนที่ 574 ขยายการศึกษา

ฝนแรกของฤดูร้อนตกลงมาแล้ว

เม็ดฝนโปรยกระหน่ำลงมาบนกระจกแก้วส่งเสียงดังเปาะแปะๆ ภาพทิวทัศน์ที่ด้านนอกหน้าต่างมองดูไม่ค่อยชัดเจน ได้แต่ต้องใช้เค้าโครงที่เป็นสีสันในการแยกแยะส่วนที่เป็นเมืองกับภูเขาออกจากกัน

โรแลนด์ยืนอยู่ข้างหน้าต่าง มองดูภาพเมืองมัวๆ ที่อยู่ภายใต้สายฝน ภายในหูยังคงมีเสียงเพลง ‘เมืองแห่งความรัก’ ลอยล่องอยู่

เขาคิดไม่ถึงว่าการแสดงละครเวทีคู่กับการร้องเพลงของเอคโค่เมื่อสามวันก่อนจะได้ผลที่น่าตกใจถึงเพียงนี้

หลังการแสดงจบลง ภายในลานเมืองก็ตกอยู่ภายใต้ความเงียบทันที เหล่าผู้ชมต่างมีหยดน้ำตาเอ่อล้นขึ้นมา เดิมโรแลนด์คิดว่าภาพเหตุการณ์แบบนี้จะมีแต่ในโรงละครเวทีชั้นสูงของโลกในยุคหลังเท่านั้น แม้แต่ในโรงภาพยนตร์ที่ธรรมดาลงมาหน่อยก็ไม่มีทางที่ผู้ชมจะมีอารมณ์ร่วมได้ขนาดนี้ แล้วนับประสาอะไรกับชาวบ้านธรรมดาที่อยู่ในยุคสมัยที่้ล้าหลังแบบนี้ล่ะ

แม้แต่ตัวเขาที่เคยดูฉากต่างๆ ที่ทำให้คนน้ำตาไหลมาแล้วก็ยังรู้สึกสะเทือนอารมณ์อยู่ลึกๆ ภายในใจ

นี่คือพลังของ ‘บทเพลงแห่งอารมณ์’