ความหวังของเวนดี้

ตอนที่ 575 ความหวังของเวนดี้

เวนดี้ตื่นขึ้นมา ก่อนจะพบว่าฝนที่ตกหนักมาตลอดทั้งคืนได้หยุดลงแล้ว

เธอหาวขึ้นมาพร้อมกับพลิกตัวลุกลงจากเตียง จากนั้นเดินไปผลักหน้าต่างให้เปิดออกไป อากาศที่ปะปนไปด้วยกลิ่นหอมของดินลอยเข้ามาภายในห้อง สวนดอกไม้ที่ได้รับน้ำฝนดูสดใสขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด บนใบมะกอกที่อยู่ค่อนข้างใกล้กับหน้าต่างยังมองเห็นหยดน้ำที่ตกลงไปข้างล่าง แสงแดดอ่อนๆ ส่องลงไปบนพื้นหญ้าที่เปียกชื้น สะท้อนแสงระยิบระยับบางๆ ออกมา

นี่เป็นวันใหม่อีกหนึ่งวัน

เธอสวมเสื้อในและเสื้อคลุม ก่อนจะเดินกลับไปตีแก้มของไนติงเกลที่นอนอยู่บนเตียงเบาๆ “ตื่นได้แล้ว”

ไนติงเกลส่งเสียงงัวเงียออกมาทางจมูก ก่อนจะเอาหน้าซุกเข้าไปในหมอน

มีแต่เวลาแบบนี้เท่านั้นที่เธอไม่ต้องหลบซ่อนตัวอยู่ในหมอกมายา และสามารถเปิดเผยตัวเองโดยไม่ต้องมาคอยระมัดระวังอะไร เวนดี้ยิ้มพร้อมกับส่ายหัว “อย่างนั้นข้าไปกินข้าวเช้าก่อนนะ”

หูของไนติงเกลขยับเล็กน้อย ดูแล้วคล้ายเป็นการขยับโดยไม่รู้สึกตัว แต่เวนดี้รู้ว่าอีกฝ่ายได้ยินในสิ่งที่ตัวเองพูด