Prologue

𝐃𝐞𝐜𝐞𝐦𝐛𝐞𝐫 𝟐𝟎𝟏𝟒

Damang-dama na ng lahat sa Carlos P. Romulo University ang spirit of Christmas. Naka-Chistmas get up na rin halos lahat ng mga tao sa nasabing unibersidad. Malamig na kasi sa paligid kaya halos naka-sweater na ang mga empleyado at estudyante ng CPRU.

Lalo na ang mga elementary students. Air conditioned din kasi ang mga classrooms kaya lalong lumalamig ang paligid. Pati nga sa cafeteria ay air conditioned din. Napaka-colorful tuloy ng buong elementary cafeteria dahil sa iba't ibang kulay ng sweater ng mga estudyante.

Sa kabilang bahagi ng elementary cafeteria nakapuwesto si Darlene Oliveros. Grade three na ang eight-year-old student at kasama niyang kumakain ng lunch ang kanyang mga kaklaseng sina Kim, Paula at Apple.

"Dalawang taon na palang patay ang mommy mo, ano?" ang sabi ni Kim kay Darlene.

"Oo nga, Lene," sang-ayon ni Paula kay Kim. "Parang kailan lang nung nagpupunta kami sa inyo tapos pinagluluto tayo ng meryenda ni Tita Kristine."

"Ang bait-bait pa naman ng mommy mo," ang sabi naman ni Apple. "Siya nga iyong nagbigay nitong sweater ko." Hinawakan pa nito ang suot na pink sweater.

"Miss na miss na nga namin siya," ani Darlene. "Pero buti na lang medyo ok na si Daddy. Dati kasi sobrang busy siya sa trabaho. Ang sabi ni Lola, iyon daw iyong paraan niya para makalimot sa pagkawala ni Mommy."

Nasa ganoon silang pag-uusap nang lapitan sila ni Ryan.

"Hi Ladies!" bati nito sa kanila.

"Ninong!" Nilapitan ni Darlene si Ryan at niyakap ito.

"Hello po, Tito!" bati naman ng mga kaibigan ni Darlene.

"Pwede ko bang mahiram sandali itong kaibigan ninyo?" tanong ni Ryan sa mga kaibigan ni Darlene.

Pumayag naman ang tatlo.

"Lene, mauna na kami sa classroom natin," paalam ni Kim.

"Sige, susunod na lang ako," ani Darlene sa kaibigan.

Umalis na ang tatlong kasama ni Darlene. Naupo naman si Ryan sa tabi ni Darlene.

"Meron akong ibibigay sa'yo," ani Ryan sabay abot ng isang sulat.

"Ano po ito?" Kinuha ni Darlene ang envelope. Medyo makapal iyon na parang napakaraming papel ang laman nito.

"That's from your mom."

Napatingin si Darlene kay Ryan.

"Ibibigay ko sana sa iyo iyan kahapon, kaya lang baka magtaka ang daddy mo. Your mom gave me that before she died. Sabi niya ibigay ko daw iyan sa'yo after two years."

Yesterday was her mom's death anniversary. May konting salo-salo sa bahay nila at padasal, at nandoon ang mga kaibigan ng kanyang mga magulang. Kabilang na nga doon si Ryan.

"Sekreto daw nating tatlo iyan, pero sabi niya, huwag ko daw babasahin. Para sa iyo lang talaga iyan, at ikaw daw ang magdedesisyon kung sasabihin mo ba sa akin ang laman niyan."

Lalong namangha si Darlene sa sulat, at may kung ano siyang naramdaman pa. Sulat iyon galing sa kanyang mommy, sa kanyang yumaong mommy na mahal na mahal niya. Pakiramdam niya ay nagmula ito sa langit kung saan naroon ang kanyang ina.

Hinawakan ni Ryan ang balikat niya. "Paano? I'll leave that to you now. Baka maghinala ang daddy mo kung matagal akong mawawala. Babalik na ako sa shop."

Ryan and Darlene's dad both work in a furniture shop. Malamang na tumakas lamang ito para ibigay sa kanya ang sulat.

"Thanks, Ninong."

"You're welcome." Ryan smiled at her.

Nang mag-isa na lamang siya ay ang sulat ang pinagtuunan ng pansin ni Darlene. Gustong-gusto na niya itong buksan at basahin, pero magsisimula na rin kasi ang klase nila. Baka hindi niya iyon matapos at mabitin lamang siya sa pagbabasa. Mukha pa namang mahaba ang sulat na naroon dahil sa kapal nito.

Buong maghapon ay ang sulat ang nasa isip ni Darlene. Medyo naging detached na siya sa surroundings niya, although hindi siya nagpahalata. At nang gabing mag-isa na lamang siya sa kwarto at akala ng lahat ay natutulog na siya, noon niya binuksan ang sulat.

𝘛𝘰 𝘮𝘺 𝘣𝘦𝘭𝘰𝘷𝘦𝘥 𝘋𝘢𝘳𝘭𝘦𝘯𝘦...

Unang pangungusap pa lamang ay parang maiiyak na si Darlene. "Mom..." Talagang miss na miss na niya ang ina.

𝘐𝘵'𝘴 𝘣𝘦𝘦𝘯 𝘵𝘸𝘰 𝘺𝘦𝘢𝘳𝘴 𝘯𝘰𝘸, 𝘳𝘪𝘨𝘩𝘵? 𝘜𝘯𝘭𝘦𝘴𝘴 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘕𝘪𝘯𝘰𝘯𝘨 𝘙𝘺𝘢𝘯 𝘥𝘪𝘥𝘯'𝘵 𝘧𝘰𝘭𝘭𝘰𝘸 𝘮𝘺 𝘪𝘯𝘴𝘵𝘳𝘶𝘤𝘵𝘪𝘰𝘯𝘴. 𝘈𝘭𝘢𝘮 𝘮𝘰 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘪𝘺𝘰𝘯, 𝘮𝘢𝘺 𝘱𝘢𝘨𝘬𝘢-𝘱𝘢𝘴𝘢𝘸𝘢𝘺. 𝘗𝘢𝘳𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘯𝘥 𝘥𝘢𝘥𝘥𝘺 𝘮𝘰 𝘭𝘢𝘯𝘨.

Napangiti ang teary eyed nang si Darlene.

𝘈𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘴𝘢 𝘮𝘢𝘣𝘶𝘵𝘪 𝘬𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢𝘺𝘢𝘯. 𝘈𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘰 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘥𝘪𝘺𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘓𝘰𝘭𝘢 𝘔𝘢𝘳𝘪𝘦 𝘮𝘰 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘴𝘪𝘨𝘶𝘳𝘢𝘥𝘶𝘩𝘪𝘯 𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘢𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢𝘢𝘯 𝘬𝘢 𝘯𝘨 𝘥𝘢𝘥𝘥𝘺 𝘮𝘰 𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘩𝘶𝘴𝘢𝘺. 𝘗𝘪𝘯𝘢𝘱𝘢𝘭𝘰 𝘣𝘢 𝘴𝘪𝘺𝘢 𝘯𝘪 𝘔𝘢𝘮𝘢 𝘬𝘢𝘱𝘢𝘨 𝘯𝘢𝘨𝘱𝘢𝘱𝘢𝘴𝘢𝘸𝘢𝘺 𝘴𝘪𝘺𝘢?

Natawa na si Darlene sa binabasa. Oh, how she misses her mother! Na-miss tuloy niya ang humor nito at ang kunwa-kunwariang pambu-bully sa daddy niya.

𝘚𝘱𝘦𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘰𝘧 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘥𝘢𝘥... 𝘐 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘩𝘦'𝘴 𝘧𝘪𝘯𝘦, 𝘣𝘶𝘵, 𝘩𝘢𝘴 𝘩𝘦 𝘢𝘭𝘳𝘦𝘢𝘥𝘺 𝘮𝘰𝘷𝘦𝘥 𝘰𝘯? 𝘐 𝘮𝘦𝘢𝘯, 𝘯𝘢𝘨𝘢𝘸𝘢 𝘯𝘢 𝘣𝘢 𝘯𝘪𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘬𝘪𝘱𝘢𝘨-𝘥𝘢𝘵𝘦 𝘶𝘭𝘪𝘵 𝘢𝘵 𝘮𝘢𝘺 𝘣𝘢𝘨𝘰𝘯𝘨 𝘨𝘪𝘳𝘭𝘧𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥 𝘯𝘢 𝘣𝘢 𝘴𝘪𝘺𝘢?

Nawala ang ngiti ni Darlene sa mga labi niya.

𝘐 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘪𝘵'𝘴 𝘩𝘢𝘳𝘥 𝘧𝘰𝘳 𝘺𝘰𝘶. 𝘚𝘤𝘢𝘳𝘺, 𝘩𝘶𝘩? 𝘗𝘦𝘳𝘰, 𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘰 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘯𝘢 𝘴𝘪𝘴𝘪𝘨𝘶𝘳𝘢𝘥𝘶𝘩𝘪𝘯 𝘯𝘨 𝘥𝘢𝘥𝘥𝘺 𝘢𝘵 𝘓𝘰𝘭𝘢 𝘔𝘢𝘳𝘪𝘦 𝘮𝘰 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘸𝘩𝘰𝘦𝘷𝘦𝘳 𝘒𝘦𝘯𝘯𝘦𝘵𝘩 𝘪𝘴 𝘥𝘢𝘵𝘪𝘯𝘨, 𝘴𝘩𝘦'𝘭𝘭 𝘣𝘦 𝘨𝘰𝘰𝘥 𝘵𝘰 𝘺𝘰𝘶. 𝘈𝘯𝘥, 𝘐'𝘭𝘭 𝘢𝘭𝘴𝘰 𝘮𝘢𝘬𝘦 𝘴𝘶𝘳𝘦 𝘴𝘩𝘦'𝘴 𝘯𝘪𝘤𝘦 𝘵𝘰 𝘺𝘰𝘶. 𝘐 𝘤𝘢𝘯 𝘴𝘦𝘦 𝘦𝘷𝘦𝘳𝘺𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨 𝘩𝘦𝘳𝘦 𝘪𝘯 𝘩𝘦𝘢𝘷𝘦𝘯, 𝘺𝘰𝘶 𝘬𝘯𝘰𝘸. 𝘒𝘢𝘺𝘢 𝘩𝘶𝘸𝘢𝘨 𝘬𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨-𝘢𝘭𝘢𝘭𝘢. 𝘐'𝘭𝘭 𝘢𝘭𝘸𝘢𝘺𝘴 𝘭𝘰𝘰𝘬 𝘢𝘧𝘵𝘦𝘳 𝘺𝘰𝘶.

Napangiti na ulit si Darlene. "I know, Mom. I can feel that you're always looking after me."

𝘎𝘶𝘴𝘵𝘰 𝘬𝘰 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘯𝘢 𝘮𝘢𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘴𝘢𝘺𝘢 𝘶𝘭𝘪𝘵 𝘢𝘯𝘨 𝘥𝘢𝘥𝘥𝘺 𝘮𝘰. 𝘕𝘢 𝘮𝘢𝘨𝘬𝘢𝘳𝘰𝘰𝘯 𝘯𝘨 𝘣𝘢𝘨𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨-𝘢𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢 𝘢𝘵 𝘮𝘢𝘨𝘮𝘢𝘮𝘢𝘩𝘢𝘭 𝘴𝘢 𝘬𝘢𝘯𝘺𝘢.

"Naiintindihan ko naman po, Mom. Pero, si Daddy rin ang ayaw eh. Parang hindi pa rin siya maka-move on."

𝘈𝘯𝘥 𝘢𝘭𝘴𝘰, 𝘐 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘺𝘰𝘶 𝘵𝘰 𝘩𝘢𝘷𝘦 𝘢 𝘮𝘰𝘵𝘩𝘦𝘳 𝘧𝘪𝘨𝘶𝘳𝘦. 𝘈𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘯𝘥𝘪𝘺𝘢𝘯 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘴𝘪 𝘓𝘰𝘭𝘢 𝘔𝘢𝘳𝘪𝘦 𝘮𝘰, 𝘱𝘦𝘳𝘰 𝘪𝘣𝘢 𝘱𝘢 𝘳𝘪𝘯 𝘬𝘢𝘴𝘪 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘺 𝘯𝘢𝘯𝘢𝘺. 𝘓𝘢𝘭𝘰 𝘯𝘢'𝘵 𝘭𝘶𝘮𝘢𝘭𝘢𝘬𝘪 𝘬𝘢 𝘯𝘢 𝘪𝘯𝘵𝘰 𝘢 𝘣𝘦𝘢𝘶𝘵𝘪𝘧𝘶𝘭 𝘺𝘰𝘶𝘯𝘨 𝘭𝘢𝘥𝘺.

𝘏𝘪𝘯𝘥 𝘳𝘪𝘯 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘮𝘢𝘥𝘢𝘭𝘪 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯 𝘪𝘵𝘰. 𝘏𝘢𝘣𝘢𝘯𝘨 𝘨𝘪𝘯𝘢𝘨𝘢𝘸𝘢 𝘬𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘴𝘶𝘭𝘢𝘵 𝘯𝘢 𝘪𝘵𝘰, 𝘣𝘶𝘮𝘪𝘣𝘪𝘨𝘢𝘵 𝘢𝘯𝘨 𝘥𝘪𝘣𝘥𝘪𝘣 𝘬𝘰 𝘣𝘦𝘤𝘢𝘶𝘴𝘦 𝘪𝘵'𝘴 𝘭𝘪𝘬𝘦 𝘐'𝘮 𝘱𝘶𝘴𝘩𝘪𝘯𝘨 𝘵𝘩𝘦 𝘱𝘦𝘳𝘴𝘰𝘯 𝘐 𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘵𝘰 𝘴𝘰𝘮𝘦𝘰𝘯𝘦 𝘦𝘭𝘴𝘦. 𝘉𝘶𝘵 𝘸𝘩𝘢𝘵 𝘤𝘢𝘯 𝘐 𝘥𝘰? 𝘐 𝘤𝘢𝘯'𝘵 𝘴𝘵𝘢𝘺 𝘵𝘰 𝘮𝘢𝘬𝘦 𝘩𝘪𝘮 𝘩𝘢𝘱𝘱𝘺 𝘧𝘰𝘳𝘦𝘷𝘦𝘳.

"Mom..." Nakaramdam ng awa si Darlene sa yumaong ina. Parang nakikita niya itong nahihirapan ang damdamin dahil sa isinusulat at parang napapaiyak na nga ito.

𝘈𝘯𝘥 𝘴𝘰, 𝘪𝘧 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘥𝘢𝘥 𝘧𝘰𝘶𝘯𝘥 𝘴𝘰𝘮𝘦𝘰𝘯𝘦 𝘵𝘰 𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘢𝘭𝘳𝘦𝘢𝘥𝘺, 𝘱𝘭𝘦𝘢𝘴𝘦 𝘣𝘦 𝘩𝘢𝘱𝘱𝘺 𝘧𝘰𝘳 𝘩𝘪𝘮. 𝘐 𝘩𝘰𝘱𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘴𝘶𝘱𝘱𝘰𝘳𝘵 𝘩𝘪𝘮 𝘪𝘯 𝘩𝘪𝘴 𝘯𝘦𝘸 𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘭𝘪𝘧𝘦. 𝘐 𝘢𝘤𝘵𝘶𝘢𝘭𝘭𝘺 𝘸𝘳𝘰𝘵𝘦 𝘵𝘩𝘪𝘴 𝘭𝘦𝘵𝘵𝘦𝘳 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘪𝘱𝘢𝘭𝘪𝘸𝘢𝘯𝘢𝘨 𝘴𝘢 𝘪𝘺𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘴𝘢𝘭𝘶𝘬𝘶𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘦𝘴𝘵𝘢𝘥𝘰 𝘯𝘨 𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘭𝘪𝘧𝘦 𝘯𝘪𝘺𝘢. 𝘐𝘴𝘪𝘱𝘪𝘯 𝘮𝘰 𝘯𝘢 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢 𝘮𝘢𝘨𝘪𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘴𝘢𝘺𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘥𝘢𝘥𝘥𝘺 𝘮𝘰 𝘴𝘢 𝘨𝘪𝘯𝘢𝘸𝘢 𝘯𝘪𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘥𝘦𝘴𝘪𝘴𝘺𝘰𝘯. 𝘐𝘴𝘢 𝘱𝘢, 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘳𝘪𝘯 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘬𝘢𝘴𝘪 𝘮𝘢𝘥𝘢𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘪𝘸𝘢𝘴𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘨-𝘪𝘣𝘪𝘨. 𝘐 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘵𝘩𝘢𝘵, 𝘣𝘦𝘤𝘢𝘶𝘴𝘦 𝘵𝘩𝘢𝘵'𝘴 𝘸𝘩𝘢𝘵 𝘐 𝘦𝘹𝘱𝘦𝘳𝘪𝘦𝘯𝘤𝘦𝘥 𝘸𝘪𝘵𝘩 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘥𝘢𝘥.

𝘗𝘦𝘳𝘰, 𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘰 𝘳𝘪𝘯 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘯𝘢 𝘮𝘢𝘢𝘢𝘳𝘪𝘯𝘨 𝘸𝘢𝘭𝘢 𝘱𝘢 𝘳𝘪𝘯𝘨 𝘪𝘣𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘪𝘯𝘢𝘮𝘢𝘩𝘢𝘭 𝘢𝘯𝘨 𝘥𝘢𝘥𝘥𝘺 𝘮𝘰 𝘢𝘴 𝘺𝘰𝘶 𝘳𝘦𝘢𝘥 𝘵𝘩𝘪𝘴 𝘭𝘦𝘵𝘵𝘦𝘳. 𝘈𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘮𝘢𝘥𝘢𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘬𝘢-𝘮𝘰𝘷𝘦 𝘰𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘥𝘢𝘥𝘥𝘺 𝘮𝘰. 𝘒𝘢𝘺𝘢 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘢𝘬𝘰 𝘮𝘢𝘨𝘵𝘢𝘵𝘢𝘬𝘢 𝘬𝘶𝘯𝘨 𝘩𝘢𝘯𝘨𝘨𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘨𝘢𝘺𝘰𝘯 𝘢𝘺 𝘯𝘢𝘨𝘮𝘶𝘮𝘶𝘬𝘮𝘰𝘬 𝘱𝘢 𝘳𝘪𝘯 𝘴𝘪 𝘒𝘦𝘯𝘯𝘦𝘵𝘩. 𝘈𝘯𝘥 𝘪𝘧 𝘵𝘩𝘢𝘵'𝘴 𝘵𝘩𝘦 𝘤𝘢𝘴𝘦, 𝘮𝘦𝘳𝘰𝘯 𝘢𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘨𝘶𝘴𝘵𝘰𝘯𝘨 𝘪𝘱𝘢𝘬𝘪𝘶𝘴𝘢𝘱 𝘴𝘢 𝘪𝘺𝘰. 𝘐 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘺𝘰𝘶 𝘵𝘰 𝘩𝘦𝘭𝘱 𝘩𝘪𝘮 𝘧𝘪𝘯𝘥 𝘢 𝘯𝘦𝘸 𝘭𝘰𝘷𝘦.

Natigilan si Darlene sa nabasa.

𝘐 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘺𝘰𝘶 𝘮𝘪𝘨𝘩𝘵 𝘵𝘩𝘪𝘯𝘬 𝘵𝘩𝘪𝘴 𝘴𝘰𝘶𝘯𝘥𝘴 𝘤𝘳𝘢𝘻𝘺. 𝘗𝘦𝘳𝘰 𝘨𝘢𝘺𝘢 𝘯𝘨𝘢 𝘯𝘨 𝘴𝘢𝘣𝘪 𝘬𝘰, 𝘐 𝘫𝘶𝘴𝘵 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘥𝘢𝘥 𝘵𝘰 𝘣𝘦 𝘩𝘢𝘱𝘱𝘺 𝘢𝘨𝘢𝘪𝘯. 𝘌𝘷𝘦𝘯 𝘪𝘧 𝘵𝘩𝘦 𝘪𝘥𝘦𝘢 𝘤𝘳𝘶𝘴𝘩𝘦𝘴 𝘮𝘺 𝘩𝘦𝘢𝘳𝘵. 𝘈𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘪𝘪𝘯𝘵𝘪𝘯𝘥𝘪𝘩𝘢𝘯 𝘮𝘰 𝘯𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘣𝘢𝘨𝘢𝘺 𝘯𝘢 𝘪𝘺𝘰𝘯. 𝘠𝘰𝘶'𝘳𝘦 𝘦𝘪𝘨𝘩𝘵 𝘺𝘦𝘢𝘳𝘴 𝘰𝘭𝘥 𝘯𝘰𝘸, 𝘢𝘯𝘥 𝘐 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘺𝘰𝘶'𝘳𝘦 𝘢 𝘴𝘮𝘢𝘳𝘵 𝘨𝘪𝘳𝘭. 𝘒𝘢𝘺𝘢 𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨𝘢𝘨𝘢𝘸𝘢 𝘮𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘱𝘪𝘯𝘢𝘱𝘢𝘨𝘢𝘸𝘢 𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘪𝘺𝘰.

"Pero, ano ang gagawin ko, Mom?"

Para namang sinagot ni Kristine ang tanong ni Darlene sa mga sumunod na pangungusap nito.

𝘍𝘪𝘳𝘴𝘵, 𝘐 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘺𝘰𝘶 𝘵𝘰 𝘭𝘰𝘰𝘬 𝘧𝘰𝘳 𝘴𝘰𝘮𝘦𝘰𝘯𝘦. 𝘛𝘩𝘦 𝘳𝘦𝘢𝘴𝘰𝘯 𝘸𝘩𝘺 𝘐 𝘢𝘴𝘬𝘦𝘥 𝘙𝘺𝘢𝘯 𝘵𝘰 𝘨𝘪𝘷𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘵𝘩𝘦 𝘭𝘦𝘵𝘵𝘦𝘳 𝘪𝘴 𝘣𝘦𝘤𝘢𝘶𝘴𝘦 𝘐 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘩𝘪𝘮 𝘵𝘰 𝘨𝘦𝘵 𝘪𝘯𝘷𝘰𝘭𝘷𝘦𝘥 𝘪𝘯 𝘵𝘩𝘪𝘴. 𝘏𝘦 𝘪𝘴 𝘵𝘩𝘦 𝘰𝘯𝘭𝘺 𝘱𝘦𝘳𝘴𝘰𝘯 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘺𝘰𝘶 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘸𝘩𝘰 𝘬𝘯𝘰𝘸𝘴 𝘵𝘩𝘦 𝘨𝘪𝘳𝘭 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘐 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘧𝘢𝘵𝘩𝘦𝘳 𝘵𝘰 𝘮𝘦𝘦𝘵 𝘢𝘨𝘢𝘪𝘯. 𝘚𝘩𝘦 𝘸𝘢𝘴 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘥𝘢𝘥'𝘴 𝘧𝘪𝘳𝘴𝘵 𝘭𝘰𝘷𝘦, 𝘢𝘯𝘥 𝘐 𝘩𝘢𝘷𝘦 𝘢 𝘧𝘦𝘦𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘪𝘧 𝘩𝘦 𝘴𝘦𝘦𝘴 𝘩𝘦𝘳 𝘢𝘨𝘢𝘪𝘯, 𝘩𝘪𝘴 𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘧𝘰𝘳 𝘩𝘦𝘳 𝘮𝘪𝘨𝘩𝘵 𝘤𝘰𝘮𝘦 𝘣𝘢𝘤𝘬.

𝘉𝘶𝘵 𝘣𝘦𝘧𝘰𝘳𝘦 𝘵𝘦𝘭𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘺𝘰𝘶 𝘧𝘶𝘳𝘵𝘩𝘦𝘳 𝘸𝘩𝘢𝘵 𝘵𝘰 𝘥𝘰, 𝘴𝘪𝘨𝘶𝘳𝘰 𝘬𝘢𝘪𝘭𝘢𝘯𝘨𝘢𝘯 𝘬𝘰 𝘮𝘶𝘯𝘢𝘯𝘨 𝘪𝘱𝘢𝘬𝘪𝘭𝘢𝘭𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘣𝘢𝘣𝘢𝘦𝘯𝘨 𝘵𝘪𝘯𝘶𝘵𝘶𝘬𝘰𝘺 𝘬𝘰. 𝘏𝘦𝘳 𝘯𝘢𝘮𝘦 𝘪𝘴 𝘚𝘢𝘮𝘢𝘯𝘵𝘩𝘢 𝘥𝘦 𝘝𝘦𝘳𝘢. 𝘚𝘩𝘦 𝘸𝘢𝘴 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘥𝘢𝘥'𝘴 𝘣𝘦𝘴𝘵 𝘧𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥. 𝘞𝘩𝘦𝘯 𝘐 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘦𝘳, 𝘐 𝘪𝘮𝘮𝘦𝘥𝘪𝘢𝘵𝘦𝘭𝘺 𝘥𝘪𝘴𝘤𝘰𝘷𝘦𝘳𝘦𝘥 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘸𝘩𝘢𝘵 𝘴𝘩𝘦 𝘢𝘯𝘥 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘥𝘢𝘥 𝘩𝘢𝘴 𝘪𝘴 𝘥𝘦𝘦𝘱𝘦𝘳 𝘵𝘩𝘢𝘯 𝘧𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥𝘴𝘩𝘪𝘱. 𝘛𝘩𝘦𝘺 𝘫𝘶𝘴𝘵 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘪𝘵 𝘺𝘦𝘵.

𝘈𝘯𝘥 𝘴𝘰, 𝘵𝘩𝘪𝘴 𝘪𝘴 𝘵𝘩𝘦 𝘴𝘵𝘰𝘳𝘺 𝘰𝘧 𝘩𝘰𝘸 𝘐 𝘮𝘦𝘵 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘥𝘢𝘥, 𝘢𝘯𝘥 𝘩𝘰𝘸 𝘐 𝘮𝘦𝘵 𝘚𝘢𝘮𝘢𝘯𝘵𝘩𝘢 𝘥𝘦 𝘝𝘦𝘳𝘢. 𝘛𝘩𝘪𝘴 𝘪𝘴 𝘵𝘩𝘦 𝘴𝘵𝘰𝘳𝘺 𝘰𝘧 𝘩𝘰𝘸 𝘐 𝘧𝘦𝘭𝘭 𝘪𝘯 𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘸𝘪𝘵𝘩 𝘩𝘪𝘮, 𝘢𝘯𝘥 𝘩𝘰𝘸 𝘐 𝘵𝘰𝘰𝘬 𝘩𝘪𝘮 𝘢𝘸𝘢𝘺 𝘧𝘳𝘰𝘮 𝘩𝘪𝘴 𝘧𝘪𝘳𝘴𝘵 𝘭𝘰𝘷𝘦, 𝘚𝘢𝘮.