21

Nadat we alle boodschappen bij hem thuis opgeruimd hebben, en ik ook al een vitaminepil heb gehad, gaan we naar Abby toe. Ik had Maria al een appje gestuurd met de melding dat we even langs zouden komen aan het eind van de middag. Ook appte ik Olivia toen met het nieuws dat ik al drie keer seks heb gehad met Lucian, dat het meer dan geweldig was, ik er eigenlijk geen woorden voor heb en dat ze later alle details van me krijgt. Ik zal haar dan ook vertellen dat we het al die keren niet veilig hebben gedaan en er een kleine kans is dat ik zwanger ben of nog wordt. Ik kan echt niet wachten tot de komende twee weken voorbij zijn en ik kan testen!

-

-

'Vanessa!' Roept het kleine meisje vrolijk als ze me ziet. 'Ben je beter?'

'Eh, bijna. Ik ben nog een beetje ziek.' Ik denk niet dat ze snapt wat een hersenschudding is, dus ik ga dat ook niet proberen uit te leggen.

'Vanessa, Tom is een paar boodschappen vergeten die ik nu nodig heb. Zou je heel even op Abby en Max willen passen?' Maria wiegt het jongetje in haar armen.

'Ja, tuurlijk. Geen probleem.' Ik vind het niet erg om alvast te oefenen met een pasgeboren baby. Al is het wel erg spannend. Maar dat zal het met het kindje van Lucian en mij ook worden.

'Dank je, je bent mijn reddende engel in nood. Ik ben zo snel mogelijk terug. Als er iets is moet je bellen. Zou je ook om het vlees en de aardappelen kunnen denken die op het gas staan? O, en wil je Max misschien voeden? Ik heb een flesje in de koelkast staan.'

'Ja, komt goed.'

'Dan ga ik snel. Doe alsof jullie thuis zijn.' Ze geeft me de baby en ik krijg meteen een gelukkig gevoel in mijn lichaam. Wat een klein popje is het ook. De voordeur slaat dicht als Maria naar buiten is en ik leg het kindje in de box. Direct zet hij zijn keeltje open en huilt.

'Dat was nou niet de bedoeling.' Ik til het kleintje weer op en wieg het zacht in mijn armen.

'Vanessa, wil je drinken pakken?' Vraagt Abby met haar hoge stemmetje. Ik sta op en geef het babyjongetje aan Lucian.

'O mijn god..' Hij kijkt geschrokken in mijn ogen.

'Alsjeblieft. Wen er maar alvast aan.' Ik druk een kus op zijn lippen en ga naar de keuken. Het meisje zit aan de eettafel te kleuren en ik schenk drinken voor haar in.

'Dankjewel, Vanessa.'

'Alsjeblieft, schatje.' Even kijk ik bij de pannen die op het vuur staan en draai de slavinken in de braadpan een stukje om. 'Wil je ook iets drinken, Lucian?' Nadat ik het flesje voor Max uit de koelkast gehaald heb, zet ik die in de flessenwarmer.

'Een klein beetje mag wel.'

Ik schenk voor ons beide drinken in kleine plastic bekers en ga naar de woonkamer, neem plaats naast Lucian. 'Een baby staat je goed.' Ik kan niet wachten om hem dagelijks zo te zien. Met een kleintje van ons.

'Jou anders ook.'

'Was dat een hint?' Waarschijnlijk wil hij dat ik Max weer vasthou.

'Ja, meerdere hints. Onder andere dat jij hem vast mag houden en dat ik je over negen maanden ook zo hoop te zien.'

Ik lach en neem Max voorzichtig van hem over. Als ik net weer naast Lucian zit, begint de baby te huilen. 'Helaas, jij moet hem blijven vasthouden.' Rustig leg ik het kindje weer in zijn armen en het is bijna meteen stil.

'Ik denk dat je gelijk hebt.' Hij kijkt me onzeker aan en ik druk een kus op zijn wang, waarna ik mijn hoofd op zijn schouder leg en naar het jongetje in zijn armen kijk. Wat is het geweldig om hem zo te zien. Ik hoor een piepje van de flesverwarmer en ga er heen, haal de fles er uit en schud het een paar keer. Met het flesje tegen mijn oog gedrukt, om de temperatuur te controleren, loop ik terug naar de bank.

'Zal ik hem maar voeden?' Stel ik voor als ik Lucian angstig naar me zie kijken.

'Heel erg graag.' Zegt hij. Lachend neem ik het kleine mannetje van hem over, dat begint te jammeren, en ga naast hem zitten. Met de speen van de fles veeg ik over de onderlip van Max en hij probeert de speen te vinden. Ik laat hem aan de speen zuigen. 'Weet je zeker dat dit je enige ervaring is met baby's?' Lucian kijkt me verwondert aan.

'Ja, dit is de tweede keer dat ik voor een baby zorg.'

'Dat zou ik niet zeggen als ik je zo zie.' De man legt zijn hand op mijn linkerwang, draait mijn hoofd naar de zijne en kust me dan passievol. 'Ik kan niet wachten tot wij een kindje hebben.'

'Ik ook niet.' Ik laat mijn hoofd tegen zijn schouder rusten en hij slaat zijn arm om mijn schouders heen. Af en toe stuur ik Lucian naar de keuken om bij het eten te kijken, gezien ik Max nog aan het voeden ben, en daarna komt hij weer naast me zitten, na me gekust te hebben. Max houdt hem al de hele tijd in de gaten, wat erg schattig is. Ik merk dat hij genoeg gedronken heeft als hij niet meer drinkt uit de fles en zet de fles op de salontafel. Als ik dat gedaan heb, laat ik het jongetje zitten en ondersteun hem met mijn hand onder zijn hoofdje. In mijn hand ligt een spuugdoek en ik klop zacht op zijn rug, om hem hopelijk te laten boeren. Dat lukt al snel en ik leg hem daarna in de box. Nu blijft hij wel stil en ik ga bij Abby kijken, die in de speelhoek met haar poppenhuis bezig is. Ik geef haar een aai over haar hoofd en ga weer bij Lucian op de bank zitten, hou ondertussen Max in de gaten en denk ook nog om het eten. Niet veel later hoor ik de voordeur open en dicht gaan. Maria loopt met een boodschappentas naar de keuken en ruimt alles op.

'Hoe ging het?' Vraagt ze als ik de keuken in loop met het bijna leeggedronken voedingsflesje in mijn hand.

'Goed. Abby was rustig aan het spelen en Max was ook heel makkelijk.'

'Gelukkig. Abby vindt het alleen al fijn als je hier bent. Je hoeft niet eens iets met haar te doen. Heeft Max echt zo veel gedronken?' De vrouw neemt de fles van me over en kijkt hoeveel er nog in zit.

'Ja, hij had blijkbaar grote honger.'

'Dat is mooi. Had hij nog gehuild?' Wil Maria weten.

'Alleen toen ik hem in de box wilde leggen toen je net weg was. En toen ik hem overnam van Lucian.' Ik kijk naar de aantrekkelijke man, die de baby in de gaten houdt.

'Hij lijkt me een man die een goede vader gaat zijn. Hoe lang ken je hem al? Hoe heb je hem leren kennen eigenlijk?' Vraagt ze zacht.

'Dat lijkt mij ook wel. Ik ken hem bijna anderhalve week. Als ik niet was flauwgevallen had ik hem waarschijnlijk niet leren kennen.'

'Was je flauwgevallen? Hoe kwam dat?'

'Door de hitte en het harde werken. Vandaar ook de hersenschudding.'

'Wat vervelend. Gaat het nu wel beter met je?'

'Ja, een stuk beter. Al moet ik nog steeds niet te veel doen op een dag.'

'Dan moet je nu maar lekker naar huis gaan en rusten.' Maria legt haar hand op mijn schouder. 'Bedankt dat je wilde oppassen.'

'Geen probleem, ik vind het leuk om te doen. En ik kan de ervaring wel gebruiken.'

'O echt? Heb je al plannen?' Vraagt ze verbaast.

'Een klein beetje.'

'Spannend! Als ik je ergens mee kan helpen hoor ik het graag.'

'Dank je. Ik kan je hulp vast wel gebruiken als het zover is.'

'Ga dan nu maar lekker thuis op de bank liggen.'

'Dat ga ik doen.' Ik zie dat Lucian opstaat van de bank en naar ons toe komt. 'Als je weer eens een oppas nodig hebt, kan je me bellen.'

'Doei Vanessa.' Abby springt in mijn armen en knuffelt me.

'Doei Abby.' Ik druk een kus op haar wang en zet haar neer. Nadat we afscheid genomen hebben van Maria, gaan we naar het advocatenkantoor. Lucian moet nog iets bespreken met een werknemer van hem, wat volgens hem niet heel lang gaat duren. Voordat we het gebouw binnenlopen, pakt de man mijn hand. Achter de balie zitten Lisa en Pascal, zoals gewoonlijk. Eva loopt door de linker gang richting ons.

'Ik zie je zo weer, Kitten.' Lucian kust me en loopt de verste gang in, naar zijn kantoor.

'Wauw, dat ben ik niet van hem gewend.' Eva komt naar me toe en kijkt me verbaast aan. 'Je ziet er een stuk beter uit dan drie dagen geleden.'

'Ik voel me ook veel beter dan toen.'

'Gelukkig. Kom mee.' De vrouw neemt me mee de eerste gang in, naar een kamer waar meerdere tv schermen staan waar camerabeelden op te zien zijn. Haar werkruimte, denk ik. 'Neem plaats.' Ze doet de deur dicht en ik ga op een stoel zitten die in de ruimte staat. Zodra ze tegenover me zit, kijkt ze me aan. Wat zou er zijn? 'Ik hoop dat je weet van de plannen die Lucian met je heeft?'

'Ja, ik weet er van. Hij vertelde het me gisteravond.'

'Zeg me dat je het niet doet..'

'Niet?'

'Zou je niet veel liever iemand goed leren kennen en een leuke tijd mee hebben voordat je zo'n grote stap neemt?' Eva checkt de beeldschermen snel.

'Ik ben geen type voor een vaste relatie. Eigenlijk wilde ik na mijn opleiding naar een donorbank en daar iemand uitzoeken om hopelijk zwanger van te worden. Alle poespas is niet voor mij weggelegd. En gezien Lucian er hetzelfde over denkt, komt dat heel mooi uit.' Vertel ik haar.

'In dat opzicht passen jullie heel goed bij elkaar. Maar hoe moet het dan na de zwangerschap?'

'Dat weet ik niet. Wat Lucian wil weet ik ook niet. Daar moeten we nog over praten.'

'Wacht daar maar niet te lang mee. Hebben jullie al..?' Ze stopt met praten, maar ik weet wat ze wilde zeggen.

'Ja.' Zeg ik met rood gloeiende wangen.

'Echt? Vandaar dat Pascal zo chagrijnig was vandaag. Ik hoorde haar tegen Lisa zeggen dat ze elke avond seks had gehad met Lucian de afgelopen week, behalve gisteravond. En dat ze jaloers was dat jij bij hem sliep en zij dat nooit gemogen heeft.'

'Klopt..'

'Negeer haar alsjeblieft als ze naar je toekomt. Haar kennende zal ze heel boos op je zijn.'

'Dat zal wel, inderdaad. Moet ze lekker zelf weten.' Een vraag schiet me te binnen. 'Waarom wil Lucian alleen met mij kinderen en niet met iemand die hij al langer kent? Lisa en Pascal zouden met plezier zwanger van hem willen zijn.'

'John, Lucian en ik hebben je geselecteerd uit een grote groep vrouwen die aan de eisen van Lucian voldeden. Sommigen meer dan anderen en na een lang proces zijn jij en een paar anderen overgebleven. Daaruit heeft Lucian jou geselecteerd en heeft John contact met je gezocht.' Vertelt ze kort.

'Hoeveel waren er?'

'We begonnen met zestig en één voor één vielen er vrouwen af die uiteindelijk toch niet aan alles voldeden.'

'Wat sterk dat hij mij gekozen heeft. Ik durf te wedden dat er veel knappere en meer geschikte vrouwen tussen zaten.'

'Lucian vond van niet. Ik ben blij dat hij jou gekozen heeft. Je sprak mij het meest aan. De rest was niet zo bijzonder. Ik weet nog dat ik hem de stapel papieren gaf, hij iedereen nog een keer bekeek en nog geen vijf seconden later jouw papieren bovenop legde.'

'O echt? Hoe lang heeft dat alles wel niet geduurd?' Ik kan me niet voorstellen dat ze binnen een dag klaar waren.

'Een paar maanden. Vier ofzo. Het uitzoeken van vrouwen duurde een tijdje en daarna zo veel mogelijk gegevens van iedereen vinden ook.' Eva staat op en rekt zich uit. 'Zo te zien is Lucian al klaar met zijn gesprek met John. Ik zal met je mee gaan die kant op, gezien Pascal daar ook zit.' Ik volg haar voorbeeld en loop achter haar aan naar de balie, zie Pascal bij Lucian staan. Eva houdt me tegen als ik de hal in wil lopen. 'Wacht even.'

'Heb je al plannen voor vanavond?' De blondine zit zowat tegen hem aan te schuren.

'Ja, ik heb vanavond al een afspraak.' Met wie zou hij een afspraak hebben? Ik heb niets gehoord van hem.

'Niet met Lisa toch?'

'Nee, met Vanessa.' Lucian kijkt me aan en lacht kort.

'Wat?! Zet je mij echt aan de kant voor haar?' Roept Pascal verontwaardigd.

'Daar gaan we het nu niet over hebben.'

'Heb je seks met haar?'

'Nee, ik zei dat ik dat niet wilde.'

'Hij wil geen seks met je?' Fluistert Eva.

'Dat zegt hij alleen voor Pascal, zodat ze niet doorvraagt en jaloers is.'

'O, vandaar.'

'Ik durf te wedden dat je vannacht seks met haar gehad hebt. Anders had je mij wel weer gebeld, zoals alle voorgaande avonden.' Pascal slaat haar armen over elkaar heen.

'Pascal, alsjeblieft..' Zucht de man die mijn hart elke keer weer op hol laat slaan.

'Je hebt niets met haar naast dat contract. Je weet zelf ook dat je niet het type bent voor relaties.'

'Dat weet ik heel goed. Ik zal ook nooit een relatie met haar aangaan.' Weer kijkt hij me kort aan. Hij mag me zo wel gaan vertellen of dat serieus was, of niet.

'En als het kind er is? Wat ga je dan doen?'

'Ik weet zelf nog niet eens hoe het allemaal verder moet als het kind er eenmaal is. Dat kan nog een lange tijd duren.'

'Pascal, het is genoeg zo.' Eva loopt naar de blondine en de man toe en ik volg haar.

'Laat me met rust!' Boos loopt ze de eerste gang in en even later wordt er een deur dicht geslagen.

Lucian zucht hoorbaar. 'Bedankt, Eva.'

'Ik weet hoe vervelend ze kan zijn.'

'Laten we maar gaan. Je zal wel moe zijn na zo'n lange dag.' De man drukt een kus op mijn voorhoofd.

'Zeg dat wel.'

'Als er iets is weet je me te vinden.' Eva legt haar hand op mijn rug en kijkt ons na als we het gebouw verlaten.

'Dat over de relatie was ook niet waar. Pascal hoeft dat niet te weten.' Zegt Lucian als we beide in de auto zitten.

'Ik hoopte al dat dat niet zo was.'

'Lieve Kitten.' Hij start de auto en rijdt terug naar zijn huis.

-

-

Bij hem thuis aangekomen moet ik eerst een uurtje slapen. De dag was erg lang en druk. Ik kan nog niet zoveel hebben op één dag. Mijn hoofd lag op Lucian zijn schoot, terwijl hij tv aan het kijken was. Toen ik wakker was begon hij met pannenkoeken bakken en we hebben heerlijk gegeten. Ik wilde na het eten iets actiefs doen, dus gingen we een stukje hardlopen. Het was meer lopen dan rennen, maar dat geeft niet. Ik ben nog lang niet de oude en kan niet verwachten dat ik zo snel weer tien kilometer in een uur kan afleggen. Na het sporten sprongen we onder de douche en hadden heerlijke seks. Daarna droeg hij me naar zijn slaapkamer, legde me in zijn bed en kwam naast me liggen. Hij plaagde me nog een beetje door me te overladen met lieve kusjes, voordat hij me een goede nachtrust wenste en we beide gingen slapen. Lucian met zijn arm om me heen en zijn lichaam zo veel mogelijk tegen de mijne aan. Het lag geweldig lekker op die manier.