02

'Vrij.' Verzucht Olivia als de bel gaat en iedereen gehaast zijn schoolspullen begint op te ruimen. Als ik alles weer in mijn tas gestopt heb, volg ik mijn beste vriendin de collegezaal uit en lopen we naar de fietsenstalling. 'Ga je naar het kantoor?'

'Niet direct. Ik wil eerst een begin maken met het huiswerk dat die kloot van een Bos ons opgegeven heeft voor morgen.'

'Dat is een goed idee. Ik ga er ook aan beginnen als ik thuis ben.'

'Kom met mij mee, dan gaan we het samen maken en zijn we veel sneller klaar.'

'Yes! Strak plan, Nessa.' Olivia stapt op haar fiets en rijdt het plein af. Ik spring ook op mijn fiets en volg haar. Onderweg naar mijn huis, wat tien minuten fietsen is, kletsen we over de leraar die les geeft aan de MBO klassen. 'Het is jammer dat hij ons geen les geeft.'

'Hoezo, denk je dan nog je best te kunnen doen? Jou kennende kwijl je dan alleen maar.' Ik moet om mezelf lachen.

'Vanessa!' Roept het meisje dat naast me fietst verontwaardigd. 'Ik zou tien keer beter mijn best doen in lessen van hem.'

'Voor deze keer geloof ik je.'

'You bitch.' Olivia geeft me een speelse stomp tegen mijn schouder en we gieren het uit van het lachen. Bij het fietsenrek voor mijn appartement stappen we van onze fietsen af en zetten ze met een kettingslot vast in het rek. 'Wanneer gaan we samenwonen?'

'Als Pinksteren en Pasen op dezelfde dag valt.' Ik lach scheef en open het portiek met een sleutel aan mijn sleutelbos. Binnen open ik mijn brievenbus en haal alle post er uit.

'Je weet dat dat morgen is?' Olivia rent snel de trappen op, als ik al op de tweede trap naar boven loop.

'Uhu.' Met een andere sleutel open ik mijn voordeur en laat mijn vriendin binnen. 'Je komt dus morgen bij mij wonen?'

'Ja, echt wel. Je weet toch. Ik hou ongelofelijk veel van je en wil je geen seconde meer missen.' Dramatisch omhelst ze me.

'Clown.' Ik gooi mijn sleutels in de mand op een kast in de gang en ga naar de keuken. Skitty ligt lekker in haar mand, die aan de verwarming hangt, te slapen. Ze is een tien weken oude kitten met een lange rode vacht en blauwe oogjes. Ik moest mijn kinderwens onderdrukken, maar had dan wel iets nodig om te moederen. Dus ik besloot een kat te nemen en ik moet zeggen dat het tot nu toe best goed werkt. Mijn kinderwens is sterk, maar is te negeren. 'Sap of fris?'

'Fris sap.' Hierom is ze mijn beste vriendin. Haar onnozele en droge antwoorden op simpele vragen maken me altijd aan het lachen.

'As you wish.' Ik pak een fles ijsthee uit de koelkast en doe alsof ik ook sap pak.

'Nee!' Lacht Olivia vanuit de woonkamer. 'Niet echt doen, Nessa.' Ze hangt half over de rugleuning van de bank en kijkt naar me. Lachend schud ik mijn hoofd en schenk voor ons beide fris in. 'Waar beginnen we?'

'Bij de eerste opdracht die werd opgegeven als huiswerk.' Soms vraag ik me af of ze nooit moe van zichzelf wordt, maar als ik er naar vraag zegt ze van niet.

'Oké, ik zal serieus doen.' Ze haalt haar boeken uit haar schooltas en legt ze op de salontafel. Ik doe hetzelfde en lees de opdracht. Natuurlijk gaat het over geslachtsdelen. Mijn favoriete onderwerp. Not. We racen door de opdrachten heen en zijn voor half zes al klaar. 'Ik ga eens naar huis.' Olivia omhelst me en pakt haar spullen in.

'Doe maar. Je moeder is vast al aan het koken.'

'Dat zal wel. Ze is altijd zo vroeg daarmee.' Kort zwaait ze en doet de deur van mijn appartement achter haar dicht. De stapel post valt me op en ik kan het beste nu alles al doornemen. Met de bovenste envelop begin ik en open het. Als ik de vierde envelop wil pakken, herken ik het uiterlijk maar al te goed. Mijn hart klopt in mijn keel en ik krijg kippenvel op mijn hele lichaam. Wat wil die zieke gast nu weer van me? Met trillende handen open ik de envelop en haal de brief er uit. Ik vouw het open en begin de getypte letters te lezen.

-

"Je zal wel denken, hij weer? Ja, ik weer. Je weet wat onze afspraak voor deze maand is. De bedoeling is dat je je er aan houdt. Zevenhonderd euro. Plus het rode slipje dat je gister aan had, ongewassen. Morgen."

-

Wat een viezerik is het ook. Gadver! Mijn slipjes geef ik hem met alle plezier. Zolang hij maar niet andere en ergere dingen van me vraagt. De zevenhonderd euro vind ik minder. Dan hou ik deze maand alweer haast geen cent over. Hij vraagt steeds meer. Hoe ga ik dit volhouden van mijn studiefinanciering en lening? Ik zie het visitekaartje van het advocatenkantoor op de salontafel liggen en weeg af of ik er nu nog heen ga of niet. Daar kan ik het extra geld verdienen dat ik nu hard kan gebruiken. Het kaartje stop ik in het pasjesvakje van mijn mobielhoesje en gris mijn sleutels uit de mand. Op naar het kantoor. Ik doe een kort schietgebedje dat het echt alleen schoonmaakwerk is en verder niets.