Chapter 24

Warning: Self-harm

My heart ached from a moment she leave me in a living room. I didn't know what to say, or should I ask to Lucas? So he can answer what's on my mind?

I agree with my thoughts but when I remember his secret background ay hindi ko na alam ang gagawin ko. Napabuntong-hininga ako at maglalakad na sana papuntang kitchen ng may narinig akong nag uusap.

"I don't where she is, cous. I really miss her. I want her to come back to me." Nakarinig ako ng pamilyar na boses mula sa kusina.

"Lucas, alam mo ba ang sinasabi mo? Magpapaka tanga kana naman ba dyan sa first love mo na walang ginawa kundi kaawain ka!" Sigaw naman ni Krisha ang narinig ko.

"Don't judge her! That's a missunderstanding! you really didn't know what the history we ever have! Wag na wag mo akong pakielaman sa desisyon ko Krisha!"

Nagulat ako sa salitang tagalog niya. Unang beses kong narinig na magsalita sya. Parang napakabikis ng panahon para matuto sya sa salitang tagalog. Hindi ba dapat ay magtaka ako, or he just choose to pretend?

"Maawa ka naman sa sarili mo! Tama na iyong nangyari sa inyo noon! Just focus on the mission with Chloe! And don't mention your f**king first love of yours!"

"Hindi mo ako naiintindihan. Kahit kailan, kahit anong paliwanag ko sayo, you choose to never listen me! you never choose to understand my point of view! You easily judge her because you only caught her with a wrong way!"

"No! You. are. never understand my point Lucas! Alam mo na wala ka nang mapapala kung mag papakita ulit sya sayo! Your memories with her was a threat and traumatized. Just erase her in your memory! Walang ginawa ang babae na iyon kundi papangitin ang mga bagay na ginagawa mo!"

Lumakas ang kabog ng aking dibdib nang makarinig ako nang pagdadabog mula sa kusina. Nagmadali akong magtago upang hindi ako makita ni Krisha.

I never thought na magkakaroon ng pagtatalo ang pinsan nang dahil sa first love nya. Kailanman ay palagi silang magkasundo at magkakampi sa lahat ng oras. Ngunit hindi ito ang inaasahan ko at maririnig ko pa sa mismong aking mga tenga ang mga bagay na iyon.

Since one day, her first love was mentioned by Krisha and never told me what happened in his past. Nakita kong lumabas si Lucas na namumula ang matang nakatingin sa direksyon ko.

I looked at him with a blank of my face. Ayokong makita nya ang pagkakaroon ko ng interest dahil sa narinig ko. After all, wala akong karapatan tanungin ang buhay nya dahil mukhang masakit ito sa kanya.

Umalis sya kaagad at hindi ako pinansin. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ngunit nakita ko na lang ang aking sarili na sinundan sya paakyat papunta sa kanyang kwarto.

Nang akmang isasara na nya ang pinto ay hinawakan ko ito at nakita ko ang gulat sa mata nya nang makita ako sa tapat ng pintuan nya.

"Pwede ba tayong mag-usap?" Tanong ko na ikina tango naman nya at niluwagan ang pinto upang makapasok ako.

Naupo ako sa kanyang couch at hindi na nagpaligoy ligoy pa. "What's the fight?"

Kumunot ang noo nya sa tanong ko. "It's none of your business."

Napatahimik ako sa tanong nya ngunit hindi ako pinigilan ng aking bibig. "Who's your first love? Pwede kitang matulungan."

Nakita ko ang pagliwanag sa kanyang mata at agad ako nitong nilapitan. "R-really? How?"

Bago pa man ako makapag salita ay bigla na lamang pumasok sa alaala ko ang sinabi ni Krisha noong nasa coffee shop kami. Ang kanyang mga salita ay tila malinaw pa din sa aking pandinig.

Umiling ako ka agad at tinignan sya sa mga mata. "Impossible." Bulong ko habang nakatingin sa kanya.

"What? No it's not even impossible if you'll help me with this. Please Chloe, I'm begging you." Nagulat ako ng lumuhod sya sa harap ko kaya dali dali akong tumayo at pilit na inangat sya.

"Don't ever beg to someone." Sambit ko at pilit na itinatayo sya. Ngunit ng tignan ko sya ay para itong natigilan sa sinabi ko.

Kumunot ang noo ko ng magsimulang magsilabasan ang luha sa mata nya at agad tumungo upang hindi ko makita ito.

But he failed. I saw his tears down to the floor. Nakita ko pa ang pag galaw nang balikat nya na para bang ilang taon na nyang dinadala ang mabibigat na emosyon sa sarili.

"I'm so sorry. I- I just remember her because of your words. But.. can you leave me alone this time?"

Hindi ako sumagot sa kanya ngunit niyakap ko sya sa kanyang likod bago bumulong. "I am always here.. my friend."

Tumayo na ako matapos sya bulungan. Nilingon ko muna sya na walang emosyon sa aking mukha bago isara nang tuluyan ang pinto.

"Chloe! France is here! Where are you?!"

Naramdaman ko agad ang bigat sa dibdib ko lalo na sa aking paghinga nang marinig ang pangalan niya. Biglaang lumabas ang luha na kanina ko pa pinipigilan bago tumakbo sa aking kwarto at nilock ang pinto.

"Chloe, pwede naba kayong mag usap ni France?" Kumatok sya sa pinto na aking ikinagulat.

"N-no.. I- I'm not r-ready y-yet. P-please... I don't want to see him." Nahihirapan na sambit ko sa kanya.

Nagkaroon ng pagsunod sunod na katok sa pinto ng marinig ni Krisha na umiiyak ako. Tanging iling lamang ang aking ginagawa kasabay nang maramdaman ang sakit sa puso ko, at sa bawat luha at emosyon na lumalabas sa akin ay para akong nanghihina.

Tumayo ako at nagsimulang ibato ang ibang mga gamit sa pader. I shout and wanted to forget him. I.. just really can't accept that he rejected me so many times. Binato ko ang gamit na gusto kong batuhin kasabay ang pagsunod sunod na lumalabas sa aking luha.

"No! Please leave me alone! please! I'm begging you." Humagulgol ako sa iyak nang marinig ang nagmamakaawa nyang boses.

Hindi ko sya pinakinggan dahil mas higit akong nasasaktan para sa sarili ko. Tila ba'y blanko na ang isip ko at gusto na lamang tapusin ang buhay na ito dahil sa sakit ng nararamdaman ko.

Tuloy ang paghagulgol at pag katok sa aking pintuan nang makita akong matulis na bagay. Walang pagdadalawang isip akong lumapit nang wala na akong marinig na ingay mula sa pinto.

Kinuha ko ang isang bubog gamit ang nanginginig kong kamay.

"I - I just wanted to free from the pain you gave to me." Nanginginig ang aking labi at napapikit ng magdugo ang aking hita dahil sa ginawa kong pananakit sa sarili ko.

I wanted to shout, but I don't want Krisha to worry about me.

Pain

That's all I felt when I'm starting to hurt myself. I really can't handle the love anymore. I- I just want to vanished because of love and wanted to free from all this pain.

Nakarinig ako ng malakas na pagbukas nang pinto at nakita ang pag-aalala at takot ng magpinsan nang makita ako.

"Chloe, oh gosh! Stop hurting yourself!"

Inagaw sakin ni Lucas at matulis na bagay bago ibato ito sa kung saan.

Halos hindi na ako makahinga sa sobrang pag iyak ko at isama ang pakiramdam na nanghihina ako dahil sa aking sugat na natamo.

Naramdaman ko na binuhat ako ni Lucas gamit ang pag-aalala nyang mga mata. And before my eyes closed. "Don't hurt yourself again."