บทที่ 313 ถูกโลกทั้งใบทอดทิ้ง
ในพริบตา บรรยากาศทั่วทั้งสตูดิโอแทบจะนิ่งงันเป็นน้ำแข็ง
ชายหนุ่มที่เดิมทีดูแล้วจะพูดคุยด้วยง่าย ท่าทางดูสบายอารมณ์ตลอดเวลา เหมือนเป็นคุณชายผู้ดีมีเงิน เวลานี้กลับเหมือนดั่งรากษส มีไอน่ากลัวแผ่ออกมารอบตัว
แม้แต่ช่างกล้องที่อยู่ข้างๆ และทีมงานคนอื่นๆ ต่างตกใจกับบรรยากาศที่น่ากลัวเพราะจู่ๆ โดนอีกฝ่ายระเบิดลง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงลั่วเฉินที่อยู่ใจกลางพายุ
ลั่วเฉินตัวสั่น ใบหน้าไม่หลงเหลือสีเลือดอยู่เลย ริมฝีปากบางเม้มแน่นจนกลายเป็นเส้นตรง ทั่วทั้งตัวแทบจะลุกเป็นไฟเพราะคำตะคอกที่แทบจะทำให้หูหนวก ทนไม่ไหวแทบอยากจะแปลงร่างตัวเองเป็นอากาศหายไป
เยี่ยหวั่นหวันค่อยๆ คลายความโกรธ แต่ความเย็นชาบนใบหน้าไม่ได้ลดลงเลย “ตอนนี้ โอกาสครั้งสุดท้าย ถ้าเธอยังคงมีสภาพแบบนี้ สัญญาของพวกเรา สิ้นสุดตรงนี้”
วินาทีที่ได้ยินสี่คำสุดท้าย รูม่านตาของลั่วเฉินหดลงในทันใด เงยหน้าขึ้นมาทันที
เขา...จะโดนทิ้งอีกครั้งหรือ...
สัญญาของเขากับกวงเหย้ายังไม่หมด ถ้าเยี่ยไป๋ทิ้งเขา แบบนั้น สัญญาผู้จัดการเขาก็จะต้องกลับไปอยู่ในมือโจวเหวินปิน
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com