บทที่ 312 ไม่มีศรัทธาเลยสักนิด
บทที่ 312 ไม่มีศรัทธาเลยสักนิด
แสงไฟถ่ายภาพพร้อมประจำที่ ลั่วเฉินก็ยืนอยู่ในเฟรมกล้อง
เยี่ยหวั่นหวันนั่งอยู่ที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม รอคอยอยู่อย่างเงียบๆ
เวลาเตรียมตัวสามนาทีผ่านไปเร็วมาก
เยี่ยหวั่นหวัน “ได้เวลาแล้ว”
มีแววตื่นตระหนกแวบผ่านเข้ามาในสายตาของลั่วเฉิน เขาพูดอย่างรีบเร่ง “เกิดมากลายเป็นบาป... ได้มาเกิด...เกิด...”
น่าจะเป็นเพราะยังไม่คุ้นเคยกับกล้อง ประโยคที่ลั่วเฉินพูดเมื่อกี้เลยติดขัดอยู่
เยี่ยหวั่นหวันขมวดคิ้วเล็กน้อย “เอาใหม่”
ลั่วเฉินกำหมัดอยู่ข้างตัว สูดหายใจลึก เริ่มใหม่อีกครั้ง
“เกิดมากลายเป็นบาป... ได้มาเกิดกลายเป็นบาป... ผมกับทุกคน...”
กำลังจะท่องต่อ เยี่ยหวั่นหวันก็ขัดเขาขึ้นมา “สีหน้าแข็งเกินไป ฉันให้เธอแสดงใหม่ ไม่ใช่ให้ท่องบทใหม่”
ลั่วเฉินหน้าซีดขึ้นมา หลับตาแล้วปรับอารมณ์ จากนั้นพูดอีกครั้ง
“เกิดมา...”
อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ เพิ่งพูดไปได้สองคำ เขาก็หยุดชะงัก
เลือดบนใบหน้าลั่วเฉินหดหายหมดแล้ว “ขอโทษครับ!”
สีหน้าเยี่ยหวั่นหวันไม่แสดงอารมณ์อะไร “เอาใหม่อีกครั้ง”
เพียงแต่ ครั้งที่สี่ ลั่วเฉินก็ยังหาความรู้สึกไม่ได้
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com