หวงหลง

            หวงหลง

หวงหลงได้แต่นั่งฟัง 2 พ่อลูกคุยกันอย่างเรียบร้อยซักพักก็ได้ข้อสรุป 

"เอาเป็นว่าข้าจะบอกว่าหวงหลงเป็นญาติมาจากทางเหนือที่ไม่ได้ติดต่อกันนาน ซึ่งทางครอบครัวได้นำมาฝากไว้ก่อนออกเดินทางเพราะกลัวบุตรชายจะเหงา"

"ตกลงเจ้าค่ะ"เถียนเถียนตกลงแล้วหันไปหาหวงหลงพร้อมบอกให้กลายร่างเป็นมนุษย์ได้แล้ว

"นี่ก็ได้เวลามื้อเย็นแล้วเราไปกินข้าวกันดีกว่า ปะ หลงหลงไปกินข้าวกัน"พูดพลางเดินไปจับจูงเด็กน้อยเดินไปห้องอาหาร

"ขอรับท่านลุง"

"เฮ้อออ!!!!! ได้หลานชายคนใหม่ลืมลูกเลยนะเจ้าคะท่านพ่อ"หญิงสาวแสร้งถอนหายใจ

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ก็หวงหลงน่ารักนี่ลูก"ท่านแม่ทัพพูดยิ้มๆรู้ว่าลูกสาวแกล้งพูด

"ฮึ ฮึ ฮึ ว่าแต่หวงหลงอยู่ต่อหน้าทุกคนเจ้าต้องเรียกข้าว่าพี่สาวเข้าใจหรือไม่"

"ขอรับ พี่สาว"

"ดีมากจ๊ะเด็กดี"

ห้องอาหาร

บ่าวไพร่ได้แต่สงสัยว่าคุณชายน้อยรูปงามคนนี้เป็นใคร เมื่อสิ้นสุดมื้ออาหารท่านแม่ทัพประกาศให้ทุกคนทราบ

"นี่คือ หวงหลง บุตรชายญาติห่างๆ ที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานของข้าเขาเอาบุตรชายมาฝากเอาข้าเอาไว้ และอีกไม่นานเขาก็จะตามเถียนเถียนไปท่องเที่ยวด้วย"

หวงหลงลุกขึ้นยืน

"ข้าหวงหลงฝากเนื้อฝากตัวกับทุกๆคนด้วยนะขอรับ"พูดพลางส่งรอยยิ้มน่ารักๆให้ทุกคน

เมื่อทุกคนได้เห็นรอยยิ้มก็ใจละลายทันทีในใจทุกคนนั้นมีเพียง

' โอ๊ย ข้าอยากฟัดแก้มน่ารักๆนั่นจริงๆเล้ยยย '

' น่าร๊ากก '

' ถ้าไม่เกรงใจท่านแม่ทัพข้าจะเข้าไป กอดไปฟัดแล้วทำไมถึงได้น่ารักอะไรอย่างนี้ คุณชายน้อย '

ฝ่ายหวงหลงได้รับรู้ความคิดของทุกคนก็ยินดีเพราะว่ามีแต่คนดีๆทั้งนั้น

ด้านถิงถิงที่ยกน้ำชามาวางให้ทุกคนก็สงสัยว่าเด็กคนนี้เป็นใคร

' เด็กคนนี้ใครกันไม่เคยเห็นหน้าเลย ' ถิงถิงคิดในใจ ' แต่ชั่งเถอะจะเป็นใครก็ช่างทำงานของเราดีกว่า '

หวงหลงได้ยินความคิดของถิงถิงก็ยิ้มให้

ยามซวี(19.00-20.59)

เถียนเถียนกำลังอาบน้ำเตรียมเข้านอนส่วนหวงหลงก็กลับเข้าไปอยู่ในมิติแล้ว เมื่ออาบน้ำออกมาเตรียมจะเข้านอน พลันก็รู้สึกถึงสายตาคู่หนึ่งจ้องมองแต่หญิงสาวก็ไม่สนใจเมื่อไม่มาทำให้ตนเดือดร้อนก็ถือว่าอีกฝ่ายมาเฝ้ายามให้ก็แล้วกัน หญิงสาวยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะหลับไป

ฝ่ายยามจำเป็นจ้องมองหญิงสาวจากบนหลังคาเรือนตรงข้ามเรือนของหญิงสาว จ้องมองทุกอิริยาบถ นั่งจิบชา มองนางในดวงใจนอนหลับพักผ่อนยามค่ำคืน จนหญิงสาวหลับสนิทจึงค่อยกลับไปในยามอิ๋น(03.00-04.59)

ตำหนักคุนหนิง

ฮองเฮากำลังฟังองครักษ์เงารายงานเรื่ององค์ชายจ้าวหนานกงไปเฝ้าลูกสาวแม่ทัพหลี่ถึงในจวน

"บุตรชายข้าถึงกับไปแอบเฝ้าแอบมองสาวเชียวหรือนี่"ฮองเฮาหัวเราะจนน้ำตาไหล

"เห็นทีคราวนี้องค์ชายคงจะมีพระชายาเสียทีนะเพคะ ฮองเฮา"นางกำนัลคนสนิทเอ่ยขึ้น

"ฮึ ฮึ ฮึ ไม่รู้ว่านางจะสนใจองค์ชายหรือไม่ น่ะสิ"ฮองเฮาพูดยิ้มๆ

"แล้วจะทำอย่างไรดีเพคะ"นางกำนัลคนสนิทกลัวองค์ชายไม่สมหวังในรัก

"แต่มันก็ต้องดูด้วยว่าบุตรชายข้าจะหน้าด้านแค่ไหนนะ"ฮองเฮาพูดนัยตาพราวระยับด้วยความเจ้าเล่ห์

"งั้นองค์ชายต้องเพิ่มเติมความตอแหลเข้าไปด้วยเพคะ"นางกำนัลคนสนิทเริ่มคิดตามฮองเฮาทัน ก่อนสบตากับฮองเฮาแล้วยิ้มออกมา

ฝ่ายฮองเฮาเมื่อได้ฟังนางกำนัลคนสนิทพูดก็สบตากับนางกำนัลคนสนิทยิ้มๆ ก่อนจะหันไปสั่งงานองครักษ์เงา

"อาฉาง เจ้าไปจับตาดูองค์ชายเอาไว้ดูว่าองค์ชายทำอะไร คอยรายงานข้าเป็นระยะ"

"พะย่ะค่ะ"อาฉางรับพระบัญชาก่อนเร้นกายหายไปในเงามืด

ตำหนัก องค์ชายจ้าวหนานกง

องค์ชายกำลังบรรทมหลับอยู่บนแท่นบรรทมเพื่อเอาแรงไปเฝ้านางในดวงใจ หลังสั่งงานองครักษ์ให้ไปทำงานให้ ก่อนไปเฝ้านางในดวงใจในเวลาค่ำคืน ' เฝ้านางแต่งานต้องไม่เสีย '

ในเงามืดเงาทั้ง 6 คุยกัน

"พวกเจ้าว่าองค์ชายจะพิชิตใจคุณหนูหลี่ได้หรือไม่"องครักษ์ 1

"ก็ไม่แน่หรอก บางทีองค์ชายอาจจะใช้วิธีหน้าด้านหน้าทน ตอแหล เข้าช่วย ไม่งั้นคงไม่สำเร็จหรอก"องครักษ์2

"หวังว่าพวกเราจะได้คุณหนูหลี่มาเป็นนายของพวกเรา เป็นพระชายาเอกขององค์ชายนะ"องครักษ์3

"ข้าต้องการคนนี้เท่านั้น คนอื่น ไม่เอา"องครักษ์4

"ข้าหวังว่าองค์ชายจะมีคุณหนูหลี่เป็นชายาเพียงคนเดียวนะ มีเยอะวุ่นวาย"องครักษ์5"เจ้าว่าไง"หันไปถามเพื่อนอีกคน

"อืมม....ต้องดูว่าองค์ชายจะตอแหลได้ดีแค่ใหน"องครักษ์6 พูด"ดูเหมือนว่าต่อไปองค์ชายคงมีงานให้เราทำแน่ๆ"

ฝ่ายคนที่ตกอยู่ในหัวข้อสนทนา ลืมตาตื่นขึ้นในยามเซิน(15.00-16.59)หลังจากหลับไปในยามอู(11.00-12.59)ก่อนจะลุกขึ้นไปอ่านรายงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จก่อนจะไปเฝ้านางในดวงใจในยามค่ำคืน

จวนแม่ทัพหลี่

ยามซวี(19.00-20.59) หลังจากทุกคนกินข้าวเรียบร้อยแล้วก็รีบอาบน้ำเข้านอน

ห้องท่านแม่ทัพ

ท่านแม่ทัพกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องนอนก่อนจะเข้านอนในยามไฮ่(21.00-22.59)

ห้องหลี่คุนหมิง

ชายหนุ่มกำลังฝึกพลังอยู่ ก่อนจะหยุดการฝึกในยามไฮ่(21.00-22.59)

ห้องหลี่ถิงถิง

หญิงสาวกำลังนั่งปักผ้าเช็ดหน้าอยู่ก่อนจะเสร็จในยามไฮ่(21.00-22.59)เช่นกัน

ห้องหลี่เถียนเถียน

เถียนเถียนอาบน้ำเสร็จแล้วก็รีบเข้านอนซึ่งหวงหลงก็ออกมานอนอยู่บนเตียงกับหญิงสาวด้วย

"หวงหลงมานอนได้แล้วมา"หญิงสาวเรียกหวงหลงให้มานอน

"ขอรับ"หวงหลงกระโดดขึ้นเตียงก่อนจะล้มตัวลงนอน

ซึ่งทุกอย่างอยู่ในสายตาขององค์ชายทั้งหมด องค์ชายกำมือแน่นด้วยความโกรธ ที่มีผู้ชายเข้าไปนอนบนเตียงของหญิงสาว แม้ว่าจะเป็นเด็กวัยเพียง 7-8 หนาวเท่านั้น ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ

ยามเหม่า(05.00-06.59)

ทุกๆคนต่างรีบตื่นขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันของตนเองให้เสร็จ