เนื้อแดดเดียวแสนอร่อยและชาติกำเนิดถิงถิง

เนื้อแดดเดียวแสนอร่อยและชาติกำเนิด ถิงถิง

เมื่อกลับถึงจวน เถียนเถียน สั่งให้บ่าวในจวนช่วยกันแหล่เนื้อออกให้เป็นชิ้นเล็กๆ ขนาดเท่านิ้วก้อยเท่าๆกัน แล้วนำมาให้นางปรุงด้วยตนเอง หญิงสาวใช้เครื่องปรุงจำพวก เกลือ กระเทียม พริกไทย น้ำตาล งา หญิงสาวสั่งบ่าวให้นำครกหินมาให้นาง

"ท่านพ่อบ้านให้คนเอาครกหินหรือไม่ก็โม่หินมาให้ข้า ข้าจะโขลก กระเทียมกับพริกไทย"เถียนเถียนสั่งพ่อบ้าน

"ขอรับคุณหนู"

ผ่านไป สองเค่อ จึงได้ครกหินมา หญิงสาวเริ่มทันที

"โขลกพริกไทยก่อนนะ"เถียนเถียนสั่ง

"เจ้าค่ะคุณหนู"ทุกคนรับคำ

เมื่อโขลกพริกไทยเสร็จ หญิงสาวจึงให้โขลกกระเทียมต่อทันที เมื่อได้เครื่องปรุงครบหญิงสาวก็เริ่มปรุงทันที เอาทุกอย่างผสมกัน คลุกเคล้าให้เข้ากันแล้วหมักไว้ 2 เค่อ

เมื่อหมักเนื้อเสร็จก็สั่งให้บ่าวเตรียมทำที่ตากเนื้อทันทีผ่านไป 3 เค่อจึงได้ที่ตากเนื้อ ทุกคนจึงช่วยกันนำเนื้อมาตากบนตะแกรงที่ทำจากริ้วไม้ไผ่สานขัดกันเป็นตะแกรงตากแห้ง

ตากเนื้อผ่านไป 3 ชั่วยามจึงช่วยกันพลิกกลับเนื้อให้แห้งเท่าๆกัน

ยามอิ่ว(17.00-18.00)

ทุกคนช่วยกันเก็บเนื้อตากแห้งเสร็จ หญิงสาวลองทอดให้ทุกคนชิม ทุกคนที่ได้ชิมดวงตาเป็นประกาย นึกไม่ถึงว่าคุณหนูจะสามารถทำเนื้อตากแห้งได้อร่อยถึงเพียงนี้

"อร่อยมากเลยขอรับคุณหนู เค็มๆหวานๆ กลมกล่อมกำลังดีเลยขอรับ"พ่อบ้านหลี่ ชื่นชอบเนื้อตากแห้งของคุณหนูมาก

"จริงด้วยขอรับ/เจ้าค่ะ"ทุกคนต่างตอบเป็นเสียงเดียวกัน

"ทอดขึ้นโต๊ะเย็นนี้ ที่เหลือทอดแบ่งกันกินก็แล้วกัน"

"ขอบคุณขอรับคุณหนู"พ่อบ้านหลี่ตอบแทนทุกๆคน

แม่ครัวรีบทำอาหารทันทีและรีบสั่งการให้แต่ละคนทำงานทันที

"เจ้าหุงข้าว"สั่งผู้ช่วย 1

"เจ้าทำน้ำแกง"สั่งผู้ช่วย 2 

"เจ้าผัดผัก"สั่งผู้ช่วย 3 จากนั้นหันมาสั่งผู้ช่วยคนที่ 4 

"ส่วนเจ้าไปทอดเนื้อแห้ง"

"เจ้าค่ะ"ทุกคนขานรับ

ผ่านไป 2 เค่อ อาหารทุกอย่างก็เสร็จสิ้นจึงรีบตั้งโต๊ะให้เจ้านายทันที พวกที่ไปรับใช้เจ้านายก็ไปทำหน้าที่ ส่วนที่เหลือก็ทำอาหารกินกัน ผ่านไป 2 เค่อ พวกที่ไปรับใช้เจ้านายก็กลับมากินข้าว

ยาม(ซวี(19.00-20.59)

เจ้านายทุกคนเข้านอนแต่พวกบ่าวไพร่ในเรือนยังทำงานอยู่ พวกเขารีบทำงานให้เสร็จ เพื่อจะได้ไม่มีงานค้างในวันต่อไป

"เอาละเสร็จแล้วก็รีบไปนอนกันได้แล้ว"พ่อบ้านหลี่บอกทุกคน

"ขอรับ/เจ้าค่ะ"ทุกคนรับคำ

ยามเหม่า(05.00-06.59)

บ่าวไพร่ทุกคนรีบลุกขึ้นมาทำงาน แม่ครัวรีบหุงข้าวทำอาหาร คนที่มีหน้าที่ ปัด กวาด เช็ด ถู ก็รีบทำให้เสร็จ ผ่านไปจนยามเฉิน(07.00-08.59) ทุกอย่างก็เสร็จสิ้น

เรือนเถียนเถียน

เถียนเถียนลืมตาขึ้นก่อนจะลุกขึ้นเตรียมไปอาบน้ำ ชิงชิงก็เดินเข้ามาพอดี

คุณหนูตื่นแล้ว ชิงชิง เตรียมน้ำไว้ให้คุณหนูอาบแล้วเจ้าค่ะ"

"อืมม....ไปทำอย่างอื่นเถอะเดี๋ยวข้าอาบเอง"

"เจ้าค่ะคุณหนู"พูดจบก็เดินออกไป

พออยู่คนเดียวเถียนเถียนก็รีบอาบน้ำแต่งตัวใหม่ให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไปร่วมรับมื้อเช้ากับครอบครัวพอไปถึงก็พบพี่ชายนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"มาแล้วหรือเถียนเถียน รอท่านพ่อซักประเดี๋ยวเดียว"คนเป็นพี่ชายเอ่ยทัก

"เจ้าค่ะพี่ใหญ่"

รอไม่นานบิดาก็เดินเข้ามาในห้องกินข้าว

"ท่านพ่อมาแล้ว"เถียนเถียนเดินเข้าไปกอดแขนบิดาเอาแก้มถูต้นแขนบิดาอย่างออดอ้อนจนบิดายิ้มออกมา

"ลูกสาวพ่อนี่ช่างอ้อนนักนะ"ผู้เป็นบิดาลูบผมบุตรสาวด้วยความเอ็นดู

"รีบมากินข้าวเถอะขอรับท่านพ่อ"คุนหมิงรีบชวนทุกคนกินข้าว

ท่านแม่ทัพกับเถียนเถียนสบตากันยิ้มๆ เพราะรู้ว่าคนตรงหน้านั้นกำลังน้อยใจที่เถียนเถียนไม่ออดอ้อนตนเช่นนั้นบ้าง

เช้านี้ถิงถิงกินข้าวที่เรือนของตนกับข้าววันนี้มี ข้าวต้ม 1 ถ้วย ผักดอง 1 ถ้วย ผัดผัก 1 จานเล็ก แม้กับข้าวไม่ได้ดีเท่าบิดาและพี่ชาย พี่สาว แต่ก็ดีแล้วสำหรับวันนี้

"เฮ้อออ!!!! ดีกว่าไม่ได้กินละนะ จำเอาไว้ ถิงถิง เจ้าต้องชดใช้กรรมให้ทุกคน"พูดจบก็ลงมือกินข้าว

"อืมมม....ก็ไม่ได้แย่นะ อร่อยดีด้วย"พูดไปกินไปอย่างมีความสุข

หลังกินข้าวเสร็จ ถิงถิง ก็เก็บเอาถ้วยชามไปล้างเก็บจนเรียบร้อย หลังเก็บเรียบร้อย พ่อบ้านก็มาตามไปพบท่านแม่ทัพหลี่

"อยู่นี่เอง ท่านแม่ทัพต้องการพบเจ้า"

"ท่านพ่อต้องการพบข้าเรื่องอะไรหรือ"ถิงถิงตอบรับอย่างสุภาพ

"ไปถึงก็จะรู้เอง"

"ได้ข้าจะรีบตามไป"

ยามซื่อ(0900-10.59)

ถิงถิงเดินมาถึงห้องหนังสือบ่าวหน้าห้องเข้าไปรายงานท่านแม่ทัพ

"ท่านแม่ทัพ นางมาแล้วขอรับ"

"ให้นางเข้ามา"

หลังจากบ่าวเดินออกไปแม่ทัพหลี่ก็ผละจากหน้าต่างมานั่งตรงโต๊ะทำงาน

ถิงถิงเดินเข้ามาด้านใน

"ถิงถิงคารวะ ท่านพ่อเจ้าค่ะ"เด็กสาวทำความเคารพบิดา

"อืมม  นั่งซิ"

"เจ้าค่ะ"พลางนั่งลง"ท่านพ่อให้ท่านพ่อบ้านตามลูกมาพบเรื่องอะไรหรือเจ้าคะ"

"เรื่องชาติกำเนิดที่แท้จริงของเจ้า"

เมื่อบิดาเอ่ยปากทำให้เด็กสาวงุนงง

"ชาติกำเนิดของข้าหรือเจ้าคะ"

"ใช่! เจ้าไม่ใช่ลูกของข้า"

"เจ้าคะ"เด็กสาวงุนงง"ท่านพ่อว่าอะไรนะเจ้าคะ"

"เจ้าเป็นลูกพลทหารในกองทัพคนหนึ่ง แม่เจ้าเป็นเมียของเขามาก่อนจะปีนเตียงข้า

"แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ใดเจ้าคะ"

"อยู่ที่หมู่บ้านอู๋หมิง อยู่ทางใต้ ถ้าเจ้าอยากพบเขาข้าจะให้คนพาเจ้าไปพบเขาในเมื่อเจ้าต้องไปทางใต้กับเถียนเอ๋ออยู่แล้ว"

"เจ้าค่ะ ข้าจะไปพบเขา แต่ข้าขอกลับมารับใช้พี่สาวต่อนะเจ้าคะ"

"ทำไมเจ้าไม่ไปอยู่กับพ่อเจ้าล่ะ"

"แม่ข้าทำความผิดเอาไว้ ข้าจึงคิดจะชดใช้ความผิดแทนนางด้วยการอยู่รับใช้พี่สาวเจ้าค่ะ"

"สุดแล้วแต่ใจเจ้าเถิด"

"แต่เมื่อท่านไม่ใช่บิดาของข้าดังนั้น ข้าจึงไม่ควรเรียกท่านว่าท่านพ่ออีก ข้าจะเรียกท่านว่านายท่านนะเจ้าคะ"

"ตามใจเจ้าเถิด"

"งั้นข้าขอตัวไปทำงานก่อนนะเจ้าคะ"ถิงถิงยอบตัวทำความเคารพนายท่าน ก่อนออกไปทำงานของตน

เมื่อก้าวพ้นออกมาจากประตูห้องหนังสือ เด็กสาวก็แหงนหน้ามองท้องฟ้าก่อนจะเอ่ยออกมา

"คงเป็นกรรมเก่าของข้าเอง แต่ข้าจะไม่โทษใคร กรรมใดใครก่อ ผู้นั้นก็ต้องรับผลกรรมนั้นเป็นธรรมดาอยู่แล้ว"

มื้อเที่ยง นั้นถิงถิงช่วยโรงครัวทำงานจนเสร็จสิ้นก่อนจะกลับเรือนไปอ่านหนังสือในยามอุ้ย(13.00-14.59)

ยามอิ๋ว(17.00-18.56)

ทุกคนเตรียมทำมื้อเย็น เร่งให้เสร็จทันยามซวี(19.00-20.59)หลังทุกคนกินข้าวเสร็จก็รีบกลับห้องไปตรวจดูข้าวของว่าครบหรือไม่ในวันเดินทางจะได้ไม่ลืมของอันใด

ห้องเถียนเถียน

เถียนเถียนกำลังดูว่าตนลืมสิ่งใดหรือไม่ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเรียกตนเองดังขึ้นใกล้ๆ

"นายหญิงขอรับ"

"ใครน่ะ!!!!"หญิงสาวถาม

"นายหญิงได้ยินข้าน้อยแล้ว"

"แล้วเจ้าเป็นใคร แล้วเจ้าอยู่ที่ไหน"

"ข้าน้อย อยู่ในมิติของนายหญิงขอรับ"

"มิติ!!!!"หญิงสาวตกใจ"แล้วข้าจะเข้าไปได้อย่างไร"

"แค่นายหญิงตั้งจิตก็เข้าได้แล้วขอรับ"

หญิงสาวจึงลองดูปรากฏว่าตนสามารถเข้าได้ ก่อนจะลืมตามองดูถึงกับตกใจ

"กว้างมาก"มีทั้งสมุนไพรหายาก ทั้งน้ำทิพย์

"ขอต้อนรับกลับขอรับนายหญิง"

"ขอต้อนรับกลับหรือ"

"ขอรับ"จิ้งจอกเก้าหางตัวน้อยยิ้มแฉ่ง"เดิมทีท่านเป็นเจ้าของมิตินี้ก่อนตายในชาติก่อนหน้านั้นขอรับ"

"ห๊ะ!!!"หญิงสาวตกใจ"หมายความว่ายังไง"

"ยังไม่ถึงเวลาที่นายหญิงจะต้องรู้ในตอนนี้ขอรับ"

"....."

"ว่าแต่ทำไมพลังนายหญิงถึงได้อ่อนขนาดนี้เนี่ยขอรับ"จิ้งจอกเก้าหางตัวน้อยตกใจ

"ก็พลังของข้าพึ่งตื่นจะเอาอะไรมากมายล่ะ"หญิงสาวตอบเสียงเนือยๆ

"แหะ แหะ แหะ ขอโทษขอรับข้าน้อยก็ลืมคิดไป"จิ้งจอกเก้าหางตัวน้อย หัวเราะเสียงแห้งๆ

"เจ้าชื่ออะไรหรือ"

"ข้าน้อยชื่อ หวงหลง ขอรับ"หวงหลงตอบยิ้มๆ

"เอาละ ข้าจะออกไปแล้ว"

"ข้าน้อยออกไปด้วยนะขอรับ นายหญิง"หวงหลงเข้าไปเอาหัวถูขาของเถียนเถียนอย่างออดอ้อน

"เจ้าจะออกไปได้อย่างไร เดี๋ยวคนเขาก็ตกใจหรอก"

"ข้าแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ขอรับนายหญิง"หวงหลงพูดพลางแปลงกายเป็นหนุ่มน้อยวัย 7 หนาว 

"หืมมม.....แล้วข้าจะบอกทุกคนว่าอย่างไรเล่า"

"ลองไปปรึกษาบิดาของนายหญิงดูซิขอรับ"

"เฮ้อออ....ข้าจะลองดูก็แล้วกัน"หญิงสาวถอนหายใจ

หน้าห้องหนังสือ

"ท่านพ่ออยู่ในห้องหนังสือหรือไม่"เถียนเถียนถามบ่าวหน้าห้อง

"อยู่ขอรับคุณหนู"เปิดประตูเข้าไปในห้องไปรายงานท่านแม่ทัพ

"ท่านแม่ทัพขอรับ คุณหนูมาขอพบขอรับ"

"ให้นางเข้ามา"

เมื่อบ่าวออกมาบอกกล่าวเถียนเถียนจึงเดินเข้าไปหาบิดา

"คารวะท่านพ่อ"เถียนเถียนทำความเคารพบิดา

"ว่าอย่างไรลูกพ่อ มีอะไรหรือลูก"

"ท่านพ่อเจ้าขา ข้ามีคนมาแนะนำให้ท่านพ่อรู้จักเจ้าค่ะ"เข้าไปออดอ้อน

"ใครหรือลูก"ผู้เป็นบิดาขมวดคิ้ว

หญิงสาวผละออกจากบิดา

"ออกมาได้"

เพียงครู่เดียวก็ปรากฏเด็กชายวัย 7 หนาว ออกมาก

"คารวะท่านลุงขอรับ"หวงหลงทำความเคารพท่านแม่ทัพหลี่อย่างนอบน้อม

"ใครหรือลูก"ท่านแม่ทัพพอใจในตัวเด็กน้อยมิใช่น้อย

"เขาชื่อ หวงหลง เจ้าค่ะท่านพ่อเขาเป็นจิ้งจอกเก้าหาง เจ้าค่ะ"

"จิ้งจอกอก้าหาง"ท่านแม่ทัพตกใจ"มันจะเป็นไปได้อย่างไรเล่าลูกรัก"

หญิงสาวเข้าใจว่าบิดาคิดเช่นไรจึงหันไปหา หวงหลง

"หวงหลง"

"ขอรับนายหญิง"หวงหลงจึงแปลงกายให้ท่านแม่ทัพหลี่ได้เห็น

"โอ้!!!!! จริงหรือนี่"พูดพลางลุกขึ้นเดินเข้าไปกอดรัด หวงหลง ด้วยความเอ็นดูพร้อมหอมมันด้วยความหมั่นเขี้ยว

"ว่าแต่จะบอกทุกคนว่าอย่างไร"

"ข้ากำลังจะปรึกษาท่านพ่อพอดีเจ้าค่ะ

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

ถิงถิง นั้นนางร้ายไม่สุดเพราะมีนางสำนึกได้ และพร้อมแก้ไขและชดใช้ความผิดแทนผู้เป็นมารดา เมื่อรู้ว่าตนไม่ใช่ลูกท่านแม่ทัพก็ไม่โวยวายก้มหน้าชดใช้ความผิดแทนมารดา