014

บทที่ 14 ฉันกับเขาไม่มีทางเป็นไปได้หรอก (4)

ที่จี้อี้รีบออกมาจากบ้านก็เพราะเฮ่อจี้เฉิน ดังนั้นเธอไม่มีทางจะกลับเข้าไปอีกรอบ อีกอย่างในหอพักที่โรงเรียนก็ยังมีบัตรเครดิตสำรองอีกหนึ่งใบ ดังนั้นเธอจึงยืนอยู่ริมถนน แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อเรียกรถ

เวลาหัวค่ำ การจราจรในเมืองปักกิ่งอยู่ในสภาพแออัด บ้านของจี้อี้อยู่ใจกลางเมือง รถจึงติดอย่างหนักทำให้รถหลายคันไม่ยอมออกมารับตามที่เรียกไป

จี้อี้จ้องหน้าจอโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่อ จนไม่ได้สังเกตว่ามีรถออดี้สีดำคันหนึ่ง มาจอดใกล้ๆเธอ

กระจกรถเลื่อนลงมา คนที่อยู่ในรถมองไปที่เธอ

เมื่อไม่กี่วันก่อน อยู่ๆอุณหภูมิภายในเมืองปักกิ่งก็ลดลง ตอนกลางคืนมีลมแรงมาก จี้อี้ที่ไม่ได้หยิบเสื้อคลุมออกมา หนาวจนเริ่มสั่น

คนภายในรถ มองไปที่เธอที่ตัวสั่นอยู่ตลอดเวลา คิ้วเข้มค่อยๆขมวดเข้าหากัน

เมื่อจี้อี้เห็นว่านานมากแต่ก็ยังไม่มีรถยอมออกมาตามที่เรียก ขณะกำลังคิดจะเพิ่มเงินให้คนขับเพิ่มอยู่นั้น อยู่ๆโทรศัพท์ก็มีสายเรียกเข้า

เป็นแม่นั่นเองที่โทรมา

เธอกดรับโทรศัพท์อย่างไม่ลังเล

“เสี่ยวอี้ เพื่อนของลูกเกิดอะไรขึ้น? ไม่ร้ายแรงใช่ไหม?”