Vol.2-495 พี่จิ่วแสนประเสริฐ (2)

บทที่ 495 พี่จิ่วแสนประเสริฐ (2)

นิสัยของหลานชายเป็นอย่างไร มีหรือที่ผู้อาวุโสสูงสุดจะไม่กระจ่าง หากไม่ได้ทำความผิดร้ายแรงเอาไว้ เขาไม่มีทางทำท่าตื่นกลัวเช่นนี้ และยิ่งไม่มีทางทำดีกับหวั่นโหรวมากผิดปกติเช่นนี้หรอก

แต่อย่างไรเสียก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของสกุลเวิน หากได้ลืมตาดูโลกอย่างปลอดภัย ผู้อาวุโสสูงสุดย่อมเต็มใจยอมรับได้

เพียงแต่ว่า ทางด้านผู้อาวุโสสาม จำต้องหาวิธีเจรจาให้ดี

ผู้อาวุโสสูงสุดมองไปยังต๋าหว่าซึ่งกำลังกระวนกระวาย “หวั่นโหรวยังไม่รู้เรื่องนี้กระมัง? ช่วงนี้เจ้าก็เอาใจนางไปก่อน หากความสัมพันธ์ของพวกเจ้าดีขึ้นแล้ว ก็ค่อยๆ บอกนาง ข้าขอเตือนเจ้าไว้ก่อนว่านี่เป็นครั้งสุดท้าย หากข้าจับได้ว่าเจ้าไปมีบ้านเล็กบ้านน้อยข้างนอกอีก ข้าจะหักขาเจ้าเสีย!”

ต๋าหว่า “...”

ไม่รู้ทำไม ต๋าหว่ารู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมา…

“เอาเถอะ พูดเรื่องสำคัญดีกว่า” ผู้อาวุโสสูงสุดนั่งลงที่เก้าอี้ตำแหน่งเจ้าบ้าน

ต๋าหว่าตื่นกลัวจนเม็ดเหงื่อเย็นเฉียบผุดขึ้นไม่หยุด

โชคดีทีผู้อาวุโสสูงสุดตัดสินไปแล้วว่าเขามีอนุภรรยาที่ตั้งท้อง จึงไม่แปลกใจที่เขามีท่าทางตื่นตระหนก