บทที่ 114-2 คิมหันต์เหมันต์สองฤดู

บทที่ 114-2 คิมหันต์เหมันต์สองฤดู

สีของท้องฟ้าค่อยๆ มืดลงเรื่อยๆ สายลมจากที่ไกลพัดหวีดส่งมาให้ได้ยิน ชิงเซี่ยเคยอยู่ลาดตระเวนด้านนอกหลายปี ด้วยเหตุนี้จึงมีสัมผัสที่ค่อนข้างไวต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศเป็นพิเศษ นางรับรู้ได้ทันทีว่าพายุหิมะใกล้จะมาถึงแล้ว ด้วยความกังวลและห่วงใย​ ความพยาบาททั้งหลายที่มีมาก่อนหน้าจึงถูกลืมเลือนไปชั่วขณะ ชิงเซี่ยสาวเท้าขึ้นไปลากฉู่หลีที่ยืนแข็งเป็นไม้กระบองอยู่ด้านข้าง ก่อนออกปากเร่ง “เร็วเข้า​ รีบเข้าไป”

ทว่าฉู่หลีเองก็หัวรั้นยิ่ง กล่าวตอบอย่างเย็นชาเพียงสองคำว่า​ “ไม่ไป”

ชิงเซี่ยชะงักงันไปชั่วครู่ เหมือนกับมีอาการประสาทหลอน นางขมวดคิ้วมุ่น ก่อนเอ่ยถามอีกครั้ง “ท่านพูดว่าอะไรนะ?”

“คนเราต้องลงมือเย็บปักหุงหาอาหารด้วยตนเอง ข้าไม่คิดจะฉกฉวยผลประโยชน์ของผู้อื่นยามเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว”

เพลิงโทสะสายหนึ่งปะทุขึ้นจากส่วนลึกของหัวใจในทันใด ชิงเซี่ยผลักไปที่ไหล่ของฉู่หลีอย่างแรง ก่อนกล่าวด้วยความโมโห “เช่นนั้นท่านคิดจะยืนอยู่ที่นี่ต่ออย่างนั้นหรือ?”

“ฮึ!” ฉู่หลีครางฮึเสียงเย็นครั้งหนึ่ง​ ก่อนกล่าวด้วยเสียงลึก “ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า!”