202 ชมภาพ
บทที่ 202 ชมภาพ
ฮูหยินใหญ่เฉิงนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียง
“ชายสิบเจ็ด เจ้าพูดอะไรกันแน่” นางถามด้วยสีหน้ากังวล ยื่นมือมาจับแผ่นยาบนใบหน้าของท่านชายสิบเจ็ด ก่อนจะถามแม่นม “ทำไมจู่ๆ ถึงป่วยได้ ท่านหมอบอกว่าอย่างไร”
แม่นมหน้าแหย เหมือนว่าไม่รู้จะบอกอย่างไรดี
แม่นางเฉิงหกที่อยู่ด้านข้างหัวเราะคิกคัก
“ท่านแม่ หมอบอกว่าพี่ชายสิบป่วยเป็นไข้ใจเจ้าค่ะ!” นางเอ่ยพลางใช้พัดป้องปากแล้วมองดูท่านชายสิบเจ็ดที่นอนอยู่บนเตียง “ท่านพี่ ท่านพี่เดินผ่านสระบัวมาไม่ใช่หรือ เจออะไรเข้าล่ะ”
คำพูดนี้ทำให้สาวใช้และแม่นมสีหน้าเปลี่ยนไป
เรื่องที่ว่าท่านชายเฉิงสี่ป่วยอย่างไร้เหตุผล พอถูกทำให้ตกใจก็หายอย่างน่าประหลาดในตอนนั้น กลายเป็นเรื่องราวลึกลับในบ้านหลังนี้ไปแล้ว ถึงแม้หมอจะอธิบายอาการป่วยอย่างข้างๆ คูๆ แต่สำหรับเหล่าหญิงสาวในบ้านแล้ว คำอธิบายที่ว่าถูกผีสูบวิญญาณต่างหากที่เป็นเรื่องจริง
พอได้เจอ วิญญาณก็หายไป พอตกใจ วิญญาณก็กลับมา
อุณหภูมิห้องท่ามกลางฤดูร้อนนั้นลดลงอย่างรวดเร็ว
“ข้าไม่อยู่ที่สระบัวแล้ว!” แม่นางเฉิงเจ็ดร้องออกมาแล้วหันหลังหิ้วกระโปรงวิ่งออกไป
แม่นางเฉิงหกหัวเราะตัวโยก
Capítulo Bloqueado
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com