ตอนที่ 88 หนุ่มน้อยที่มาจู่โจมสำนักฝึกหลวง
พลขับผู้นั้นอายุยี่สิบกว่าๆ รูปร่างหน้าตาอ่อนโยน แต่ตัวเขากลับมีความสูงส่งเฉยเมย เมื่อเขาเอ่ยประโยคนั้น สายตาจ้องมองไปยังประตูสำนักฝึกหลวงที่พังทลายลงมา ราวกับว่าเดิมทีไม่ได้มองเห็นเฉินฉางเซิงกับพวกทั้งสามคนที่เพิ่งมา คล้ายกลับว่าทะนงตนจนถึงขีดสุด
เฉินฉางเซิงและพรรคพวกทั้งสามเร่งรุดออกไป ถังซานสือลิ่วใช้มือม้วนผมเป็นมวย จ้องมองไปยังภาพด้านหน้า มิอาจนิ่งดูดาย เมื่อได้ยินพลทหารม้าผู้นั้นเอ่ยประโยคนั้นออกมา เขาหรี่สายตาลง หลังจากปรายตามอง สุดท้ายแล้วก็มิได้เอ่ยสิ่งใดออกมา หันหลังกลับเดินเข้าไปยังสำนักฝึกหลวง
เซวียนหยวนผ้อไม่ได้มองไปยังพลทหารม้าผู้นั้น มองเพียงแค่ม้าศึกที่ล้มหายใจแขม่วๆ ในน้ำขัง เขาเป็นหนุ่มน้อยเผ่ามาร อาการบาดเจ็บได้ฟื้นคืนรวดเร็วอย่างยิ่ง แม้แขนขวายังต้องการการรักษาจากเฉินฉางเซิง แต่ขาซ้ายดีขึ้นมาก ไม่ต้องใช้ไม้เท้าแล้ว จึงเดินออกไปเชื่องช้า
เฉินฉางเซิงยืนอยู่ที่ประตูสำนักฝึกหลวงเพียงลำพัง จ้องมองพลทหารม้าผู้นั้น และยังมีหนุ่มน้อยที่หยิ่งทะนงตนราวกับมาจากตระกูลสูงศักดิ์
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com