ตอนที่ 87 สำนักทรุดโทรม (ตอนปลาย)
ประตูสำนักถูกเคาะ เซวียนหยวนผ้อจึงไปสอบถาม หลังจากนั้นไม่นานก็กลับมา ใบหน้าของหนุ่มน้อยถึงแม้จะเต็มไปด้วยหนวดเครารุงรังเต็มใบหน้า แต่ก็ไร้หนทางที่จะปกปิดสีแดงบนใบหน้าได้ นั่นเป็นความตื่นเต้น และความเขินอาย เพราะมีหญิงสาวผู้หนึ่งกางร่มกระดาษเดินตามเขามาถึงด้านหน้าของหอตำรา
ถังซานสือลิ่วจ้องมองหญิงสาวที่งดงามผู้นั้น กล่าวด้วยความประหลาดใจ “หญิงสาวที่ราวกับดอกกานพลูมาจากไหนกัน”
เซวียนหยวนผ้อถูฝ่ามือด้วยความตื่นเต้น กล่าวว่า “ข้าก็ไม่รู้ว่าเป็นหญิงสาวของตระกูลไหน สอบถามแล้วแต่นางกลับมิได้ตอบ”
ถังซานสือลิ่วเอ่ย “เช่นนั้นเจ้าก็ให้นางเข้ามาหรือ ถึงแม้เมื่อคืนจะเพิ่งผ่านคืนเจ็ดค่ำเดือนเจ็ดไป เพราะเหตุใดถึงเป็นเช่นนี้แล้ว”
เซวียนหยวนผ้อรีบร้อนอธิบาย “นางบอกว่ารู้จักเฉินฉางเซิง”
เฉินฉางเซิงที่กำลังอ่านตำรา ได้ยินประโยคนี้ จึงวางม้วนตำราลงมองลอดขั้นบันไดออกไปด้านนอก พบว่าเป็นคนที่รู้จักจริงๆ มิใช่หญิงสาวแห่งตระกูลไหน แต่เป็นหญิงรับใช้ซวงเอ๋อร์แห่งจวนขุนพลเทพตงอวี้
Support your favorite authors and translators in webnovel.com