0498 หนึ่งคนหนึ่งสัตว์เลี้ยง

บทที่ 498 หนึ่งคนหนึ่งสัตว์เลี้ยง

บนพื้นดินที่โดนอัสนีสวรรค์ผ่าจนไหม้เกรียม มีเด็กอายุประมาณเจ็ดขวบปากแดงฟันขาวคนหนึ่งยืนอยู่ นอกจากบนหน้าผากมีเส้นผมรูปผลท้อ ส่วนอื่นๆ ก็เปลือยเปล่า ร่างของเขาไม่ได้สวมเสื้อผ้า มีเพียงเข็มขัดบนหว่างเอวที่แขวนถุงเฉียนคุนและของวิเศษป้องกันเต็มไปหมด หน้าตาบ้องแบ๊วน่ารัก

บนใบหน้าราวกับหยกสลักมีรอยยิ้มน่าเอ็นดูที่ทำให้สตรีปฏิเสธไม่ได้ จินเฟยเหยาจ้องมองบนเอวของมัน เข็มขัดเส้นนั้นเป็นของพั่งจื่อ เมื่อก่อนมันรักตัวกลัวตายดังนั้นจึงทำของวิเศษป้องกันจำนวนมากให้มันแขวนไว้บนร่าง ท่าทางเจ้านี่จะใช้วิธีพิสดารจริงๆ เพียงแต่ไม่รู้ว่าวันหน้าเจ้านี่จะเติบโตได้หรือไม่ ไม่เช่นนั้นต่อไปมันจะหาภรรยาได้อย่างไร

เด็กน้อยน่ารักยิ้มให้จินเฟยเหยา กางแขนแล้ววิ่งมาหาอย่างยินดี อ้าปากใช้น้ำเสียงอ่อนหวานตะโกนว่า “ท่านแม่!”

“เจ้าบ้าพั่งจื่อ!” ทว่าสิ่งที่รับเขาไว้ไม่ใช่อ้อมอกของจินเฟยเหยาทว่าเป็นลูกเตะ

จินเฟยเหยาเหินร่างยกเท้าขึ้นเตะโดนใบหน้าของเขาตรงๆ เด็กน้อยน่ารักถูกลูกเตะอันโหดร้ายผิดมนุษย์เตะลอยออกไป หลังจากกระแทกพื้นยังกลิ้งออกไปอีกหลายตลบ นอนหน้าคว่ำอยู่ไกลๆ จึงหยุดลง