บทที่ 219 กระต่ายมานี่
งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของเจ้าสำนักเปลี่ยนแปลงประเพณีที่สำนักตงอวี้หวงสืบทอดมาหลายพันปี
ยามราตรี จินเฟยเหยาที่มีน้ำชาเต็มท้องและใบหน้าอมทุกข์ถูกศิษย์ขั้นสร้างฐานคนหนึ่งของตำหนักเฟิงหลิ่วส่งกลับมาตำหนักซวีชิง นางเดินเข้าไปในตำหนักซวีชิงอย่างมีโทสะ เห็นจู๋ซวีอู๋ก็บอกความทุกข์ที่ตนเองประสบมาให้ฟัง
“พี่จู๋ เฉียนจงเหวินคนนี้ตระหนี่เกินไปแล้ว งานเลี้ยงอาหารค่ำ นี่คืองานเลี้ยงอาหารค่ำนะ คิดไม่ถึงว่าเขาจะแขวนหินแสงราตรีให้คนเกือบร้อยคนนั่งดื่มชาใต้แสงจันทร์โดยไม่มีแม้แต่ขนมแกล้มน้ำชา”
“อุ๊บส์” จู๋ซวีอู๋หัวเราะออกมา ตบเท้าแขนบัลลังก์และเช็ดน้ำตาที่หัวเราะจนไหลออกมา “เขาถึงกับเปลี่ยนงานเลี้ยงอาหารค่ำเป็นงานเลี้ยงน้ำชาเพื่อป้องกันเจ้า”
“น่าโมโหยิ่งนัก อาหารก็ไม่ให้กิน ตั้งกระดานหมากล้อมหลายสิบโต๊ะอยู่มืดๆ ดวงอาทิตย์ลับภูเขาแล้วยังไม่ให้คนกินอาหารค่ำ ท้องหิวโหยยังจะเดินหมากล้อมอะไรอีก ข้าเห็นว่าใบชาของเขาไม่เลว ชงแล้วมีปราณวิญญาณอยู่บ้าง ข้าจึงกินใบชาทั้งหมดดูสิว่าเขาจะประหยัดได้หรือไม่” จินเฟยเหยาหาเก้าอี้ตัวหนึ่งนั่งลง ส่งเสียงฮึและเอ่ยอย่างกระหยิ่มยินดี
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com