0220 ล้มละลาย

บทที่ 220 ปิดกิจการ

ที่นี่มีคนมากเกินไป จู๋ซวีอู๋ไม่ได้ปรากฏตัวบ่อยๆ ศิษย์เหล่านี้จึงไม่รู้จักเขา พลังการบำเพ็ญเพียรแตกต่างกันมากไป ไม่มีใครมองพลังการบำเพ็ญเพียรของเขาออกจึงไม่ได้คิดว่าเป็นผู้บำเพ็ญเซียนขั้นกำเนิดใหม่ ในสายตาของพวกเขา คนที่มีพลังการบำเพ็ญเพียรสูงที่สุด ณ ที่นั้นคือไป๋เจี่ยนจู๋และจินเฟยเหยา ไม่ได้สังเกตเห็นคนอื่นๆ

โต๊ะในโรงอาหารของสำนักตงอวี้หวงเป็นโต๊ะตัวยาว โต๊ะแต่ละตัวนั่งได้ยี่สิบคน เนื่องจากศิษย์ขั้นฝึกปราณมีมากเกินไป อาหารส่วนมากจึงใช้กล่องบรรจุและให้กระเรียนเซียนไปส่ง คนที่มากินข้าวที่โรงอาหารทุกวันคือศิษย์ที่มาฟังผู้บำเพ็ญเซียนขั้นสร้างฐานบรรยาย

เมื่อจู๋ซวีอู๋แหวกฝูงชนออกอย่างยากเย็น และเบียดเข้าไปในประตูใหญ่โรงอาหารก็เห็นจินเฟยเหยากำลังนั่งใกล้ห้องครัว เบื้องหน้าเป็นข้าวที่ใช้ชามขนาดยักษ์บรรจุ บนพื้นเป็นถังข้าวอันว่างเปล่าใบแล้วใบเล่า

พั่งจื่อและต้านิวก็นั่งบนเก้าอี้ยาวอย่างเอาจริงเอาจัง ด้านหน้ามีชามขนาดยักษ์เช่นเดียวกัน เลียนแบบจินเฟยเหยาที่กำลังก้มหน้าจ้วงอาหาร