“CAFFEINATED LOVE: THE LAST MANUSCRIPT – contrary to its title – is not a bitter story even with its lack of a happy ending. Yes, it’s sad. I think it’s the saddest kind of love. Thank you for understanding what everyone and I did not.” Gabrielle’s note on her first and last book signing event as a writer.

Say's POV
 

20 minutes after, it's already 7:30 am.

Kakatapos ko lang magpapasta, pero kahit may 30 minutes pa ako para magayos at pumasok, ay inilaan ko na lamang ito kanyang oras sa paggawa ng mga walang kwentang bagay katulad ng pag tweet, pag view ng my day at story at mag share ng mag share ng meme. 

Nakakabagot naman kasi talagang pumasok! 

"Eto po yung mga gamot niyo, inumin nyo po itong mga gamot every... nakalagay naman po sa papel na binigay ko sa inyo hehe." sabi ni ate, natawa nalang siya kasi mukhang nakalimutan niya kung kailan yung schedule ng pag-inom ko haha.

"Ah sige po, salamat po ng marami!", sabi ni ko sa nagbigay ng gamot sa akin. 

Uupo na lang muna ako sa tabi para magcellphone pero nakita ko yung Dentistang nagpapasta sa akin at sinabi sinabi kong "Maraming salamat po! Missis??

"Saydi po, hehe." si Saydi, Dentistang nagcheck up  sa akin na siya ring kapangalan ko. 

Natuwa ako at sinabing "Saydi? talaga po! Ay! magkapangalan po tayo hehe Say din po name ko."

"Really? what a coincidence!", sabi ni Dentist.

"Thank you po ng marami talaga sa advice nyo Mrs. Say!"

"Walang anuman Say, basta wag mong kalimutan yung agreement natin ah?"

"Ahay, haha oo naman po..."

"Ilan taon ka na?"

"17 po"

"Ah, ibigsabihin Senior High ka na?"

"Opo, nagaaral po ako sa SSNHS"

"Ahh"

"Kapag may trabaho ka na ah....."

"Oo naman po, sige po."

"Ah nga pala, may magsusundo na ba sa'yo?"

"Ahh...Wala pa po eh, tatawagan ko po mamaya..."

"Ah ganun ba, pwede ka muna mag stay dito. May tv kami, kung gusto mo ilipat mo nalang sa channel gusto mo... "

"Ay, sige po salamat po Mrs. Say! Sige lang po hehe."

"Sige maiwan na kita...",

"Galingan nyo po! sige po bye."

"7:40 na, may time pa ako para magayos at pumasok pero tinatamad akong pumuntang School. Tinatamad din akong umuwi hahaha." Tinawagan ko si Ley.

*Phone ringing*

"Hello! Ley!"

"Oh? "

"Nasan ka?"

"Nandito Nagc'cellphone lang hinihintay kita. Nasan ka na ba? Antagal tagal mo naman."

"Huy haha! bakit 'di ka nagchat?"

"Tinatamad ako eh bakit ba? haha atsaka magkapitbahay lang naman tayo eh... Pasalamat ka may kaibigan kang handang ma-late para hintayin ka lang"

"Nandito ako sa Dental! tulok ka talaga! hahaha."

Hay nako Say! kilala kita, nangpaprank ka nanaman tapos mamaya magugulat nalang ako nasa likod kita. Sus! tumama tama ka na nga... 

Huy, hindi, gusto mo magpicture pa ako para maniwala ka. Nagpicture na ako at Ley sinend ko sa kanya. 

Naseen na ni Ley yung letratong sinend ko sa kanya, at ang sabi niya "Ah? eh, anong ginagawa mo diyan? atsaka ano naman yang pinapanood mo sa? ikaw ah pumupunta ka pa pala diyaan para lang manood ng kdrama hahaha!! Yan ba yong mga series na pinapanood ko? hahaha. Pwede mo namang sabihin saakin, pwede naman tayong manonood na dalawa haha. 

Nooooo! Izza no for me! yuck naman Ley. Tinatanong pa ba yan kung bakit ako nandito? Magpacheck, up ako malamang. Hay, atsaka nandiyaan lang naman sa chanel na yan pero di ako nanonood ng tv dito no. Sus! talaga to.

"Eh, malay mo kasi baka nagpabunot ka ngipin hahaha. Sigi pala papasok na ako... bye bye."

"Sandali lang Ley! pagpasok mo pwede bang pakisabi kay Ma'am na hindi ako makakapasok ngayon kasi nasa Dental Clinic ako para magpacheck-up ng ngipin, kaninang umagang maaga pa kasi ginising ako sa sakit ng ngipin ko."

"Oh sige ba basta pagaling ka ah, bye."

"Sige pala thank you, bye."

Wow ang sweet niya sa chat.

Mamaya ko nalang tawagan si Papa para mag pasundo, haha tinatamad talaga akong umuwi. Sawang sawa na kasi ako sa atmosphere doon. Medyo mabagal signal dito sa Dental kaya hindi ako makapag online kaya nanood na lang ako ng tv. Kinuha ko yung remote para ilipat, *chanel 35-36-37-38* ay halla! hininaan ko boses ko. Mukhang nasira ko yata yung remote ng tv nila, lagot! Nanood nalang ako ng parang wala akong nasira hahaha.

Channel 38 JamTv, maganda naman hindi Korean pero parang Pinoy, nag play yung MV tapos bigla akong nag-goose bumps. Gosh! eto yung gusto ko, yung makapagpapatayo ng balahibo ko, shocks! na-touch talaga ako. 

Tapos may biglang pumasok, Surhay! sabi ni Sakop Mendoza.

"Pa bakit ka nandito?"

"Para sunduin ka."

"Hindi Pa, i mean sino nagsabi sa'yo?"

"Si Mama mo ang sabi nya kasi baka naghihintay ka nalang mag-isa dito sa Dental Clinic. 
Baka tinatamad ka lang daw tumawag."

"Hahaha oo nga Pa, tama kayo, tinatamad lang talaga ako... 

Pero ayaw ko pang umalis.", pero hindi ko sinabi kay Papa kung kung bakit gusto ko pang mag stay dito, baka magtaka siya kasi tapos na naman yung check up ko. 

"Gusto kong makita kung anong title ng pinanood ko pero umalis na agad kami." sabi ko sa isip ko. 

"Hay, bahala na is'search ko nalang pagdating namin sa bahay."



________________________________________________________



This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

All rights reserved.

Say, a lazy perfectionist in somewhat. She lacks in love experiences, she didn't even know how to act LOVE in front of her friends BUT Asian drama series' teaches her how to love. Like every person wants to changed, say is still under construction so she can't make it through the end perfectly. When her friend felt extremely mad 'bout her habits, friendship got troubled. Then, nick entered and comfort her and then say felt lightened. Then, another guy entered her life and these men are perfectly matched on what she dreamed for. Her fate rushing her to chose to those two. What will say do? What will she act?

HEZEKIAH'S POV
________________


"Grabe talaga! Nauubusan na ako ng sasabihin pero yung mga surpresa ng school na ito hindi!" tuloy tuloy kong sabi kay valeene nakita ko naman siya sa gilid ng aking mata na ngumiti habang nakatingin sa akin.

Sinuyod ng aking mata ang buong palapag. Grabe! mukha talaga itong ospital may sarili itong nurse station, mayroon din itong sampung kwarto in case daw na may kailangang i-confine e may kwarto silang nakahanda. Ika nga ni valeene 'prevention is better than cure' oh! ha! laban? haha!

Mayroon din silang sariling Dental Clinic, nasa pinakadulo ito malalaman mo agad kung saan ang dental clinic dahil may sign ito na nakalagay sa itaas ng pintuan at ayon kay valeene may tatlong nurse lang na naka duty ngayon yung dalawa ay nasa nurse station at yung isa ay nasa dental clinic. Kung kailangan naman ng doctor pwede naman daw nilang tawagan ang mga ito. 'Wag na daw akong magworry kasi kumpleto naman lahat ng gamit dito at talagang magagaling daw ang mga nurse na nakatalaga dito, pinakilala niya rin ako sa mga ito.

Lumapit kami sa dalawang nurse na masayang nagk-kwentuhan sa nurse station wala naman daw kasing patient as of now "Goodafternoon mga nurse." aniya valeene tsaka ngumiti "This is hezekiah, she's the new student here." patuloy ni valeene ang tingin nila ngayon ay nasa akin, nahiya naman tuloy ako haha!

"H-hello po." pagbati ko tsaka nginitian sila isa isa.

ngumiti din naman sila sa akin bilang ganti "Hello din, ako nga pala si nurse cha s'ya naman si nurse yap." sabay turo sa nurse na katabi niya "Kung may kailangan ka at kung may masakit sa'yo punta ka lang dito pero kung hindi mo naman kaya kami ang pupunta sayo. Just call us, okay?" paliwanag niya sa'kin tumango na lamang ako bilang tugon. 

Ang lambing naman ng boses nito napakabait pa plus maganda pa, bagay na bagay sa kanila ang puting uniporme kitang kita ang kurba ng katawan nila at talagang kagalang galang silang tignan sa kanilang suot.

Pinuno! marami pa rin naman ang mabubuting tao haha! kung nakikita mo ako ngayon, sigurado akong natutuwa ka rin gaya ko!

Sabi ko sa aking isip hindi ko na nahintay pa ang sagot ni pinuno dahil biglang nagsalita si valeene "Ano, tara na? nando'n sa dental clinic si nurse kitt." aniya valeene tsaka naunang maglakad, nagpaalam na din ako sa mga nurse at bumalik na rin sila sa kani kanilang gawain. 

Tahimik naming tinungo ang dental clinic hindi na ako nagabala pang magsalita dahil aliw na aliw ang aking mata sa paligid, hindi ko pa rin maiwasang mamahanga sa palapag na ito. Sa harap ng mga kwarto may mga bintana na kung saan pagtingin mo ay makikita agad ang malaking field sa ibaba. Hindi ko inaakalang may ganitong surprise itong school na'to, nakadagdag liwanag ang liwanag sa labas sa kulay puti na pintura ng mga dingding kaya maaliwalas lalong tignan. Nasa harap na kami ng dental clinic ang kulay ng pinto ay naiiba sa lahat, kulay asul ito samantalang ang iba naman ay puro brown na hmm.. siguro lalaki ang nurse dito. Mapapansin rin ang nakaukit sa pinto 'Dental clinic' sa ibaba naman nito ay ang pangalan ng nurse, na si nurse kitt.

Kumatok muna si valeene bago tuluyang pumasok, sumunod naman ako sa kaniya. Nakita din naman agad namin si nurse kitt na nakaupo sa kaniyang table na abala sa pagc-computer. Lalaki nga.. hihi!

"Goodafternoon po nurse kitt." pagbati ni valeene niligon naman kami nito at tinanguan.

"Goodafternoon din, have a seat ladies." sabi naman ni nurse kitt at ibinalik ang tingin sa computer.

"Ay! no thanks na po!" pagtanggi ni valeene "I only want you to meet hezekiah, she's the new student po." sabay hawak sa aking balikat.

"H-hello po, nurse kitt." nahihiya kong bati. 

Sorry naman agad mahiyain ang ate niyo. huhu!

"Nice to meet you.. Miss hezekiah." aniya nurse kit tumayo siya at inilahad ang kanyang kanang kamay tinanggap ko naman iyon at agad binawi pakiramdam ko ay mababasa na sa pawis ang aking kamay dahil sa kaba.

"Nice to meet you din po." nakangiti kong tugon at sinabayan ang mga titig niya agad din naman akong umiwas ng tingin habang siya ay bumalik na sa pagkakaupo.

Hindi ko maitatangging may taglay na kagwapuhan itong si nurse kitt sa tingin ko ay nasa edad 30 pataas na siya ngunit kahit gano'n guwapo pa rin, paano ba naman kasi bagay na bagay ang kaniyang itim na buhok sa kaniyang maputing balat, mapupungay rin ang kaniyang mga mata napakaganda ng hugis ng mga ito, matangos rin ang ilong, mapula pulang pisngi at labi dumagdag pa sa kaniyang kagwapuhan ang suot nitong eyeglass pati na rin ang unipormeng suot nito na hapit na hapit sa kaniyang katawan kung wala pang coat na suot ito makikita mo ang kaniyang mga muscles. Haha!

"Miss hezekiah? are you listening?" nabalik lang ako sa katinuan nang biglang tinapik tapik ni nurse kitt ang aking balikat.

LUNOOOOK!

Ano ba 'yan kiah! nakakahiya ka! huhu! hindi gawain ng mabuting anghel 'yan!! -___-

"H-ha? A-ano po? M-may s-sinasabi po ba kayo?" napapahiya kong tanong tsaka siya ngumiti. Hindi ko naman kasi napansing kanina ko pa pala tinititigan si nurse kitt, ni hindi ko nga namalayan na tumayo pa ito para tapikin ang balikat ko. 

"Oo." bahagya pa syang natawa "Kung may masakit kako sa teeth mo just come here, okay?" pagpatuloy niya tsaka inalis ang tingin sa akin ramdam ko tuloy ang pagiinit ng aking pisngi.

Parang gusto kong bigla na lang maglaho! nakakapanghina ang kahihiyan na ito! >__<

"Ah hehe! sige po." sabay tingin sa kung saan nakakahiya naman kasi talaga yung ginawa ko hays! Kiah!

"So, una na po kami nurse kitt thank you and see you again." aniya valeene, tumango naman sa'min si nurse kitt. Nakahinga naman ako ng maluwag.

Oh! to the rescue ate valeene niyo! haaaay! muntik na ako!

Nauna nang lumabas sa akin si valeene pagkatapos ay sumunod na agad ako at marahang isinara ang pinto ng clinic narinig ko namang tumawa ng mahina si valeene kaya napalingon ako ngunit agad din akong nagbaba ng tingin.

Tinatawanan ako nito dahil sa inasta ko kanina! sure ako! waaah! akala ko nakalimutan niya na! huhu!

"Hindi na bago sa amin yun, ano ka ba!" muli siyang natawa "Marami talagang nagkakagusto kay nurse kitt." dagdag pa niya habang nakatingin sa daan.

Ngumiti nalang ako tsaka inalis ang tingin sa kaniya pabalik na kami sa elevator, nakita ko naman na abala ulit ang mga nurse sa nakatoka nilang gawain. Malapit lang kasi sila sa elevator at hagdan. Habang humahakbang ay nagmuni muni muna ako, sa totoo lang magaan sa loob ko na kasama ko si valeene nararamdaman ko ang kabaitang taglay niya sana ay maging kaibigan ko siya. Nang makalapit na kami sa pinto ng elevator hindi ko naman na naiwasang magtanong pa kay valeene.

Nagugutom na kasi ako, nagkakagulo na yung mga alaga ko sa loob ng tiyan ko! pasensya naman agad! -___-

"May pupuntahan pa ba tayo?" tanong ko habang nakatingin sa magbubukas na elevator.

"Sa rooftop and I got message from dean earlier, ako na maghahatid sa room mo nasa akin na rin ang scheds mo." paliwanag niya bigla namang nagbukas ang elevator kaya tumuloy na ito, konting tiis nalang hezekiah makakakain kana. 

*TING* 

Pagdating sa rooftop namangha na naman ako! Wala na may nanalo na! Masyado akong pinapamangha.

Ganda ng view dito!! waaaah! o___o
nawala yung gutom ko!

"Ito ang rooftop, narito ang swimming pool." sabay turo sa malaking pool "t'wing saturday and sunday lang pwede pumunta dito kung may swimming class ka 'e makakapunta ka dito thrice a week it depends sa coach." paliwanag niya pa habang ang paningin ay nasa pool tumango na lang ako at naglakad paikot sinusuring mabuti ang napakalinis na pool.

10 feet ang lalim? sarap sanang maligo kaso 'wag nalang baka dito pa ako matuluyan hehe!

"Don't worry sa rain may bubong ito at gawa sa glass kaya kung gusto mong maarawan habang nags-swimming e masisinagan ka pa rin naman." dugtong niya kaya agad akong napatingala at mas lalo akong namangha.

Ay panalo!! palong palo ang bubong na ito! o__o

"Wow! Ang ganda ganda!" sambit ko habang ang tingin ay nasa glass roof pa rin, kitang kita talaga ang asul na kalangitan.

Hindi talaga hinayaang matakpan ang magandang tanawin sa itaas, dito na ako tatambay sa gabi hihi! napakaganda ng ideya! meron din itong pahingahan sa gilid ng pool may tatlong umbrella na puro kulay dilaw, makikita mo rin ang view sa ibaba lalong lalo na ang napakalawak na field ng school at malalagong puno na nakapalibot sa eskwelahan kahit hindi ko pa napuntahan e nagagandahan na ako. Wow na wow! Wala na talaga akong masabi. 

"Halika na dito kiah!" bumalik lang ang tingin ko kay valeene nang bigla niya akong tawagin at naroon siya malapit sa isang store. 

Teka!! Teka? store? sa rooftop!? o__o 

May sarili rin silang store kaya mabilis akong tumakbo palapit kay valeene at doon nakita ko ang kabuuan ng store mukhang maliit kung dito sa labas ang basehan may nakalagay rin sa taas na 'Celesttee Mini Store'. Mataas rin ang pader na nakapalibot sa buong rooftop hanggang dibdib ko nga ito e pero kahit ganoon hindi naman ito naging sagabal para hindi makita ang view sa ibaba.

"Pasok na tayo?" aniya valeene tsaka ako inalalayang pumasok "Kumuha ka ng foods kung nagugutom ka na libre lang din ang pagkain dito." patuloy niya nang nakatingin sa mga pagkain bigla ko naman siyang nilingon.

Hala uy! sobra na talaga! huhu! hindi na ako magiinarte kukuha na ako ng pagkain!! >___<

"S-sigurado ka ba?" nauutal pero natutuwa kong itinanong hindi kasi ako makapaniwala. 

"Oo, haha!" paniniguro niya habang kumukuha ng sarili niyang pagkain "Ang rule dito ay grab and eat all you want basta yung kaya mo lang ubusin kasi kung sobra sobrang pagkain ang kukunin mo, may bayad na." dagdag pa niya at pumunta na sa counter naiwan naman akong nakanganga kaya aligaga na akong pumili.

Kumuha ako ng isang meal pack, isang pack ng chocolate candy isang tubig at isang chocolate drink tsaka sumunod kay valeene sa counter, nakita ko naman na kumuha rin siya ng meal pack pagkatapos no'n ay nilagay na nung lalaki sa paper bag ang mga pinili namin. Lalaki pala ang nagbabantay sa store na ito hindi ko siya napansin no'ng pumasok ako. 

Nagaaral din kaya siya tulad namin? hmm? nakakahiya naman kung magtatanong pa ako ni hindi nga kami nginingitian, mukhang masungit. Hmp!

Habang isinisilid niya sa paper bag ang mga pagkaing pinili namin e sinuri ko ang kabuuan niya. Mukha din naman siyang estudyante at may taglay din na kagwapuhan ito huh? Matangkad ito at may kaputiang taglay ang kulay, matipuno ang katawan, tuwid at mahaba ang brown nitong buhok na ngayo'y nakatali ng papuson, matangos din ang ilong makapal at mala rosas na labi at medyo matabang pisngi, makapal din ang kilay na halos magdugtong na kitang kita rin ang linya ng kaniyang panga ngunit hindi uniporme pangeskwela ang kaniyang suot nakasuot ito ng kulay berde na polo shirt at itim na pants meron din itong cap na kulay berde, nagtatrabaho lang siguro siya dito.

Psh! Gwapo nga hindi naman marunong ngumiti!

Hindi talaga marunong ngumiti ang lalaking ito psh! itinuon ko nalang ang paningin sa buong store na ito. Malawak ang loob ng store, lahat ng kailangan mo ay nandito na pagkain man o inumin pati na rin ang pads para sa babae ay nandito na para talagang store katulad ng mga mini stores sa labas ng eskwelahan.

Pagkatapos namin makuha ang napili ay umupo kami sa bakanteng upuan sa loob, kasi may tables and chairs na, kaya kung gusto mong kumain 'e pwedeng pwede.


VALEENE'S POV
________________

"Sa wakas! natapos rin!" napatayo ako sa sobrang saya dahil natapos ko na ang mga mahahalagang balita sa newspaper.

Ako lang kasi ang magisa sa entertainment room, yung iba ko pang kasamahan e may mga klase pa since vacant ko naman tinapos ko na ang mga drafts nila. Habang inaayos ko ang mga newspaper nakaramdam ako ng gutom so, I decided na pumunta sa canteen. Iniligpit ko muna ang gamit at isinilid sa aking bag bago lumabas ng kwarto.

*Beepbeep*

While walking biglang nagvibrate ang phone ko kaya agad ko itong kinuha sa pocket ng coat ko, pagopen ko ng phone agad bumungad ang text ni dean.

One message receive..

From dean,
6:30 am

We have new student arrive earlier, you know what to do already and you will be the one na magt-tour sa kaniya.
She will be in room 3049. 
And about her schedule kunin mo na lang sa office mo ipapahatid ko sa secretary.
Thanks.
____

Nawala bigla ang gutom ko nang makita ko ang text ni dean. So excited to meet her! and we're roommates!! ako muna ang maga-assist sa kanya since wala ang secretary ni dean. Nahinto ako sa paglalakad papuntang canteen, nagbago na ang isip ko mamaya na lang ako kakain after ko siyang i-tour sa buong school panibagong sulatin na naman ito sa newspaper. While going back to my office, nakita ko ang isang hindi pamilyar na babae sa harapan ng puno. Made of glass kasi ang mga pinto and windows dito kaya makikita mo kung sino at ano ang nasa labas.

Woah! wait? Is she dancing? Maybe something's good happen to her. Whew!

Ipinagsawalang bahala ko na lang ang nakita at kinuha ko na lamang ang notebook at camera ko sa bag, pagtingin ko ulit sa labas nakita ko siyang naglalakad na papasok kaya aligaga akong kumilos "She's coming!!" I said, kaya dali dali akong pumunta sa harap ng elevator para hindi niya ako mapansin.

Habang papasok ay nandoon pa rin ang ngiti sa kaniyang labi, maganda nga ang araw niya kaya nakakahawa talaga. The first time I saw her ang gaan na ng loob ko sa kaniya I don't know why? basta nararamdaman kong mabait siya kahit nga weird siya no'ng nakita ko siya sa labas sa harap ng puno na sumasayaw. And I notice that while I tour her from first floor to rooftop that she look so amaze! Sa mga nakikita niya, lalong lalo na ang magandang tanawin sa rooftop. Kanina ko pa rin napapansin na nagugutom na siya kaya minadali ko na ang pagtour sa kaniya. Habang nandito kami rooftop doon ko na napagdesisyunan na sabay nalang kaming kakain sa mini store ng school.

Habang minamasdan niya ang glass roof tinawag ko siya para pumasok na sa store, nagulat ako ng magtatatakbo siya papalapit sa akin at tinignan ang mini store na nasa harap namin. Nang makapasok na kami sinabi ko sa kaniya na libre lang ang pagkain dito basta not too much food ang kukunin niya, ayun na naman ang mukha niyang amaze na amaze. 

After namin kumain sa store, I decided na ihatid na siya sa room namin which is doon pa sa building G. Habang naglalakad kami sa labas papuntang building "It's already 3 o' clock, I know you're tired na." sambit ko sa kaniya while she's looking somewhere.

"H-ha?" tanong niya na para bang wala siya sa sarili.

"I said, I know you're tired na kaya mamayang gabi o baka sa ibang araw na lang kita tatanungin." Paliwanag ko tsaka nilingon siya.

"Mamayang gabi? Hindi ka ba magpapahinga?" nagtataka niyang tanong at deretsong nakatingin sa akin.

Tumawa muna ako ng mahina bago magsalita "We're roommates naman. Sa isang room dalawang pares, puro babae ang nasa building G while doon sa building B puro lalaki naman." paliwanag ko sa kaniya habang siya tumango tango lang, pagod na siguro talaga siya.

Pagdating namin sa building dumeretso kami sa receiptionist area. Ako na ang nagsabi ng name niya doon sa receiptionist para mailagay siya sa log book, tinawag ko din siya para mai-scan ang face niya kailangan kasi 'yon para alam ng receiptionist ang pumapasok at lumalabas sa building na ito, in case din na si kiah lang ang magisang pupunta sa room namin e kilala na siya dahil kasama ko siya. Humingi na rin ako ng duplicate key para sa kaniya. Nang pabalik na ako nakita ko siya, nandoon siya sa tabi ng elevator, nakasandal habang naghihintay sa akin habang naglalakad papunta sa kaniya hindi ko maiwasang hindi mapangiti sana lang maging kaibigan ko siya. I'm sure na magiging close ko siya since we're sharing room naman. Nasa fourth floor ang room namin so ginamit na namin yung elevator, alangan namang gamitin namin yung hagdan diba? just kidding! I look at her, she's so quiet and she's beautiful huh? I bet maraming boys ang aaligid sa kaniya bukas.

To be continued...

"Kitkat, Toblerone, Hershey's, Kisses o Goya?" tanong ko sa sarili ko habang tinitignan ang mga chocolates sa shelf. 

Ang hirap naman mag-decide kung ano ang gusto kong kainin. Kumuha nalang ako ng tig-dadalawa at lumakad na para bumili ng eggs. Yon nalang ang kulang sa list ko. Si kuya kasi sinipa ako sa bahay para lang ipag-gawa ko sya ng cookies. Wala pa naman ako sa mood gumawa non. Wala akong inspiration. Huhu.

"Hullo."

Muntik ko nang mabitawan ang carton ng eggs na hawak ko. Napalingon ako sa gilid ko at nakita ang inaantok na mukha ni Gio. Gulo-gulo ang buhok nya na para bang di nasuklay nang maayos. O baka nga di nya sinuklay dahil sa kaantukan. Mukha tuloy syang bagong gising.

"Gio! Ginulat mo naman ako. Kanina ka pa ba dyan?"

Tumingin sya sa wrist watch nya. "Fifteen minutes na kitang sinusundan."

"Sinusundan mo ako? Ano ka, stalker?"

Nagtaas-baba ang balikat nya. "Gagawa ka ba ng cookies?"

"Oo."

Nakita ko ang saglit na pagkislap ng mata nya. "Pwedeng pahingi?"

"S-Sige."

"Sama ka sa bahay ko," diretso nyang sabi.

"Eh? Ayoko."

"Bakit?"

"Ano naman ang gagawin ko ron?"

"Gagawa ng cookies."

"Bakit palagi kang humihingi sa akin ng cookies? Pwede ka naman bumili non dito sa supermarket."

"Gusto ko yung gawa mo, masarap kasi."

"Oo na nga. Bibigyan kita. Sama ka sa bahay ko?" Tumango sya. 

Dumiretso na kami sa cash register para magbayad. Pagkalabas namin ng supermarket ay nagulat nalang ako na may chauffeur na naghihintay sa tabi ng isang magarang sasakyan. Kamukha pa ni Jason Statham ang lalaking nakasuot ng uniform. Para tuloy syang may ihahatid na VIP. Pero ano ba ang ginagawa nya rito?

Bigla nalang nagsalita ang kasama ko. "Oliver, sa Westwood tayo." 

Pinagbuksan kami ng pinto ng sasakyan ni Oliver. Diretsong umupo sa loob si Gio at hinintay ako. Halos malaglag pa sa paanan ko ang panga ko dahil basta nalang syang pumasok don. Mukha kasing sa Vegas kami dadalhin ni Oliver. Parang di naman bagay ang isang katulad nya na maghintay sa tapat ng supermarket!

"Pasok na Kayleen."

"A-Ah. Sabi ko nga."

Pumasok na ako sa loob ng sasakyan at umupo sa tabi ni Gio sa backseat. May chauffeur sya na naka-dresscode. Mayaman pala sina Gio. Bakit hindi halata sa kanya? Palagi kasi nya akong hinihingian ng pagkain, akala ko naman nagtitipid sya ng allowance. Para nga syang ligaw na pusa na nanghihingi ng isda tuwing nakikita ako.

Tahimik kaming bumyahe patungo sa bahay namin. Naiilang ako. Ang ganda kasi ng interior ng sasakyan, sumisigaw ng mamahaling brand ng auto. Nahiya naman ang flip flops ko na umapak dito. Parang di talaga ako belong.

Ten minutes later, pumarada na ang kotse sa tapat ng bahay namin. Nahiya tuloy ako bigla na papasukin 'to si Gio. Hindi naman maliit ang bahay namin, hindi naman kami makakatira rito sa Westwood kung wala kaming pera. Pero kakaiba rin pala ang pamilya nina Gio, sigurado na milya ang layo ng yaman nila sa amin. Kahit ang chauffeur nila ang sosyal ng dating. Pang-hollywood. Kahawig talaga nya si Jason Statham!

"P-Pasok kayo sa loob," sabi ko nang mabuksan ko na ang gate ng bahay namin. 

"Hindi na amoy cookies," ang unang puna ni Gio sa bahay namin. Medyo malayo sa sinasabi ng ibang tao na 'ang ganda ng mini garden nyo' o 'nasaan ang maid nyo?' Pero si Gio mukhang cookies lang talaga ang napapansin sa mundo.
 
"Matagal kasi akong di nakagawa ng cookies." Isang linggo na rin pala na hindi ako nakakapunta kina Ashton. Isang linggo na akong tumigil sa pag-bake.

Pumasok kaming dalawa sa bahay at sinalubong naman kami ni Kuya Dylan sa may pintuan. Nakahalukipkip sya at nakatingin kay Gio nang nanunuri.

"Sino sya Kay?"

"Kaibigan ko si Gio." Tumingin ako kay Gio. "Gio, si kuya Dylan."

"Hi," bati ni Gio.

Tinanguan sya ni kuya Dylan. Pumunta kami sa kitchen at nilapag sa lamesa ang mga pinamili ko. Mabilis lang naman gumawa ng cookies. Kung minsan nakakagawa ako nito within ten minutes lang. Pero kung gusto ni Gio ng marami (halata naman ang sagot) aabutin siguro kami ng kalahating oras.

"Nasaan ang parents mo?" inaantok syang umupo sa high stool chair sa tapat ng bar table. Ipinatong nya ang isa nyang pisngi sa nakasaradong kamao nya at pinanuod ako.

"Nasa clinic sila," sagot ko habang iniisa-isang ilabas ang mga pinamili ko mula sa grocery paper bag.

"May sakit ba sila?"

"Wala. May dental clinic kami sa bayan."

"Santos?"

"Yep!"

"Sa inyo pala 'yon."

"Nakapunta ka na ba don?"

"Hindi. May iba kaming dental clinic na pinupuntahan."

Hindi na ako magtataka. Maliit lang kasi ang dental clinic namin. Nag-umpisa na akong gumawa ng cookies habang sya naman ay nanonood lang. 

"Kayleen."

"Bakit?"

"Magtatayo ka ba ng bakeshop?"

"Oo. Kapag naka-uwi na ako galing France."

"Aalis ka pala." Parang ang lungkot pa ng boses nya o siguro inaantok lang talaga sya.

"Gusto kong mag-aral ng patisserie."

"Kapag sumikat ako, gawin mo kong endorser ha?"

"Hahaha! Sige Gio. Pero ngayon palang sinasabi ko na sa'yo, wala akong perang ipambabayad. Masyadong mahal ang talent fee mo kapag sumikat na ang banda nyo."

"Hindi ko naman kailangan non. Yung unlimited supply lang ng cookies ang kailangan ko."

"Naku mukhang malulugi pa yata ako sa'yo nyan."

"Isang box every week?"

"Deal!"

"Ang swerte ng kapatid mo."

"Bakit naman sya swerte?"

"Kasi pwede syang kumain ng gawa mo kahit anong oras."

Natawa ako. "Haay. Ikaw talaga."

Kayleen's diary entries about her future boyfriend, current crush, and everyday life.


*Written in Filipino / Tagalog language*

HALF day niya sa dental clinic dahil may meeting si Dra. Elsie sa eskuwelahan kaya sa meatshop siya ipinatapon para doon tumulong. Saktong pagdating doon ay maraming customer ang nagkakagulo. Karamihan ay nakasimangot na. Maging ang kahera nilang si Sel ay hindi na magkandaugaga sa pagtulong mag-chop, pagkuha ng bayad, pabalik-pabalik ito sa kaha.

"Salamat at dumating ka na, Bhe. Tulungan mo nga ako rito. Kukunin na kasi ito mamayang alas dos. Si Sak sana ang gagawa nito kaya lang hayun, nilalagnat sa sakit ng ngipin. Si Mitsong naman, nag-deliver," hila agad sa kanya ng pawisang si Toton sa puwestong may nakahanda ng chopping board at kutsilyo. Isinuot pa sa kanya ang apron bago nagpatuloy. "O, heto, menudo cut ha, eto naman pangputsero. Basta lomo lang ang huwag mong galawin dahil gigilingin 'yan," sabing itinuro pa ang mga iyon. Siya naman ay tango lang nang tango kahit hindi sigurado kung paano.

Slice. Chop. Slice. Chop. Iyon ang ginagawa niya habang humihiling na sana hindi pumalpak. Sana hindi mali. Sana nagawa niya nang maayos.

"Good! Marunong ka na. Ganyan nga menudo cut, liitan mo pa. Medyo picky ang bibili niyan kaya ingat lang," bulong ni Sel sa kanya na sumilip pala sa ginagawa niya.

"Salamat, Ate Sel."

"Salamat kamo sa 'yo," anitong tinulungan na siyang ibalot ang natapos na saka muling nagsalita. "O, nagsilayas na ang mamimili, puwede mo nang akyatin si Sak."

Bumilis ang kilos niya nang marinig iyon habang sa gilid ng mata niya ay nakita niyang nakangiting iiling-iling si Toton.

"Ganyan talaga kapag mahalaga ang isang tao. Ano, Ate Sel?"

Hindi na niya pinansin ang panunukso ni Toton dahil mas nangingibabaw ang pagnanais na masilip si Sak.

"Ate Sel, akyat na ako ha," paalam niya at dali-dali nang tumakbo paakyat.

Nahihimbing na binata ang nasilayan niya. Naupo siya sa gilid ng hinihigaan nitong papag. Pagkakataon na niyang pagmasdan ito nang hindi naiilang. Dinama niya rin ang noo at saglit napaigtad dahil nakakapaso ang init mula roon.

"Sis..."

Napangiti siya nang tawagin siya ng ganoon kahit na nakapikit naman ito.

"Gihigugma ko ikaw."

Nawala ang ngiti at napalitan ng pagkunot ng noo. Hindi niya alam ang sinasabi nito.

"Kuya, ano 'yon?"

Bigla itong nagmulat ng mata at pinakatitigan siya.

"I-ibig kong sabihin, bakit narito ka?" nauutal nitong sabi at parang lantang-gulay na pinipilit bumangon kaya mabilis niyang inalalayan.

"Opps! Kuya, hinay-hinay. Ang taas kaya ng lagnat mo. Kumain ka na ba? Uminom ka na ba ng gamot? Bibili ako. Sobrang sakit ba? Hindi mo pa puwedeng ipabunot kung ganoon, hindi kasi tatablan ng anaesthesia lalo na kung maga pa," concern niyang sabi.

Natawa nang mahina si Sak. "Gagaling na ito kasi nandiyan ka na."

Natigilan siya pero pasimpleng napakapit sa laylayan ng suot na t-shirt. Kinikilig siya. Mabuti na lang at hindi siya ang tipong pinamumulahan. Hiling lang niyang sana hindi siya mahalata.

"Humiga ka ulit. Ako munang bahala sa 'yo," sabi na lang niya na sinunod naman nito.

Akyat-baba siya sa mga nagdaang minuto. Hinanda na niya lahat--- tubig, gamot at lugaw. Asikasong-asikaso niya ang binata. Sinubuan din. Binantayan at pinagmasdan habang tulog. Iyon lang naman ang magagawa niya sa ngayon para iparamdam na itinatangi niya ito.

Subalit ang kasiyahan niya ay nahinto rin nang malingunan ang nakatayo sa may hagdan na si Marivic.

"Hindi mo ito gagawin kung hindi siya sa 'yo mahalaga, tama?" makahulugang tanong nito at humakbang na palapit.

Napaiwas siya ng tingin at agad tumayo. Hindi niya alam kung anong paliwanag ang sasabihin.

"Sige na, Harvey. Ako na riyan. Tiyak na hindi ka naman aamin. Please lang, huwag ka nang pumapel sa buhay ni Sak dahil lalo lang siyang maguguluhan."

"Vic, wala akong planong guluhin kayo..." depensa niya pero isang hindi kumbinsidong tingin ang nabasa niya sa mga mata nito.

"Bumaba ka na lang kaya. Baka sakaling maniwala ako," anitong itinuro pa ang hagdan kaya naman iyon ang ginawa niya.

Naisip niyang wala siyang karapatang magprotesta. Ni hindi nga niya maamin na humiling siyang sana ay kanya na lang si Sak. Hindi pa naman siya ganoon kadesperada. Kaunti lang. Kaya pa niyang maghintay.

Bigla siyang natawa nang marating ang baba. Nagtinginan tuloy ang mga naroroon.

"Tinarayan ka na nga roon, may gana ka pang tumawa," susog ni Toton.

"Hindi ninyo kasi sinabing darating ang tunay na may-ari. Sana man lang nakapaghanda ako," halos pabulong niyang turan dahilan para akbayan siya nito.

"Alam mo, Bhe walang nagmamay-ari kahit kanino maliban sa naglalang nito. Gets mo na?"

Tumango na lang siya bilang pagsang-ayon at doon lang siya nilubayan ni Toton.

"Tignan mo, isang araw magkakahiwalay sila tapos isa kanila ay may makakatuluyan na hindi natin inaasahan. Malay mo, kayo ni Sak sa huli tapos kami naman ni Vhie," sabi nitong pumunta sa kaha. Si Sel naman ang inakbayan saka hinalik-halikan sa ulo. "Di ba, Ate Sel? Tapos kayo naman ng utol kong si Mitsong," lambing nito.

Natawa na lang siya pero may bahagi sa puso niya ang umaasang sana nga ganoon.

KINABUKASAN...

Sa klinika na naman siya naging abala sa oras na alas siete nang umaga. Naglinis. Naglampaso. Nag-sterilize ng dental tools. Nanalamin para silipin ang ngipin kung may tinga ba. At dahil wala pa namang amo naghalungkat muna ng iba't ibang klase ng pustiso. Doon niya nalamang 3L ang kaparehong sukat ng ngiping mayroon siya. Minsan ay naiidlip. Gigising lang kapag may kumatok na mamimili. Ang karamihan sa mga iyon ay dental practitioner na magiliw niyang pinakikitunguhan.

Pagpatak sa oras na alas otso ay alam niya darating na ang ilang pasyenteng nagpa-schedule. Alam na niya halos kung iyon ba ay magpapabunot ng ngipin, magpapasukat ng pustiso, magpapalinis. Pero wala sa mga iyon ang dumating. Iba.

"Hi, sis!" bati nitong dire-diretsong pumasok at umupo.

"K-kuya, magaling ka na?" pangungumusta niya.

"Oo, kaya balak ko nang ipabunot."

Hindi na siya nakapagsalita pa dahil bumukas muli ang pinto ang iniluwa ang nakangiting si Doktora.

"Bagang ang ipapabunot niyan, Harvey kaya kailangan ko ang tulong mo," anito at bumaling kay Sak. "Pumwesto ka na sa upuan, Sak nang masimulan ko nang lagyan ng pampamanhid."

Ilang minuto pa ay nakanganga na ang binata habang siya ay nasa bandang uluhan at nakahawak sa panga nito.

"Saglit na lang ito ha. Harvey, umalalay ka."

Nang mabunot na ay niresetahan na si Sak nang puwedeng inuming gamot. Kung anu-ano ring bilin gaya ng huwag munang magbubuhat ng mabibigat, mga dapat kainin na pampaampat ng dugo saka pinayagan nang umalis. Hinabol na lang niya ito ng tingin.

"Harvey..." untag sa kanya ng amo na kanyang ikinalingon dito.

"P-po."

"Huwag mong sasagutin ang mga lalaking pabaya sa ngipin."

Iyon po kung ligawan niya ako. "Opo," sagot na lang niya pero alam niyang hindi big deal kung may sira man o kulang na ang ngipin ni Sak basta gusto niya ito.

Maraming crush. Iyan si Harvey. Pero kahit na ganoon hindi siya nagmamadali.

"Don't worry about a thing, just go have fun you lovebirds!" Sam assured her cousin and his wife as they headed off to catch their flight. 
The two of them were finally taking that vacation they had been dreaming about for over a year and had taken advantage of a layover in New York to drop Ellie off. Sam had offered to watch her because she wanted a chance to bond with the little cutie and earn the title of Favorite Aunt. 
She looked down at the little girl who had recently passed her eighteen month mark and was grinning up at her with the eleven baby teeth that had grown in. She was a ridiculously cute kid with her mother's green eyes, chubby cheeks, and wispy blonde curls. 
"Am!" Ellie cried happily. "Am pway!"
She couldn't quite say the 's' sound yet so that was what she called Sam. The two of them hadn't spent a ton of time together but she knew the toddler was asking her to play. 
"Alright kiddo, let's see what toys your mom and dad left for you," she said as she rummaged around in the baby's luggage. 
There was a numbered train, a wooden knob animal puzzle, a turtle-shaped zip up ball pit, a musical rattle, a pop-up tunnel, and more. How on earth had they managed to fit so much into a single suitcase? 
Well, she supposed that was why there were two. One for toys and one for clothes and diapers. They also already set up the pop-up crib in the other bedroom and left her car seat and stroller as well. Traveling with a baby called for a lot of luggage. It was a good thing Justin didn't have to worry about excess baggage fees. 
"Ba! Ba!" Ellie yelled. 
Sam stared at her blankly. What did that mean? Which toy did she want? What was she supposed to do?!
She frantically began holding out different options as the little girl started shrieking more insistently. Ellie didn't calm down until Sam had opened up the turtle ball pit and she plopped herself down in it before her shrieks turned to ones of delight as she chucked balls everywhere. 
Crap, how many of these were there? How was she supposed to track them all down later if she didn't know how many of them there had been to begin with?!
Sam ended up chasing after each individual one as Ellie threw it in a vain attempt to not lose any. Ellie, of course, found this hilarious and cackled with glee as she continued trying to chuck the balls as far away as she could. She thought this was a game. 
After a while the baby wore herself out and allowed Sam to put her down for her nap after giving her a bottle of milk, her favorite blanket, and her stuffed giraffe. She hadn't been this tired since she worked costume design and crew simultaneously for her first show post-graduation. 
Flopping down on the couch, she turned on an episode of Project Runway and desperately hoped that Ellie would sleep for as long as possible. She now understood why Justin claimed to live for naptime. 
=== 
Daniel came to relieve her when it was time to go to work. The show she was working on currently had live performances going on so her work day didn't start until a few hours before curtain. 
He was currently a third year dental student at NYU. Though he and Sam had some overlap with their undergraduate degrees they didn't meet until he was already in dental school because they never had any classes in the same area of campus. 
When they did meet they had been in two separate groups hanging out at a karaoke bar and had signed up for the same song. The employee in charge of the list asked if they wanted to sing it together and they really hit it off. 
Daniel shared an apartment with three other dental students and it was a bit crowded so he hung out at Sam's place often. He had been bribed into helping her babysit in exchange for a month of daily neck massages. 
When Sam got home from the night's show she kissed him and flopped down next to him in defeat. "So tired. Give me a minute to recover and I'll give you your massage as promised. How was she?"
He laughed. "Well, she wasn't happy for a while when you left but I won her over quickly. That's the benefit of having six nieces and nephews I guess. Bedtime wasn't terribly fun either but it never is. She made me read her three books before she passed out. Poor thing threw a tantrum that her dad wasn't the one reading them; it must have worn her out."
She let out a heavy sigh. "I'm so sorry. I didn't realize babysitting would be so much work. And today wasn't even a full day! They won't be back for another week."
Daniel shrugged. "I don't mind. I like kids. They're pretty funny when they aren't freaking out."
Sam smiled at him. "Yeah they are."
She had seen him interact with most of his nieces and nephews because the majority lived in the area. He really was good with kids; he would make a great dad someday. The thought made her feel a bit funny for some reason though. 
The two of them met about a month after Ellie was born. He was her best friend and she obviously loved him but thinking about things related to the future was weird. He would definitely make somebody a great husband someday but she wasn't sure if he should be hers or not. 
There had been no 'aha' moment where she knew he was The One. She had fun with him, felt comfortable around him, and loved spending time with him more than anyone else but was that really enough to dedicate an entire lifetime to? 
Sam wasn't like Justin, who had devoted himself to one person and one alone long before he ever dreamed of them being together romantically. He had gotten married so young too. 
Even though they waited a few years after getting married before having Ellie he was still only in his mid-twenties and was stuck being a stay-at-home dad. He wasn't exactly the goal oriented type so he didn't mind it as long as he was able to do a little bit of coding to decompress. 
She was different. She had goals. Dreams. Aspirations. She wanted to be a costume designer on Broadway and didn't think that would be possible if she got weighed down by a family now. 
Sam loved Daniel, she really did, but what if that changed someday and she was stuck? She hadn't dated very many guys seriously before he came along. None of her college boyfriends lasted longer than six months. 
Could love really last forever with her personality type? She was self-aware enough to realize she was a bit of a human steamroller and not everyone could handle that. 
Daniel had his goals too; he wanted to become a dentist and be able to afford buying an apartment in a decent building someday. They were supporting each other for now but what if their goals clashed at some point? Would they be able to compromise or would they break up? 
Sam was a loyal person but she didn't like the idea of tying herself to one person forever. Look what it had done to her mom. Rhonda never got over her husband's death and had to raise three young girls alone. 
After seeing her mom struggle so much she never wanted to put herself at risk to experience anything like that. Keeping things casual was better than losing yourself entirely to someone else. 


Awkward computer genius Justin has been watching out for Emily for years...and she has no idea he exists. Will he be able to make her fall in love with him?

*Cover art by polkadottedscrunchie*

Umaga pa lang, nasa loob na siya ng malaking clinic na pagmamay-ari ng kaibigan ng kanyang Madam. Inihahanda na ang gagamitin para sa gagawin sa kanyang mga pangil. 
Kinakabahan siya. Pero ayaw niyang magpadaig sa takot. Ito ang matagal na niyang pangarap, ang mawala ang kanyang mahahabang pangil. 

Hindi sinasadyang mapahawak siya sa kamay ng katabing amo nang lumapit na ang dentista nitong kaibigan. 

"Halika na. Magsimula na tayo." tawag sa kanya. 

Biglang kumabog ang kanyang dibdib. 
"Relax Marble. Hindi yan masakit. May anesthesia namang ituturok sayo para di ka masaktan sa gagawin sa ipin mo." pagpapalakas ng loob ng amo sabay pisil sa kamay niyang nakahawak dito. 

Alanganin siyang tumango saka ito binitawan at sumunod sa dentista. 

Pagkapasok pa lang sa loob ng silid, nakita na niya agad ang isang dental chair. Sa tabi niyon ay isang mesa na gawa sa stainless at nakalapag dun ang iba't ibang klase ng mga equipment na gagamitin sa kanya. 

Inutusan siyang umupo sa dental chair at may inilagay na tela sa kanyang harapan, maluwang na itinali sa may leeg niya saka siya pinasandal sa likod ng dental chair. 

"Pwede kang pumikit kung gusto mo. Sasabihin ko na lang pag tapos na tayo." maya-maya'y sambit ng dentist nang maramdamang kinakabahan siya. 

Yun nga ang ginawa niya. Pumikit siya hanggang sa di niya namalayang nakakaidlip na siya. Kung ilang minuto siya sa ganung ayos, di niya alam basta nagdidilat lang siya ng mata pag pinadudura siya ng dentista sa plangganitang nakita niya kanina. 

Nang sa wakas ay natapos na ang ginagawa sa kanya'y pinaayos  na siya nito ng upo saka ibinigay sa kanya ang isang salamin.
"Ayy wag na po. Ayuko po munang makita." tanggi niya't tumayo na sa kinauupuan saka nagmamadaling lumabas sa silid na yun. 

"Tapos na?" salubong ng madam pagkakita sa kanyang papalabas. 
Tumango lang siya. 
"Patingin." utos sa kanya. 
Ngumisi siya. Ngumiti ito. 
"Maganda na. Pantay na lahat ng ngipin mo." anitong matamis ang ngiti sa mga labi.
Maya-maya'y lumabas na din ang dentista at kinausap agad ang kanyang madam. 

Ang lapad ng kanyang ngiti. Sa wakas, naayos  na din ang kanyang ngipin, pwede na siyang tumawa at ngumiti nang hindi natatakot na baka katakutan at laitin siya ng ibang tao. 

Paniguradong matutuwa si Vendrick nito. Kahit mortal niyang kaaway yun pero magaan naman ang loob niya dun, matutuwa din ang giatay na yun pag nalamang pantay na ang kanyang mga ngipin. 

Pag-uwi nila, pupunta siya agad sa kwarto nito at ipapakita niya ang resulta ng ginawa sa kanya ngayon. 

Subalit pagkauwi sa  bahay ng mga amo---
"Bakit parang ang tahimik yata?" usisa niya kay Lorie pagkapasok lang sa loob ng kanilang kwarto. 

"Isinama ni Senyor Keven ang kanyang ama para ihatid sina Senyorito Vendrick at Senyorita Chloe sa Airport. Kaya heto nakatulog din ako nang medyo matagal. Kagigising ko nga lang ngayon." pagbibigay-alam ni Lorie. 

"Ha?" bulalas niya, halatang nagulat sa nalaman. 

Nagtaka ang kausap.
"Bakit? Di ba sinabi sayo ni Senyorito Vendrick na ngayon ang alis niya papuntang Canada? Ang alam ko tatlo silang pupunta dun, sina Senyorita Chelsea at Senyorito Gab." 

"Hindi niya sinabi--" sagot niya ngunit natigilan din nang maalala ang sinabi ng binata kagabi. 
'I'm leaving tomorrow.' 
"Ah sinabi pala niya, nakalimutan ko lang." pilit ang ngiting kumawala sa kanyang mga labi saka ibinagsak ang tila nanghihinang katawan sa ibabaw ng single sofa. 
Sumunod si Lorie sa kanya. 

"Patingin nga ng ngipin mo kung maayos na?" curious nitong usisa. 
Ngumisi siya, bahagya lang ibinuka ang bibig. 
"Woww,  wala na nga yung pangil mo. Pumantay na sa iba mong ngipin." bulalas ng kausap. 

Pero sa halip na matuwa, bakit tila yata siya nakaramdam ng lungkot. Bakit??? Dahil lang sa nalaman niyang wala na ruon si Vendrick? Ang babaw naman nun, pakialam ba niya sa giatay na yun?

Bigla siyang tumayo at nagpuntang banyo. 
Pero kahit na di sila magclose ng walanghiyang yun, dapat nagpaalam man lang ito nang maayos sa kanya. Dapat sinabi man lang nitong aalis na ito papuntang Canada. Akala kasi niya kahapon, aalis lang to, magliliwaliw na naman. Yun pala---yun pala---.
Biglang sumikip ang kanyang dibdib habang nakaharap sa lababo sa loob ng banyo.

Giatay talaga yun! Hindi man lang nagpaalam sa kanya bago siya umalis kaninang umaga. 

Bigla siyang napahikbi, agad tumulo ang masaganang luha mula sa mga mata. 

"Marble, may ipinabibigay pala si Senyorito sayo. Ito oh!" tawag ng kababayan. 

Natigilan siya. May ibinigay sa kanya? 

Mabilis siyang naghilamos ng mukha at nagmamadaling lumabas ng banyo. 

"Asan?" usisa niya agad. Nakita niya ang isang maliit na kahon sa kamay nito. 
Di pa man naiaabot ni Lorie ang hawak ay hinablot na niya yun at agad binuksan. 

Una niyang binuklat ang card na nakalagay sa ibabaw pagkabukas niya lang ng kahon. 

"Payatot! Isama mo sa utang mo. Pag nakabalik ako, bayaran mo ako agad!" ang nakasaad sa card. 
Napahagikhik siya. Kahit sa sulat ay nilalait pa rin siya ng lalaking yun. Pero ngayo'y tila musika yun sa kanyang pandinig habang ini-imagine niyang binibigkas nito ang mga salitang nakasulat sa card. 

"Cellphone?" bulalas niya. 
"Wow! Yung bagong labas ng OPPO. Maganda yan, Marble." nakisabay na rin si Lorie. 

Napahagikhik na uli siya at nakiusap sa dalagang turuan siya pano yun  gamitin.

"Oy, nakaconnect ka na pala sa wifi dito. Merun nang fb at messenger. Madami ka na palang apps, Marble." 

Binawi na uli niya sa kababayan ang phone na sa kulay pa lang ay natuwa na siya. Ngayon lang siya nakakita ng phone na kulay green tapos ang wallpaper na nakalagay dun ay orchids. 
Naalala pala nito ang mga paborito niya. 
Kahit papano'y alam din naman niyang mamindot sa ganung klaseng phone, touchscreen. 

"Marble, iadd mo ako sa fb ha para friends tayo. Gawa ka agad ng account tsaka mo ako iadd." excited na wika ni Lorie. 

"Marble! Hi! I have a gift for you." 
Kapwa sila gulat na napatingin sa may-ari ng boses na yun. 
"Sir Gab?!" sabay pa nilang bulalas saka nagkatinginang nagtatanong sa isa't isa. 

"Sabi mo kasama siya ni Vendrick papuntang Canada?" mahina niyang tanong sa kababayang di makasagot dahil nakita nitong papalapit na si Gab sa kanila. 

"Marble, I have a gift for you." anang binata sabay abot sa hawak na kahon, kasinlaki ng kahong pinaglagyan ni Vendrick ng phone. 

Napaharap siya dito pagkatapos ibulsa ang smartphone na ipinautang ni Vendrick. 

"Sensya ka na po Sir Gab. Hindi ko po matatanggap yan." malungkot niyang sagot. 

"Ha? But i bought this phone just for you." dismayadong sambit ng kausap. 

Nagkatinginan sila ni Lorie saka siya muling bumaling sa binata. 

"Naku, kapapabili ko lang po ng phone kay Ate Lorie, Sir Gab. Binigyan po kasi ako ng pera ni Madam." Nagtaka siya sa lumabas sa sariling bibig. Bakit kailangan niyang magsinungaling dito? Pwede naman niyang sabihin ang totoong galing kay Vendrick yung phone? Pero baka masamain nito ang lahat. Baka sabihing kinuha niya yung bigay ni Vendrick tapos yung bigay nito, hindi. Syempre utang yung kay Vendrick, pwede niyang bayaran. Yung sa kaharap, bigay yun, wala siyang pambayad ng utang na loob. 
Kinalabit niya si Lorie para susugan ang kanyang sinabi. 

"Ay opo, Senyorito. Kabibili ko lang po ng phone ni Marble ngayon, ito pa nga po ang kahong pinaglagyan ko oh." segunda ng dalaga sabay lahad sa kahong hawak na kabibigay lang ni Marble. Subalit nang maalalang naruon ang card na gawa ni Vendrick ay agad nito iyong tinago sa likuran at ang tamis ng ngiting pinakawalan sa binata. 

Pero di nagpaawat si Gab, kinuha ang kamay niya at ipinahawak ang bigay nitong phone. 

"I said i won't take a No for an answer, Marble. Ganun ako magmahal. Ibinibigay ko lahat sa babaeng mahal ko." seryoso nitong sambit. 

Naguluhan siya. Ano bang isasagot niya? Para naman yatang hindi tama ang ugali nito. Ayaw nga niyang tanggapin, di ba siya pwedeng humindi? 

Ginaya niya ang tamis ng ngiti ni Lorie. 

"Sensya na po Sir Gab pero hindi po talaga ako tumatanggap ng bigay. Nasanay lang po kasi akong pinaghihirapan ang lahat ng bagay na napupunta sakin." paliwanag niya. Totoo naman din yun. Sa mga magulang nga niya, hindi siya humihingi ng pera, nagsasariling sikap siya magkapera lang. Dito pa kaya? 
Subalit makulit si Gab kaya para di mapahiya, kinuha na lang yun ni Lorie. 

"Maraming salamat po, Senyorito Gab. Napakabait niyo po talaga." sabad na ng dalaga sabay siko sa kanya saka siya kinidatan nang magtama ang kanilang paningin. 
Wala siyang nagawa kundi ngumiti na lang, yung di kita ang mga ngipin. 

"By the way. Pumayag na si Tita na mamasyal tayo a day after tomorrow." 
"Siyangapala, di ba dapat nasa airport ka po kasama ni Senyorito Vendrick?" 
Magkasabay pa silang nagsalita ng binata, sabay na nagkatinginan. 

"I can't leave you. Hindi ako sumama." maagap nitong sagot. 

Sa halip na matuwa ay lalo siyang nakaramdam ng lungkot pero gusto niyang kumpirmahin ang lahat. 

"Ah sina Senyorita Chelsea lang pala ang tumuloy dun." aniya. 

Tumango ito. 
Napayuko siya, nakagat ang ibabang labi para di na naman mapaluha. Bakit ba siya nasasaktan? Hindi lang naman nagpaalam sa kanya yung giatay na yun, pero bakit big deal yun sa kanya? Huhuhu. 

Bigla siyang napatalikod at tumakbo na papasok ng banyo nang mapansing tumulo na naman ang kanyang luha.

MARBLE----mukhang bampira na dalaga sa haba ng dalawang pangil na ngipin at ginawang subdivision ng malalaking pimples ang mukha na nang makagraduate ng high school ay napilitang isama ng tyahin sa Manila ngunit iniwan sa Luneta at naging taong grasa subalit nakita ng isang matandang pulubing may alzheirmer's disease pala at napagkamalan siyang ina nito na magulang pala ng isang mayamang anak at lolo ng binatang nagnakaw ng kanyang first kiss na halos pandirihan siya pagkatapos, at ang naging motto sa buhay ay NEGATIVE ATTRACTION EQUALS LOVE. 

Subaybayan niyo po ang pakikipagsapalaran ni Marble upang maabot ang kanyang mga pangarap sa buhay at mahalin ng lalaking kanyang itinatangi.

사랑해 언니😍

Sofia's POV

Today we're going to cebu to pickup my dress.

Kasi duon daw sa cebu airlines naka assign yung flight attendant na friend ni ate na mas aasist sa luggage ng dress. 

So pinasabay nalang yung gown pero ayos lang naman daw.

So maaga palang nagpunta na kami ni ate Samantha. Baka daw kasi nandoon na, pero kung wala pa naman daw ay hihintayin na namin. 

Kailangan kasi naming kunin na ni ate kasi aayusin niya pa daw. Hindi naman daw namin makukuha bukas dahil mayroong bagyo.

Habang nasa byahe kami ay dumidilim na ang langit, kami lang kasi ni ate ang pumunta dahil may ginagawa sila mommy tas yung mga friend ko. 

So kami nalang dalawa.

Natatraffic na din kami dahil umaambon ambon na, shempre nag iingat din yung mga driver baka maaksidente sila.

After an hour traffic pa rin kami dahil lumalakas na yung ulan. Sabi naman ni ate makakaabot naman daw kami at baka pagdating namin doon ay nandon na rin yung gown. 

Sa tancha pa daw nya ay makakauwi pa kaming dalawa basta hindi na masyadong traffic mamaya.

Kaya ako sa sobrang kainipan ko, nag cellphone nalang ako, soundtrip soundtrip lang.

He said, "Let's get out of this town
Drive out of the city
Away from the crowds"
I thought heaven can't help me now
Nothing lasts forever
But this is gonna take me down

He's so tall, and handsome as hell
He's so bad but he does it so well
I can see the end as it begins, my one condition is

Say you'll remember me
Standing in a nice dress, staring at the sunset babe
Red lips and rosy cheeks
Say you'll see me again even if it's just in your wildest dreams (ah ah)
Wildest dreams (ah ah)

I said no one has to know what we do
His hands are in my hair, his clothes are in my room
And his voice is a familiar sound, nothing lasts forever
But this is getting good now

He's so tall, and handsome as hell
He's so bad but he does it so well
And when we've had our very last kiss
But my last request is

Habang nakikinig ako ng kanta ay sinasabayan ko na rin dahil naiinip na ako e.

Nilaksan ko na rin dahil nakakaenjoy kumanta habang umuulan, natatawa tawa na rin si ate dahil pumipiyok piyok pa daw ako kapag mataas na yung notes.

Say you'll remember me
Standing in a nice dress, staring at the sunset babe
Red lips and rosy cheeks
Say you'll see me again even if it's just in your wildest dreams (ah ah) (ah ah)
Wildest dreams (ah ah)

You see me in hindsight
Tangled up with you all night
Burn it down
Some day when you leave me
I bet these memories follow you around

You see me in hindsight
Tangled up with you all night
Burnin' it down (burnin' it down)
Some day when you leave me
I bet these memories follow you around (follow you around)

Say you'll remember me
Standing in a nice dress, staring at the sunset babe
Red lips and rosy cheeks
Say you'll see me again even if it's just pretend

Say you'll remember me
Standing in a nice dress, staring at the sunset babe
Red lips and rosy cheeks
Say you'll see me again even if it's just (just pretend, just pretend) in your wildest dreams (ah ah)
In your wildest dreams (ah ah)
Even if it's just in your wildest dreams (ah ah)
In your wildest dreams (ah ah)

(Wildest Dream by  Taylor Swift )

Halos natapos ko na yung kanta pero hindi pa rin kami nakakarating. 

Pero sabi naman ni ate ay malapit lapit naman na daw kami.

…

Dumaan pa ang ilang minuto at sa wakas ay nakarating din kami sa cebu airlines.

Tapos pumunta agad kami sa gate number 2 dahil doon daw lalabas yung friend ni ate na flight attendant na pinakiusapa nila na iasist yung gown. So yun ayos lang din naman daw yun kasi luggage lang naman daw yun.

Pagpuntang pagpunta namin ay hinihintay na kami nung friend ni ate at nagpasalamat nalang kami kasi hinintay niya kami.

So nagpalipas lang kami ng ilang oras sa  cebu airline tas kumain na din kami, tapos hinintay lang naming humina ng onti yung ulan. 

So papagabi na din nung umalis kami at bumyahe na din kami kahit medyo malakas lakas pa yung ulan dahil baka masyado kaming gabihin pag hinintay pa namin.

So habang nasa byahe kami ay nagpatugtog nalang ulit ako.

Sofie's POV (MOM OF SOFIA)

Maagang umalis sila Samanta at Sofia peri hanggang ngayon ay wala pa rin sila. Gabi na at nag aalala na akon sa kanilang dalawa kaya hindi muna ako natulog at hinintay silang dalawa kasama si Derek.

" Mahal.. Bakit kaya wala pa yung mga bata. Nag aalala na ako…" sinabi ko sa asawa ko dahil sobrang nag aalala na talaga ako.

Hindi din kasi sila tumawag para sabiuing gagabiuin sila. At saka malakas ang ulan kaya mas nag aalala ako sa kanila.

" Wag ka ng mag alala. Maayos lang yung dalawa. Baka nasa byahe lang kaya hindi nakatawag" sinabi nya para pagaanin yung luob ko.

Pero kinakabahan talaga ako kaya pinilit ko yung asawa ko na tawagan kahit si Sofia lang.

Kaya tinawagan na namin.

Nag ring lang ng onti at sinagot din ni Sofia ang tawag ko kaya gumaan ng kaunti ang aking loob.

"Hello anak? Nasaan na kayo ng ate mo ? " tanong ko ng sagutin niya ang tawag.

" Nasa byahe pa kami Mommy pero malapit lapit na po kami dahil hindi na po masyadong traffic. Kanina po kasi ay traffic kaya po ginabi na kami ni Ate."
sagot naman niya kaya medyo gumaan na ang loob ko at hindi na ako masyadong nag aalala.

" ah ganon ba, sige mag iingat kayo ha? Hihintayin nalang namin kayong maka uwi. Tawag nalang kayo kapag malapit na malapit na kayo ha?" sabi ko naman at nag paalam na sa dalawa. Pero nanatili pa rin kami sa salas at hihintayin pa namin silang maka uwi. Tulog na din kasi yung iba naming kasama kaya kami nalang dawala ang nag hihintay na gising pa.

Sofia's POV

Napahinto lang ako sa pag kanta ng tumawag si Mommy at tinatanong kung nasaan na daw ba kami ni Ate. Ang sabi ko naman ay malapit na. Dahil nag aalala na daw sya kaya hihintayin nya pa daw kami.

Pagkatapos tumawag ni Mommy ay nag earphone nako at nagpatugtog nalang ulit para hindi na ako mainip pa.

Habang nakapikit ako ay biglang humiyaw si ate at maylakas na ilaw lang akong nakita at biglang mayroong malakas na impact ang tumama sa akin.

Naging slowmo ang lahat.

Naramdaman kong tumama yung mga bubog ng bintana ng kotse sa katawan ko at sa ibang parte ng mukha ko.

Nakita ko din si ate na napatingin sa akin habang gulat na gulat pa din sa nangyari.

Sa sobrang lakas ng impact ng bumunggo sa tagiliran namin ay bumaligtad yung kotseng sinasakyan naming dalawa.

Sobrang naramdaman ko yung sakit lalo na nung mauntog yung ulo ko sa kung saan.

Tapos nakita ko si ateng inaabot yung kamay ko pero hindi ako maka galaw. Pinipilit pa rin nyang abutin pero hindi niya kaya hanggang sa humihiyaw na si ate para humingi ng tulong at ako naman ay unti unying nawalan na ng malay at dumilim na ang lahat sa paligid ko.

...

Samantha's POV

Habang papauwi kami ni Sofia ay hindi naman ako masyadong naiinip dahil naririnig kong kumakanta si Sofia at naaaliw ako doon. May papikit pikit pa kasi sya ng mata.

Pero bigla nalang akong may nakitang malaking truck na mabilis ang takbo at malapit na iyon sa amin.

Wala na akong nagawa kundi sumigaw nalang bago kami tamaan non.

Bumaligtad ang sinasakyan namin ni Sofia. 

Naramdaman ko yung sakit at mga dugong dumadaloy patungong  mukha ko dahil mayroong bubog na tumama sa aking katawan.

Dali dali ko ding nilingon si Sofia at nakita ko syang mayroong tama ng bakal sa tagiliran niya at ilang bubog na tumama sa katawan at mukha niya. Pero ang lakas ng dugo na tumutulo ay sa ulo niya nang gagaling. Sobra akong nag aalala sa kanya kaya pinilit ko siyang abutin pero nakatingin lang siya sa akin pero hindi sya gumagalaw. 

Sumigaw na ako ng sumigaw para makahingi ng tulong.

Buti nalang ay ang mga dumadaan sa daan na iyon ay tinulungan kami.

Lumapit sa gawi ko ang isang lalaki at sinabing wag daw ako masyadong gumalaw dahil tumawag na daw sya ng ambulansya.

"Yu...yung ka..kapatid ko po. Tulungan n..nyo po sya."nagmamakaawa kong sabi sa lalaking nasa gilid ng sasakyan namin.

" Wag ka muna miss mag salita ng mag salita. Dadating na yung ambulansya at matutulungan nila ang kapatid ko" sabi naman nung lalaki at tumango lang ako.

Makalipas lang ang ilang minuto ay dumating na din ang tulong. 

Nilagyan nila ako pampatigas na brace sa leeg pati ang kapatid ko dahil ilalabas na daw kami.

Madali lang akong nailabas pati si sofia at isinugod na kami sa ospital dalawa at sinaksakan na nila ako ng pampatulog para hindi na daw ako gumalaw galaw pa dahil makakasaa sa akin.

… 

Nagising nalang akong nasa isa akong kwarto at nandoon na si Kuya at dalawang kaibigan ni Sofia.

"Kuya? Kuya nasaan si Sofia  , ayos lang ba sya. Nasan sya?…"  nag aalala kong tanong kay kuya at nilapiyan niya ako agad at pinatawag yung doktor sa dawala naming kasama.

" Shhh... Wag ka munang magsalita ha ? Hindi pa namin alam yung lagay ni Sofia dahil nasa OR parin sya hanggang ngayon pero magiging maayos din sya okay?" sabi ni kuya habang hinahaplos haplos yung buhok ko para pakalmahin ako.

Sandali pa ay pumasok na yung doktor at tinignan yung kalagaya ko. Maayos naman na daw ako. Hindi naman daw ako malala dahil onting sugat lang yung natamo ko sa aksidente. 

Pero hindi pa rin ako makampante dahil hindi ko pa rin alam yung resulta ng opirasyon ni Sofia. Hindi pa rin ako mapakali dahil don.

Pero biglang pumasok si Mommy At Papa sa pintuan kaya mabilis akong nagtanong sa kanila kasi alam kong duon sila nang galing dalawa. 

"Ma …? Ma nasan po si Sofia ? Ayos lang po ba sya? Kamusta na po ba sya?"  tanong ko agad kay Mommy pero tinignan nya lang ako at nilapitan bago niyakap ng mahigpit. 

Naramdaman kong umiiyak sya kaya nagtanong ulit ako.

" Ma ? Ayos lang po ba si Sofia?" tanong ko ng sobrang nag aalala na talaga ako .

"Ikaw anak kamusta na pakiramdam mo? Ayos ka lang ba? May masakit ba sayo?" pagtatanong din ni Mommy ng hibdu sinagot yung tanong ko .

"Ma .. Ayos lang ako si Sofia po ang inaalala ko "sabi ko naman at sobrang nag aalala na talaga ako .

"Si Sofia.... Hindi sya ok anak. ... Ang sabi ng doktor ay mayroong organ na natamaan sa kanya dahil sa lalim ng bakal na bumaon sa tagiliran nya. Malakas din daw ang pagkaka bagok ng ulo nya kaya nagkaroon din ng damage sa bungo niya at pusibling ma comatose sya. At hindi pa alam kung hanggang kailan yun" Sabi naman ni Mommy na ikinahina ko, umiyak na ako nung maisip ko kung ano ang lagay nya. Alam kong walang may gusto ng nangyari pero hindi ko maiwasang sisihin ang sarili ko dahil ako ang kasama nya nung araw na iyon.

Halos hindi ako makakain ng ilang araw dahil sa nangyari kay Sofia. Iniisip ko kung ano na yung lagay nya. 

Dinalaw ko sya sa kanyang kwarto bago ako ma discharge sa ospital dahil magaling na daw ako.

Sobrang nasaktan ako nung makita ko sya sa loob mula sa salaming harang lang nito.

Maraming tubo na nakakabit sa kanya. Meron ding benda na naka palibot sa ulo nya at mga machine na nakapalibot na tila yun ang nagpapanating malakas sa kanya. 

Sobra akong naawa at inisip na sana ako nalang yung naging ganoon ang kalagayan dahil 17 palang si Sofia at hindi pa sya ganoon katanda para makayanan lahat ng iyon.

Sana ako nalang ang mas nasaktan kaysa sya. 

Umuwi ako sa bahay at nagpahinga lang ng ilang araw at gusto ko ay ako rin ang mag babantay kay Sofia. Gusto ko alagaan sya hanggang sa gumaling sya. 

Dahil hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag nawala sa amin ang kapatid ko kahit sinasabi nila Mommybna hindi ko naman iyon ginustong mangyari.

To be continue....

(chapter 5 ...abangan...)

Nagulat nalang ako ng makitang nakahiga ang katawan ko sa hospital bed habang ako ay nakatayo sa kinatatayuan ko ngayon.

So yan na po ang chapter 4 
Hope you all enjoy it ^_^

Please vote to every chapter of the story and keep on reading..

Happy reading sa inyong lahat !!
사랑해 언니😍
❤️ 자매 고유 ❤_

This story is about a woman named Sofia who accidentally sinned against a woman who had died. When due to an accident Sofia's soul was separated from her own body. It was for the sake of the woman he had sinned against. There was a necklace of life that Sofia was destined to have. But it was captured by an evil soul with a desire to live again to take revenge. But there will come a man who can help Sofia and she will love him as much as she can bet even her own life.

dental dreams reading pa novel

dental

Derpdusa (PA-JSAB AU FANFIC READING)

Caffeinated Love: The Last Manuscript

I Don't Want To Be Your GF, I Want To Be Your Friend [Tagalog]

YOUR GUARDIAN ANGEL

Dear Future Boyfriend

Habibi Harvey

Her Guardian Angel

MARBLE: NEGATIVE ATTRACTION EQUALS LOVE

A Soul Raised By Love

People search dental dreams reading pa also like: