1043 วันสิ้นโลก!
ตอนที่ 1043 วันสิ้นโลก!
กู่ฉิงซานยกมือขึ้นแล้วกล่าวกับตัวเองว่า “มีปัญหาแล้ว”
“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง” เย่เฟยหลีถาม
กู่ฉิงซานตอบว่า “สามชั่วโมงก่อน เขาสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อราชายุคอดีต”
ทุกคนตกตะลึง
“แสดงว่า ราชายุคอดีตก็ไม่ได้เชื่อใจเจ้าน่ะสิ” จางหยิงห่าวกล่าว
“ถ้าพวกเขาเชื่อใจจริง ข้าก็ยังรู้สึกว่ามันแปลกๆ เทียบกับข้าแล้ว แน่นอนว่าผู้พิทักษ์อาณาจักรเชื่อใจได้มากกว่า” กู่ฉิงซานกล่าว
“แย่ล่ะ ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเกรย์ฮาวด์!” เชี่ยนหยากล่าว
ใช่แล้ว เพราะราชายุคอดีตจะมาหาผู้พิทักษ์ พวกเขาย่อมต้องไปหาผู้พิทักษ์อีกคนด้วย
ราชาพยายามสุดความสามารถเพื่อให้แน่ใจว่าเด็กคนนั้นจะตายด้วยมือของเทพแห่งชีวิต
สถานการณ์ยิ่งมายิ่งจริงจัง
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “พวกเราจะไปหาผู้พิทักษ์คนต่อไปเดี๋ยวนี้แหละ”
เชี่ยนหยาชี้ไปยังช่างตีเหล็กแล้วถามว่า “ควรทำเช่นไรกับเขาดี”
กู่ฉิงซานถอดแหวนของช่างตีเหล็กจากนิ้วแล้วตอบว่า “เพื่อไม่แหวกหญ้าให้งูตื่น ปล่อยให้เขาหมดสติไปก่อนแล้วกัน”
“แบบนี้ง่ายเลย” ลอร่ากล่าว
นางหยิบโลงศพยาวสองเมตรออกมาก่อนโยนผู้ชายเข้าไป
“ไอเท็มตำนาน: โลงศพมนต์เสน่ห์ของเจ้าหญิงนิทรา หลังจากนอนลงไปแล้ว ตราบที่ไม่ถูกจูบ คนคนนั้นก็จะหลับใหลต่อไป” ลอร่าตบฝาโลงศพขณะแสดงความรู้ที่มี
จางหยิงห่าวมองรูปลักษณ์ของช่างตีเหล็กแล้วพึมพำว่า “ข้าว่าเขาคงไม่ได้ตื่นแล้วล่ะ”
ทุกคนเก็บกวาดก่อนออกจากที่นี่อย่างรวดเร็ว
พวกเขาวิ่งไปตามถนนด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี ไม่ช้าก็มาถึงภัตตาคาร
ลอร่ากางร่มหลากสีสัน จากนั้นหายไปพร้อมกับพวกกู่ฉิงซาน
เหมือนคราวที่แล้ว เชี่ยนหยาเดินไปพร้อมกับเย่เฟยหลี
หลังจากพูดไปไม่กี่คำ เย่เฟยหลีสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายโกหก จึงรีบส่งสัญญาณออกมา
ผู้พิทักษ์ลงไปกองกับพื้นเช่นกัน
หลังจากสืบค้นวิญญาณ กู่ฉิงซานมองลอร่า
“อะไร” ลอร่าถาม
“เจ้ามีโลงศพมนต์เสน่ห์ของเจ้าหญิงนิทราอีกโลงเปล่า” กู่ฉิงซานถาม
“…ของแบบนั้นข้ามีแค่ชิ้นเดียว” ลอร่าตอบ
“ช่างเถอะ ให้พวกเขานอนด้วยกัน… แบบนี้จะไม่เป็นการลดผลของโลงศพใช่หรือเปล่า”
“ไม่…” ลอร่าตอบอย่างยากลำบาก
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามนี้”
กู่ฉิงซานถอดแหวนของผู้พิทักษ์ออก จากนั้นโยนอีกคนเข้าไปในโลงศพ
ถึงแม้ที่นี่จะแคบไปหน่อย แต่ผู้พิทักษ์สองคนก็สามารถพอจะนอนอยู่ข้างในได้หากกอดกัน
ลอร่ากำลังจะใช้งานมนต์เสน่ห์เพื่อปิดโลงศพ แต่จางหยิงห่าวพลันกล่าวว่า “รอเดี๋ยวก่อน”
“เจ้าจะทำอะไรน่ะ” ลอร่าไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร
“ถ้าสองคนจูบกัน พวกเขาจะไม่ตื่นขึ้นมาหรือ” จางหยิงห่าวถาม
เมื่อทุกคนคิดตาม มันก็มีเหตุผลอยู่
จางหยิงห่าวก้าวมาข้างหน้าแล้วปรับทิศทางของผู้พิทักษ์สองคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่สามารถจูบกันได้
นอกจากนี้เขาจัดส่วนต่างๆ ของร่างกายทั้งสองให้ซ้อนทับกันเพื่อให้มีพื้นที่ในโลงศพเพิ่มมากขึ้น
“เอาล่ะ… ตอนนี้ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้ว” จางหยิงห่าวยกฝาโลงศพอย่างพึงพอใจก่อนปิดมันอย่างแน่นหนา
“ละเอียดอ่อน” เหล่าต้าชื่นชม
“ครอบคลุม” เย่เฟยหลีชื่นชม
“รัดกุม” ลอร่าชื่นชม
“เข้มงวด” กู่ฉิงซานชื่นชม
เชี่ยนหยาพูดไม่ออก
นางพลันจำได้ว่าตอนพบคนพวกนี้ครั้งแรก นางคิดว่าพวกเขาเป็นแค่ขยะกลุ่มหนึ่ง
แต่ตอนนี้ นางรู้ซึ้งแล้วว่าคนเหล่านี้คือกลุ่มคนที่น่าสะพรึงยิ่งนัก
เชี่ยนหยาปรับอารมณ์แล้วกล่าวว่า “เอาล่ะ… พวกเราได้แหวนทั้งหมดมาแล้ว ได้เวลาระดมกำลังคนจากกระทรวงกิจการพลเรือนและการทหาร แต่กองทัพและพลเรือนทั้งหมดจะร่วมแรงกันสู้กับราชาและสัตว์ประหลาดยุคอดีตหรือเปล่า”
กู่ฉิงซานตอบว่า “ไม่ต้อง ตอนราชายุคอดีตลอบมาพบกับข้าลับ ๆ เมื่อวาน พวกเขาขอให้ข้าไปตำหนักเพื่อนัดพบหลังจากขึ้นครองบัลลังก์แล้ว”
“เจ้าจะให้ความร่วมมือกับเขาเพื่อลงมือในพิธีบรมราชาภิเษกหรือ” เชี่ยนหยาถาม
กู่ฉิงซานส่ายหน้าแล้วตอบว่า “เปล่า แต่ตรงนี้มีตรรกะง่ายๆ อยู่…หลายพันล้านปีก่อน แม้แต่เทพก็ไม่สามารถฆ่าสัตว์ประหลาดนั่นได้”
“กลุ่มคนอย่างพวกเรา หากร่วมมือกับลูกหลานเทพ จะสามารถทรงพลังกว่าเทพได้หรือเปล่า”
เชี่ยนหยาตกตะลึง
คนอื่นจมสู่ห้วงความคิดเช่นกัน
จางหยิงห่าวกล่าวว่า “พวกเราจะไม่จัดการสัตว์ประหลาด… แต่จะเรียกเทพแห่งชีวิตออกมา”
เหล่าต้ากล่าวว่า “ไม่เพียงแค่มีพลังของสัตว์ประหลาดเท่านั้น แต่ยังมีความรู้และประสบการณ์ของเทพแห่งชีวิตอีกด้วย เกรงว่าแม้แต่ในโลกนับพันล้านใบก็หาคู่แข่งมาต่อกรได้ยากยิ่ง”
เย่เฟยหลีถามว่า “ถ้าอย่างนั้นพวกเราควรยอมจำนนหรือ”
กู่ฉิงซานมองลอร่าแล้วถามว่า “มีของขวัญอะไรที่เจ้าให้หลินในคราวที่แล้วหรือเปล่า”
“ของขวัญให้หลินหรือ เจ้าหมายถึงโลกกระจกหรือเปล่า” ลอร่าครุ่นคิดสักพัก ทันใดนั้นก็กล่าวว่า “ใช่ ยังพอมีอยู่ แต่ไม่ได้ดีขนาดนั้น”
ตอนลอร่าพบหลินเป็นครั้งแรก นางเคยมอบโล่กระจกให้
โลกไม่ใหญ่มาก มีขนาดเพียงห้าล้านตารางกิโลเมตร ทั่วทุกแห่งเป็นชายฝั่งสีทอง… มีนักชิมห้าคน ช่างทำผมเจ็ดคน นักออกแบบอัญมณีสิบห้าคน นักเทคโนโลยียี่สิบสี่คน นักออกแบบแฟชั่นสามสิบหกคน พวกเขาทั้งหมดมาจากโลกเก้าร้อยล้านชั้น หากต้องการอะไร สามารถเรียกผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ให้จัดการได้
“ไม่เป็นไร ขอแค่มีก็พอ” กู่ฉิงซานกล่าว
“ตอนนี้มีสองคำถามที่เหลืออยู่… เหล่าต้า ตอนเจ้าอยู่ในอาณาจักรหนาม เจ้าเคยสาธิตวิชาอัญเชิญย้อนกลับของมารใช่หรือเปล่า”
เหล่าต้าพยักหน้า
กู่ฉิงซานกล่าวต่อว่า “ข้าอยากรู้ว่าถ้ามีข้อจำกัดในการอัญเชิญหรือเปล่า”
เหล่าต้าตอบว่า “มี ข้าสามารถอัญเชิญให้มาอยู่ฝั่งข้าได้มากสุดสิบคนเท่านั้น”
กู่ฉิงซานยื่นมือออกไปแล้วกล่าวว่า “เอาล่ะ มาทำสัญญาย้อนกลับกับข้า”
เหล่าต้าพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ได้”
เปลวเพลิงสีแดงเข้มถูกจุดขึ้นในมือ เขายื่นมือออกไปวาดวงกลมในความว่างเปล่า จากนั้นอักขระเปลวเพลิงถูกเติมเต็มบนนิ้วอย่างรวดเร็ว
นี่คือเปลวไฟและวงเวทอัญเชิญอักขระพิเศษของมาร
“ถ้าอย่างนั้น”
เหล่าต้ากล่าวกับกู่ฉิงซาน
วงเวทอักขระเปลวไฟร้อนแรงถูกเขาผลักอย่างแผ่วเบาก่อนลอยมาหากู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานเอื้อมมือไปคว้ามันมา
เขาเห็นวงเวทเปลวเพลิงอักขระร้อนแรงพลันหายไป หนังสือแห่งชะตากรรมของเหล่าต้าเปิดออกเองขณะแสดงอยู่ที่หน้าหนึ่ง
เขาเห็นว่าหน้านี้แสดงรูปลักษณ์ของกู่ฉิงซาน
“ดี” เหล่าต้าพยักหน้า “ข้าสามารถอัญเชิญเจ้ามาอยู่ข้างข้าได้ทุกเมื่อ”
ในที่สุดกู่ฉิงซานมองเชี่ยนหยาแล้วถามว่า “แล้วเจ้าล่ะ ข้าจำได้ว่าเจ้ามีสกิลวิเศษที่ชื่อการเคลื่อนย้ายพริบตาอันหาญกล้าใช่หรือเปล่า”
“ใช่ ในตอนนั้น ราชาขอให้ข้าพาพวกเจ้าไปตามเส้นทางลับเพราะรู้เรื่องสกิลวิเศษนี้นั่นแหละ” เชี่ยนหยาตอบ
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ข้าจำได้ว่าเจ้าเคยบอกว่าสกิลวิเศษนี้จะทำให้เจ้าเคลื่อนย้ายพริบตาไปที่ใดก็ได้ตามที่ต้องการ”
“ใช่” เชี่ยนหยากล่าว
“มีขีดจำกัดหรือเปล่า” กู่ฉิงซานถาม
“มากสุดอยู่ที่สิบคนเหมือนกันและข้าต้องตั้งจิตไปสถานที่นั้นให้มั่นด้วย” เชี่ยนหยาตอบ
“ดี พวกเราสามารถเริ่มการต่อสู้ได้แล้ว”
กู่ฉิงซานปรบมือก่อนเริ่มกระตุ้นพลังวิญญาณ
ลอร่ารีบกล่าวว่า “เดี๋ยวๆ กู่ฉิงซาน พวกเราไม่สามารถสู้กับสัตว์ประหลาดนั่นได้นะ…เจ้ายังไม่บอกวิธีต่อสู้เลย!”
กู่ฉิงซานหยิบดาบออกมา
ดาบพิภพปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่ามาอยู่ข้างเขา
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวข้าบอกให้ฟัง”
ดาบพิภพวูบไหวก่อนทะยานขึ้นท้องนภา
ทุกคนมองดาบบินจมเข้าไปในท้องนภาสีน้ำเงินเข้มก่อนค่อยๆ จากไปไกลจนดวงตาพวกเขาไม่อาจมองเห็นอีก
กู่ฉิงซานตบบ่าเย่เฟยหลีแล้วกล่าวว่า “แจกจ่ายเครื่องดื่ม”
“ได้”
เย่เฟยหลีเริ่มแจกจ่ายเครื่องดื่มให้ทุกคน
ตอนนี้ กู่ฉิงซานเริ่มอธิบายภารกิจการต่อสู้ของแต่ละคนอย่างรวดเร็ว
“เฟยหลีรับผิดชอบการฟังทุกสิ่ง โลกกระจกและยานอวกาศขอมอบให้เจ้า เจ้าต้องให้ความสนใจเรื่องสนับสนุนพวกเรา”
“ได้” เย่เฟยหลีกล่าว
“หยิงห่าว เจ้าคุ้นเคยกับปืนหรือยัง” กู่ฉิงซานถามอีกครั้ง
“เกือบแล้ว อย่างไรเสีย มันเพิ่งตื่นขึ้นมา ยังต้องการเวลาทำความคุ้นเคย”
“ถ้าถึงช่วงสำคัญ เจ้าต้องยิงให้ดีล่ะ”
“เรื่องนี้ง่ายๆ” จางหยิงห่าวพยักหน้า
“เชี่ยนหยา ข้าจะให้แหวนเจ้าทีหลัง เจ้าต้องใช้งานพลังของเหล่าเทพก่อน ลอร่า เจ้าตามพวกข้ามาแล้วเตรียมสนับสนุนทุกเมื่อ”
“ได้” เชี่ยนหยากล่าว
“ได้” ลอร่ากล่าว
กู่ฉิงซานมองเหล่าต้าอีกครั้ง
“เหล่าต้า เจ้าตามข้าเพื่อไปฆ่าสี่เทพ…ข้าจะสร้างโอกาสให้เจ้า”
“อย่าห่วงไปเลย เปลวเพลิงแห่งความว่างเปล่าของข้ามากพอจะฆ่าพวกมัน” เหล่าต้ากล่าว
“เดี๋ยวๆ” จางหยิงห่าวอดที่จะขัดกู่ฉิงซานไม่ได้ก่อนถามว่า “ราชายุคอดีตยังวางแผนจะฆ่าเทพแห่งชีวิตในตำหนักอยู่ ส่วนสี่เทพก็รอให้พิธีบรมราชาภิเษกเริ่มขึ้น เทพแห่งชีวิตจะต้องลอบเข้าไปใกล้ตำหนักแน่… แล้วเจ้าจะผ่านสถานการณ์นี้ไปเช่นไร?”
กู่ฉิงซานตอบว่า “ง่ายมาก มีที่ที่พวกเขาคำนวณได้ยากยิ่งอยู่ หากพวกเราพุ่งเข้าไปตรงจุดนั้น พวกมันจะต้องคาดไม่ถึงอย่างแน่นอน ดังนั้น…”
“เล่นกับจิตใจพวกเขา สร้างสถานการณ์ขึ้นใหม่ จากนั้นก็ลงมือ”
ทันทีที่สิ้นเสียง ทุกคนอดที่จะเงยหน้ามองพร้อมกันไม่ได้
สูงขึ้นไปในท้องนภา
ลำแสงคมปลาบกำลังสาดส่องมายังปฐพี
ดาบพิภพ
ดาบพิภพที่มีพลังทำลายทุกสรรพสิ่งกำลังจะตกลงมา!
จางหยิงห่าวอดที่จะถามไม่ได้ว่า “พวก ข้ารู้ว่าวิชาดาบของเจ้ายอดเยี่ยม แต่เจ้าคิดจะทำอะไรน่ะ”
“ก็ไม่ทำอะไรนี่ แค่สร้างความสับสนนิดหน่อย”
กู่ฉิงซานกล่าวอย่างแผ่วเบา
ไกลออกไป ดาบตกลงกับพื้นราวกับอุกกาบาต
……………………..