ตอนที่ 1044 แผนการของกู่ฉิงซาน
เหนือท้องนภาสีน้ำเงินเข้ม ลำแสงตกลงมาเป็นแนวตั้ง กระแทกลงไป ณ สุดขอบฟ้าอย่างเงียบงัน
โลกเกิดความเงียบสักพัก
ทันใดนั้น
นกจำนวนมากทะยานขึ้นในอากาศขณะหลบหนีไปทิศตรงข้ามกับขอบฟ้าอย่างแตกตื่น
สัตว์อสูรเริ่มหลบหนีจากทางสุดขอบฟ้าเช่นกัน
พวกมันหลบหนีด้วยความแตกตื่นอย่างสิ้นหวังขณะก่อตัวเป็นกระแสน้ำที่กวาดผ่านปฐพี
เทพจำนวนมากเหาะข้ามท้องนภาจนไปถึงขอบฟ้าเพื่อตรวจสอบสถานการณ์
สุดท้ายแล้วมันเกิดอะไรขึ้น
บรรยากาศสุดบรรยายเริ่มปกคลุมโลกทั้งใบ
เสียงขนาดเล็กนับไม่ถ้วนค่อยๆ มาจากส่วนลึกของใต้ดิน
เสียงหนักหน่วงและดังขึ้น
พื้นสั่นสะเทือน
จากไกลถึงใกล้ การสั่นสะเทือนของปฐพีส่งไปถึงเท้าของทุกคน
จุดจบเมืองเรเควี่ยมกำลังมาเยือน
เหล่าต้าเงยหน้ามองก่อนถามว่า
“เจ้าอยากทำลายโลกใบนี้หรือ”
กู่ฉิงซานตอบว่า “การทำลายล้างระดับนี้ไม่ใช่สิ่งที่เทพจะสามารถช่วยได้ หลังจากคิดดูแล้ว มีเพียงสัตว์ประหลาดที่กำเนิดขึ้นจากกฎดั้งเดิมของโลกเท่านั้นที่สามารถฟื้นฟูมันได้”
จางหยิงห่าวเข้าใจอยู่แล้วก่อนกล่าวว่า “สัตว์ประหลาดนั่นหลอมรวมเข้าสู่ส่วนหนึ่งของกฎดั้งเดิมของโลกนี้ มันไม่มีทางนั่งมองโลกถูกทำลายอย่างแน่นอน”
ลอร่าพลันกล่าวว่า “ทันทีที่โลกถูกทำลาย สัตว์ประหลาดนั่นจะได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือถึงขั้นตาย ดังนั้นมันต้องช่วยโลกอย่างแน่นอน”
เย่เฟยหลีกล่าวว่า “ดังนั้น หลังจากสังเกตเห็นสถานการณ์ มันจะต้องออกจากตำหนักอย่างแน่นอน”
ทุกคนเงียบ
จางหยิงห่าวถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “หลังจากนั้นสัตว์ประหลาดจะไม่ได้อยู่ในตำหนัก นี่คือโอกาสเดียวของพวกเรา”
‘ครืน!’
เสียงแผ่นดินไหวต่อเนื่องดังมาจากส่วนลึกของปฐพี
ดินแดนเริ่มแยกออก
โลกทั้งใบสั่นไหวไปมา ยิ่งมายิ่งรุนแรงขึ้น
ตอนนี้ ลำแสงพุ่งกลับจากขอบฟ้าก่อนตกมาอยู่ตรงหน้ากู่ฉิงซาน
ดาบพิภพ
มันส่งเสียงหนักแน่นราวขุนเขา “ตามที่ท่านว่า ข้าส่งสิ่งนั้นไปใต้พื้นแล้ว”
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ดีมาก ลอร่า ตอนนี้พวกเราสามารถซ่อนได้แล้ว”
ลอร่ากางร่มหลากสีสัน
ทุกคนหายไป
จากนั้นกู่ฉิงซานอธิบายการเตรียมการของเขา
ลอร่าถามด้วยความประหลาดใจว่า “ว่าไงนะ เจ้าคิดว่าวิญญาณกรีดร้องไม่สามารถตามหาพวกเราได้ แต่มันยังอยู่ในความว่างเปล่าเพื่อรอให้พวกเราปรากฏตัวอย่างนั้นเหรอ”
กู่ฉิงซานพยักหน้าอย่างไม่ลังเล
จางหยิงห่าวขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ถ้าวิญญาณกรีดร้องอยู่ข้างนอกจริง เช่นนั้นก็เป็นปัญหาน่ะสิ… เจ้าแน่ใจหรือ”
กู่ฉิงซานตอบว่า “แน่ใจอยู่แล้ว”
“ทำไมเจ้าถึงแน่ใจล่ะ” เหล่าต้าถามอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
กู่ฉิงซานอธิบายว่า “วิญญาณกรีดร้องใช้พลังงานนับไม่ถ้วนและเตรียมการมากมายเพื่อให้เผ่าพันธุ์มนุษย์โบราณสร้างดาบพิภพและดาบศักดิ์สิทธิ์”
“มันแฝงตัวอยู่ในสถาบันของโลกเก้าร้อยล้านชั้น ใช้การแกล้งตายเพื่อปกปิดตำแหน่งตัวเองแล้วลอบตระเตรียมทุกอย่าง”
“มันฉวยโอกาสจากการรุกรานของโลกคู่ขนานเพื่อบรรลุสู่ยุคแห่งความโกลาหลได้สำเร็จในครั้งเดียว”
“หากมองการกระทำของวิญญาณกรีดร้องแล้ว เจ้านี่ไม่มีทางยอมแพ้จนกว่าจะบรรลุเป้าหมายอย่างแน่นอน”
“ข้ามีบัญญัติราชามารสุดท้ายอยู่ มันจะต้องไล่ตามมาเพื่อฆ่าข้าอย่างแน่นอน”
“โชคไม่ดีเลย”
เหล่าต้าฟังเงียบๆ ก่อนถอนหายใจออกมา “พวกเราจัดการมันตอนนี้ไม่ได้”
“ใช่” กู่ฉิงซานเห็นด้วย “พวกเราไม่สามารถจัดการเทพแห่งชีวิตจากหนึ่งพันล้านปีก่อนได้ แม้กระทั่งเทพก็ไม่สามารถฆ่าได้”
“แต่พวกเราจะต้องฆ่าสี่ข้ารับใช้ของเทพแห่งชีวิตในไม่ช้า” จางหยิงห่าวกล่าว
เย่เฟยหลีกล่าวว่า “ดูท่าครั้งนี้พวกเราจะโดนเทพสององค์ไล่ล่า แถมทั้งคู่ยังต้องการชีวิตของพวกเราอีก”
ทุกคนเงียบพร้อมกัน
นี่คือสถานการณ์ที่สิ้นหวังจริงๆ
“ดังนั้น”
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ทำไมพวกเราไม่แนะนำให้พวกเขารู้จักกันหน่อยล่ะ”
ในเวลาเดียวกัน
ดินแดนกว้างใหญ่ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ
ลาวาและเปลวไฟสีดำที่ซ่อนลึกอยู่ในใต้ดินทะยานขึ้นสู่ท้องนภา
ป่าและทุกหญ้ารกร้างนับไม่ถ้วนเริ่มพังทลาย
กระบวนการทำลายล้างโลกกำลังถูกเร่งความเร็ว!
‘โฮก!’
เสียงคำรามเกรี้ยวกราดดังมาจากส่วนลึกของพื้น
หนวดสีดำนับไม่ถ้วนกระแทกใส่ท้องนภา
ที่ส่วนท้ายของหนวดทุกเส้น มีตัวตนอยู่ครึ่งส่วน
มันคือหญิงชราที่มีร่างแห้งเหี่ยว
“ใครกันที่กล้าทำลายเมืองเรเควี่ยม”
นางเปล่งเสียงผู้หยิงคมปลาบอันเดือดดาลออกมาขณะตรวจสอบโลกทั้งใบอย่างบ้าคลั่ง
ทว่า ไม่มีใครตอบรับนาง
โลกกำลังถูกทำลายอย่างต่อเนื่องอยู่ดี
หญิงชราต้องก้มศีรษะลงกับพื้นขณะปล่อยหนวดนับไม่ถ้วนออกมา
หนวดสีดำทะลวงลึกเข้าไปในโลกก่อนปรากฏขึ้นทุกหนแห่งที่แตกสลายเพื่อพยายามเชื่อมโลกเข้าด้วยกันใหม่
นี่คืองานช้าง ถึงแม้นางจะเป็นเทพมารดาของสี่เทพและเป็นผู้ปกครองโลกใบนี้ แต่นางกลับไม่สามารถรวบรวมชิ้นส่วนโลกเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็วได้
ทันใดนั้น
หนวดหลายเส้นพบบางสิ่งอยู่ลึกเข้าไปในใต้ดิน
หนวดสีดำพันรอบสิ่งนั้นก่อนเอามาอยู่ตรงหน้าหญิงชรา
นี่คือกล่องสีดำขนาดเล็ก ไม่รู้ได้ว่าทำมาจากวัสดุอะไร มันดูทนทานยิ่ง แม้กระทั่งความผันผวนของปฐพีก็ไม่อาจทำลายมันได้
หญิงชรายื่นนิ้วออกไป
กล่องพลันแตกสลายอย่างเงียบงัน ไม่เหลือแม้แต่เศษซาก
แผ่นหยกใสราวคริสตัลปรากฎตรงหน้าอย่างไร้รอยขีดข่วน
เมื่อกล่องถูกทำลาย แผ่นหยกนี้ก็แผ่กลิ่นอายเจิดจ้าออกมาทันที
วินาทีต่อมา แผ่นหยกทำงานทันที
นางเห็นกลิ่นอายพุ่งออกจากแผ่นหยก ด้วยวิชาที่มีกลิ่นอายเรียบง่ายที่สุดของฝั่งฝึกฝน เงาร่างชีวิตก่อเกิดขึ้นในความว่างเปล่า
ครึ่งหนึ่งเป็นใบหน้าผู้ชาย อีกครึ่งเป็นใบหน้าผู้หญิง มันเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา
เสียงดังมาจาดแผ่นหยก
“ในฐานะเทพแห่งความโกลาหลในตำนาน วิญญาณกรีดร้องผู้ยิ่งใหญ่ขอประกาศ ณ ที่นี้ว่า: ตามเจตจำนงของเทพองค์นี้ โลกใบนี้จะต้องถูกทำลาย”
“ยอมจำนนเสีย จงหมอบแทบเท้าเทพแห่งความโกลาหลและสาบานว่าจะเป็นข้ารับใช้ของเหล่าเทพ”
“มีเพียงวิธีนี้ที่เจ้าจะมีโอกาสรอดชีวิต”
หญิงชราจ้องยันต์สื่อสารก่อนกัดฟันกล่าวว่า “เทพแห่งความโกลาหล สิ่งนั้นมันอะไรกัน”
เสียงยังคงดังมาจากยันต์สื่อสาร “ในฐานะจ้าวแห่งความโกลาหล เทพองค์นี้ได้รับการเลื่อนขั้นเพื่อนั่งบัลลังก์เมื่อสามวันก่อน เขาคือเทพที่แท้จริงเพียงองค์เดียวในโลกเก้าร้อยล้านชั้น เจ้าต้อง”
ยันต์สื่อสารพลันถูกฉีกเป็นชิ้นๆ
ดวงตาของหญิงชราเปล่งประกายสีเขียวอันบ้าคลั่ง
กลายเป็นว่ามีใครที่ไหนไม่รู้เพิ่งกลายเป็นเทพ
กลายเป็นว่ามีตัวตนที่เรียกว่าเทพอยู่ในโลกเก้าร้อยล้านชั้น
หากไม่ใช่เพราะกลัวว่าร่างนี้จะดึงดูดสัตว์ประหลาดที่น่าสะพรึงมาล่ะก็…
“เทพองค์ใหม่เส็งเคร็ง กล้ามาอวดดีต่อหน้าข้าอย่างนั้นหรือ ถ้าข้าหาเจ้าเจอเมื่อไหร่ จุดจบของเจ้าก็คือการกลายเป็นอาหารของข้า” นางพึมพำ
‘ตูม!’
มันนิ่งสักพัก การพังทลายในส่วนลึกของปฐพีทวีความรุนแรงขึ้นอีกครั้ง!
ทันทีที่หญิงชรากัดฟัน นางหาทางรักษาบาดแผลโลกอย่างรวดเร็ว
อีกด้าน
เมื่อเวลาผ่านไป การสั่นสะเทือนของปฐพีก็ไม่รุนแรงขึ้นอีก
หากสังเกตดีๆ ก็จะพบว่าการแตกสลายของโลกกำลังเข้าสู่สภาวะชะลอตัว
“เสร็จแล้วล่ะ เทพแห่งชีวิตกำลังช่วยโลก เชี่ยนหยา ตอนนี้พาพวกเราเข้าตำหนักเลย” กู่ฉิงซานกล่าว
“ได้!”
เชี่ยนหยาตอบรับก่อนเริ่มใช้การเคลื่อนย้ายพริบตาอันหาญกล้า
“กู่ฉิงซาน” ลอร่านึกถึงช่องโหว่จนอดที่จะถามไม่ได้ “ถ้าพวกเราไม่มีเวลาฆ่าสี่เทพจอมปลอมจนเทพแห่งชีวิตรักษาโลกเสร็จ พวกเราควรทำเช่นไรดีล่ะ”
ดวงดาวหมุนรอบตัวทุกคน
การเคลื่อนย้ายพริบตาอันหาญกล้าทำงาน
ทุกคนจะไปถึงตำหนักทันที
กู่ฉิงซานตอบว่า “ถ้าถึงตอนนั้น ข้าจะใช้ดาบพิภพเพื่อฟันโลกนี้อีกครั้ง”
แสงกำลังสาดส่อง
สิ้นเสียงกรีดร้อง ทุกคนหายไปจากที่ที่เคยอยู่
………………………..