131

Ang Pag-aasawa Ng Isang Tinatayang Pinakamataas na Manggagamot Isang marangal na Pinuno Kabanata 131

Kabanata 131 I-save Mo Ako

"Okay! Well magpatuloy ka nga!" Tulad ng kung kumain si Mu Hongyu ng isang tableta ng panatag, tiniyak niya ang kanyang mga kamao dahil naging determinado ang kanyang orihinal na nag-aalangan na ekspresyon.

Tumango si Cen Hu. "Dahil sinabi mong magpatuloy, subaybayan mo rin!"

Kahit na walang sinabi si Gu Mingfeng, bahagyang tumango siya bilang pagsang-ayon.

Nagulat si G. Wen Yan sa tanawin na nasa harapan niya.

Si Chu Liuyue ay talagang gumagawa ng mga desisyon para sa pangkat na ito ngayon? Sinabi niya na magpatuloy, at ang iba ay walang opinyon. Mukhang mas may kumpiyansa siya kaysa dati. Isang araw lamang silang pumasok sa Wan Ling Mountain. Ano nga ba ang eksaktong nangyari sa kanila?

"Liuyue, sigurado ka ba?" Nag-aalala si G. Wen Yan matapos na mag-atubiling bahagya. "Ang Wan Ling Mountain ay naiiba sa nakaraan, at mas mapanganib ito. Kahit na talagang nais mong manghuli ng mga fiends, hindi ko iniisip na ito ang pinakamahusay na oras"

"Dahil nandito na, wala ng dahilan para umatras tayo." Mahinahon at mahinahon na nagsalita si Chu Liuyue, na tiniyak sa iba pa.

"Mr. Wen Yan, maibabalik mo lang kay Liao Zhongshu. Alam namin ang mga hangganan natin, at hindi natin isapalaran ang ating buhay. Kaya't magalit talaga kung babalik tayo ng ganito lang."

Si G. Wen Yan ay medyo balisa. "Liuyue, alam ko na ang ilan sa inyo ay medyo malakas, at lahat kayo ay may sariling pagmamalaki gayunpaman, ang apat sa inyo ngayon ay nasugatan, at ang lugar na ito ay duguan. Sa palagay mo ba ay hindi ko alam kung gaano ka panganib ang nasa dati? Ikaw "

Bigla siyang nakakita ng isang mabangis na bangkay na hindi kalayuan habang siya ay nagsasalita, at ang kanyang tinig ay nawala. Thats

"Isang pulang lobo? Inatake ka ng mga pulang lobo?" Nagmamadali siyang dumating, kaya't hindi niya napansin ang pulang bangkay ng lobo noong una.

Si Mu Hongyu ay may peklat pa rin. "G. Wen Yan, iyon ang bangkay ng namumunong pulang lobo pack. Inatake lang kami ng isang pakete ng mga pulang lobo!"

Ang pangungusap na ito ay nakatulala kay G. Wen Yan, na hindi siya makapagsalita. Nagmamadali siyang sumulong upang tingnan nang mabuti ang bangkay. Ito ay talagang pinuno ng lobo! Kahit na ito ay nadumi at natakpan ng dugo, ang mga hiwa ng mga tampok sa ulo ay napaka halata.

"K-Pumatay kayo?"

"Pinatay ito nina Liuyue at Gu Mingfeng." Bumuntong hininga si Mu Hongyu. "Tayong tatlo ang namahala sa pagharang sa balot ng mga lobo. Nasugatan si Zhongshu sapagkat iniligtas niya kami ni Cen Hu."

Binuka ni G. Wen Yan ang kanyang bibig ngunit hindi masabi kahit anong bagay dahil ang kanyang puso ay nasa kaguluhan. Red wolf pack! Pinuno ng pulang lobo! Ang ilan sa kanila ay talagang matagumpay na pinangasiwaan ang mga ito Maliban kay Liao Zhongshu, ang apat na iba ay tila naghirap lamang ng menor de edad.

Kahit na alam niya ang ilang taong ito na maayos na niraranggo sa mga pagtatasa, hindi niya inaasahan na ang mga ito ay maging napakalakas kapag nagtutulungan sila. Medyo natahimik siya.

Habang tinitingnan ang apoy na tumatalon sa harap niya, gaanong sinabi ni Chu Liuyue, "G. Wen Yan, alam kong nag-aalala ka sa amin. Gayunpaman, ganoon ang buhay ng paglilinang. Kung nais natin ang isang mapayapang kalsada, hindi talaga magiging totoo mabigat na mandirigma, tama? "

Nagulat si Wen Yan, at tumingin siya kay Chu Liuyue na may isang masalimuot na titig. "Youre right. Masyado akong nag-iisip." Kung natatakot sila sa lahat, paano sila makakalaki?

"Palabasin ko muna si Zhongshu noon. Ang natitira sa iyo ay dapat maging maingat at agad na humingi ng tulong kung may mali man."

Chu Liuyue at ang iba ay tumango. "Huwag magalala, guro."

Matapos umalis si G. Wen Yan kasama si Liao Zhongshu, ang ilan sa kanila ay nagpasyang magpahinga nang palitan.

Si Chu Liuyue ang kumuha ng unang paglilipat. Siya ang may pinakamagaan na pinsala sa kanilang lahat, kaya hinayaan niya muna ang iba na makabawi.

Nanahimik ulit ang paligid.

Si Chu Liuyue ay nakaupo na naka-cross-legged at kinokontrol ang kanyang paghinga habang ang eksena ng away kasama ang pinuno ng lobo ay patuloy na replay sa kanyang ulo. Ang katawan na ito ay masyadong mahina Kapag bumalik ako, dapat kong isaalang-alang ang pagpapabuti ng lakas ng katawan

Naramdaman ni Chu Liuyue na lumubog ang kanyang balikat, at tumalikod siya upang tingnan. Isang pulang balahibo ay naglupasay sa kanyang katawan.

"Ang galing mo. Tumakbo ka ng pinakamabilis kapag may panganib at bumalik kung tapos na." Gaanong sinundot ito ni Chu Liuyue.

Ang buntot ng ferrets ng dugo ay kumaway habang ipinakita nito ang isang pares ng puno ng tubig na mga mata na puno ng malambing na hangarin.

"Hm?" Tinaas ni Chu Liuyue ang kilay niya at tiningnan ito.

Ang dugo ferret ay sumiksik palapit at dahan-dahang pinahaba ang mga kuko nito. Mukha itong napaka mali at nag-aalala habang pumatak ang luha sa mga mata nito. Mukha itong iiyak kung si Chu Liuyue ay mas mahigpit pa.

Ang hitsura na ito ay walang nagawang sisihin ito.

Pinahid ni Chu Liuyue ang kanyang glabella. Lohikal nito dahil ang mga ferret ng dugo ay ang pinakamahina na fiesta sa ikatlong baitang. Wala silang ibang mga kakayahan maliban sa pagtakas sa pinakamabilis. Wala akong balak na pagalitan ito. Hindi ko talaga inaasahan ang bagay na ito na makakatulong sa amin na talunin ang pulang wolf pack

"Kalimutan mo na. Okay lang basta masaya ka." Tinapik ni Chu Liuyue ang ulo nito.

Ang maliit na bagay sa wakas ay nakakarelax nang mapansin nito na si Chu Liuyue ay hindi na galit. Sinara nito pagkatapos ang agwat sa pagitan nila at kinuskos sa mukha niya.

Ang mga labi ni Chu Liuyues ay sumama nang bahagya.

Walang nangyari sa buong gabi.

Ang ilan sa kanila ay muling umalis kinaumagahan at nagtungo sa kalaliman ng Wan Ling Mountains.

Ang karagdagang paglakbay nila papunta sa luntiang halaman, mas tahimik ito. Gayunpaman, ang ganitong kapaligiran ay gumawa ng mas kaunti sa kanila ng mas alerto.

"Parang medyo kakaiba ang lugar na ito" ungol ni Mu Hongyu habang sinuri ang kanilang paligid.

Si Chu Liuyue, na naglalakad sa harap, biglang huminto.

Ang iilan sa kanila ay tumayo rin.

"Liuyue, ano ang problema?" tanong ni Mu Hongyu. Matapos maranasan ang nangyari kahapon, ganap silang naniniwala kay Chu Liuyue.

Chu Liuyues browsing bahagyang niniting. "Bumalik ka!"

"Bumalik ka? Pero kararating lang natin"

Ang ilan sa kanila ay labis na nalilito, ngunit hindi sila nagsabi ng anupaman matapos makita ang seryosong pagpapahayag ni Chu Liuyues. Gayunpaman, biglang sumigaw ang isang batang babae mula sa likuran matapos silang maglakad ng ilang mga hakbang. "Sagipin mo ako!"

← Mas matandaBago →