132

Ang Pag-aasawa Ng Isang Tinantasang Kataas-taasang Tagapagpagaling Isang Maharlik na Pinuno Kabanata 132

Kabanata 132 Habol At Patayin

Kahit na ang tinig na ito ay napaka-matitigas, si Chu Liuyue ay higit pa sa pamilyar dito.

Hindi napatunayan na lumipat si Gu Mingfengs, ngunit wala siyang sinabi.

"Bakit parang pamilyar ang boses na ito?"

Si Mu Hongyu ay nais na tumalikod at tingnan, ngunit pinigilan siya ni Chu Liuyue. "Lets go! Kung hindi, ay maging ang mga tumatawag para sa tulong!"

Nagulat si Mu Hongyu at nagmamadaling sumunod sa kanila.

Ang ilan sa kanila ay nagmamadali na umatras gamit ang parehong landas, ngunit ang mga shrill ay butas sa tainga at papalapit!

"Sagipin mo ako!" Ang mga nagmamadaling yabag ng paa ay sinamahan ang mga kilig. Ito ay halata na may isang taong tumatakbo para sa kanilang buhay.

Nais ni Gu Mingzhu na kunin ang pagkakataong ito upang manghuli para sa isang naaangkop na fiend sa Wan Ling Mountain. Ang kanyang pamilya ay iminungkahi dati na pumili ng isang fiend para sa kanya, ngunit siya ay masyadong mayabang at tumanggi sa kanilang tulong dahil nais niyang manghuli para sa isang personal. Kaya, inaasahan niya ang Fiend Tidal na ito sa loob ng mahabang panahon. Gayunpaman, hindi niya inaasahan na nasa mapanganib na sitwasyon matapos ang pagpunta sa Wan Ling Mountain sa loob lamang ng isang araw.

Nagmamadali siyang tumakbo sa unahan nang hindi alintana ang direksyon. Mabilis na nag-pump ang puso niya na para bang lalabas mula sa kanyang bibig. Sa totoo lang, medyo pagod na pagod siya. Gayunpaman, hindi siya naglakas-loob na huminto at maaari lamang tumakbo nang walang humpay. Ni hindi man siya naglakas-loob na tumalikod.

Sa isang lumabo, tila nakita niya ang ilang mga figure na malayo. Kahit na hindi niya malinaw na nakikita ang kanilang mga mukha, ang kanilang mga damit ay pagmamay-ari ng Tian Lu Academy. Natuwa siya at nagmamadali na tumawag para sa tulong, ngunit ang ilang mga tao ay hindi lumakad papunta sa kanya. Umatras sila pagkatapos marinig ang kanyang mga sigaw sa halip.

Agad na nabalisa si Gu Mingzhu at ginamit ang huling piraso ng kanyang lakas upang habulin sila. "Tulungan mo ako! Galing din ako sa Tian Lu Academy! H-tulungan mo ako!"

Nang marinig ni Cen Hu ang boses, hindi niya maiwasang tumalikod upang tingnan. Agad na nanlaki ang mga mata niya nang makita ang tao. "Gu Mingzhu?"

Kilala ni Cen Hu si Gu Mingzhu, ngunit hindi niya ito nakilala. Pagkatapos ng lahat, tumingin siya sa mga mandirigma sa lahat ng oras. Samakatuwid, wala siyang pakialam sa mga mandirigma, maliban sa pinakatanyag.

Nang mapagtanto niyang kilala siya ni Cen Hu, agad siyang naging masaya. "Im Gu Mingzhu! Kung tutulungan mo ako, siguradong gagantihan kita para sa iyong tulong kapag bumalik ako!"

Biglang huminto si Chu Liuyue at tumingin sa harap na may seryosong ekspresyon.

Si Mu Hongyu at ang natitira ay naramdaman na may isang bagay na hindi tama, kaya tumigil sila sa kanilang mga track.

Pagkatapos ay maingat na tiningnan ni Gu Mingzhu ang mga tao sa harap. Maliban kay Cen Hu, ang iba pang mga tatlong likod ay nakaharap sa kanya. Gayunpaman, pamilyar sa kanya ang mga likuran nila

Nakatitig siya sa isang partikular na likod nang medyo matagal bago pagniniting ang kanyang mga mata at kahina-hinalang sinabing, "Gu Mingfeng?"

Tumalikod si Gu Mingfeng at tumingin sa kanya ng walang ekspresyon.

Nagpakita si Gu Mingzhu ng isang naiinis na hitsura. "Ikaw talaga yan! Napakaswerte kong nakilala kita ngayon!"

Ang kanyang mga salita at ekspresyon ng mukha ay parang hindi niya nakikita ang isang miyembro ng pamilya, ngunit isang bagay na marumi sa halip.

Sumilay ang lamig sa mga mata ng Gu Mingfengs.

"Liuyue, may problema ba?" mahinang tanong ni Mu Hongyu.

Nang marinig ni Gu Mingzhu si Mu Hongyu na binigkas ang pangalan ni Chu Liuyues, nanlaki ang kanyang mga mata sa pagkabigla. Hang on! Hindi nakakagulat na pamilyar ako sa kanilang likuran. Hindi ba ito ang view sa likuran Chu Liuyues?

Lalong dumilim ang mukha niya. "Napakasama nito na nakilala ko si Gu Mingfeng. Hindi ko inaasahan na magkakaroon pa ng isa pa!"

Saway sa kanya ni Cen Hu. "Maging mas maganda sa iyong mga salita!"

Si Gu Mingzhu ay natakot ng kanyang mala-kulog na holler at lalo na siyang inis. Napakasungit ni Waripas! Ang mga ibon ng parehong balahibo ay magkakasama. Ang ilang mga taong ito ay talagang nakakakuha ng nakakainis.

Tumalikod si Chu Liuyue at tumingin kay Gu Mingzhu na may nagyeyelong malamig na titig. "Ang malas natin na nakilala kita."

Naramdaman ni Gu Mingzhu ang panginginig na paglalakbay sa kanyang gulugod dahil sa tingin ni Chu Liuyues. "Ano ang ibig mong sabihin doon? Malinaw mong narinig ang aking mga sigaw para sa tulong, ngunit nagkunwari kang hindi mo ako naririnig! Ikaw ay"

"Narinig ko sila." Si Chu Liuyue ay nagambala sa Gu Mingzhu ng brutal at matapat na mga salita. "Namimiss lang kita. May problema ka ba diyan?"

Galit na galit si Gu Mingzhu na pumuti ang kanyang mukha. "Ikaw! Ikaw! Chu Liuyue, kahit na hindi mo ako gusto, nagmula pa rin sa iisang akademya! Paano mo ako hindi papansinin kung kailangan ko ng tulong? Masyadong makasarili ka!"

Nginisian ni Chu Liuyue. "Wala naman akong relasyon sa iyo. Bakit kita tutulungan? Masyadong mataas ang tingin mo sa iyong sarili! Gayunpaman, nagdulot ka ng kaguluhan sa amin. Siguradong tandaan ko ito!"

Agad na nakonsensya si Gu Mingzhu. "A-anong kalokohan ang sinasabi mo? Anong gulo ang aking idinulot? I j-just" Nag-stutter siya ng kalahating araw ngunit hindi masabi.

Si Mu Hongyu at ang natitira ay nagsimulang maging balisa nang makita nila ang kanyang pag-uugali.

Hoo!

Ang isang alulong ay tunog mula sa kakahuyan, at ang lupa ay tila yumanig din!

Bang!

Bang!

Bang!

Ito ay parang isang mabibigat na nakalapag sa sahig, na nag-alala sa mga tao.

Ang ilan sa kanila ay sabay na lumingon at nakita ang isang napakalaking anino na sumasara sa kanila mula sa kakahuyan.

Madaling masira ang mga makapal na puno sa daanan nito.

Sa wakas, ang napakalaking kayumanggi oso na mukhang isang burol na lumitaw sa harap nila. Ang buong katawan nito ay kayumanggi, at ang leeg lamang nito ang ginintuang nasisilaw sa ilalim ng sikat ng araw. Ang pinaka nakakatakot na bagay ay ang nakakagulat na suppressive aura na nagmumula sa katawan nito.

Binuka ni Cen Hu ang kanyang bibig. "Ito ay isang ikaapat na baitang ginintuang mane bear?"

Agad na gumaling ang pandama ni Gu Mingfeng at tumingin kay Gu Mingzhu. Malamig ang boses nito habang nagtanong, "Nasaktan mo ba ito?"

Iniwasan ni Gu Mingzhu ang kanyang tingin at pilit na sinabi, "K-Inisip ko lang na ang mga golden mane bear ay medyo malakas at may mataas na antas, kaya nais kong subukan"

"Pipi!" Talagang nais sampalin ni Mu Hongyu ng dalawang beses kaagad si Gu Mingzhu. "Sino sa palagay mo ikaw? Paano ka mangahas na magalit ng isang ginintuang mane bear? Nasaan ang iba sa iyong koponan?"

Ang mukha ng Gu Mingzhus ay agad na naputi ng isang sheet.

Agad na naintindihan ng lahat kung ano ang nangyari mula sa nakakatakot na katahimikan.

"Patay na ba silang lahat?" gulat na tanong ni Cen Hu.

"Hindi! Hindi! Dalawa sa kanila ang humiwalay sa akin. H-I dont know kung saan sila nagpunta" Sinubukan ni Gu Mingzhu na ipagtanggol ang kanyang sarili, ngunit parang mas guiltier pa ang tunog niya.

Ibig sabihin dalawa ang namatay. Ang mga tao na naka-grupo sa Gu Mingzhu ay pawang Xuan Masters. Ito ay labis na pagkawala!

"Kaya, gusto mo rin kaming hilahin pababa pagkatapos mong sanhi ng pagkamatay ng dalawang Xuan Masters?" Malamig na nagyeyelong tinig ni Chu Liuyues.

Gumalaw ang mga labi ni Gu Mingzhus, at tumalikod siya. "Kayo mismo ay tumakbo dito! Hindi ko kayo pinilit na lumapit. Gayunpaman, lahat ay nakaligtas sa iisang stick, kaya walang makakatakas! Dapat kayo ang magpasya para sa inyong sarili!"

Si Mu Hongyu ay natigilan sa kanyang walang kahihiyang, ngunit siya ay napaka malinaw pa rin ang pag-iisip. Kaya, alam niya na hindi ito ang oras upang makipag-away kay Gu Mingzhu. "Liuyue, ito ay isang ika-apat na baitang gintong mane bear. Sa palagay mo maaari ba tayong manalo laban dito kung nagtutulungan tayo?"

Galit na galit si Chu Liuyue na sa halip ay tumawa siya. "Ang mga golden mane bear ay napakahirap at makapangyarihan! Hindi madaling makitungo sa kanila. Ang pangunahing punto ay ang isang ina na oso!"

Ang ilan sa kanila ay nagulat. "Ang ibig mo bang sabihin"

Naglakad pasulong si Chu Liuyue at deretsong nakatingin kay Gu Mingzhu. "Ano nga ba ang eksaktong ginawa mo? Bakit ka hinahabol ng ina bear na papatayin ka?"

Napilitan si Gu Mingzhu sa isang sulok at inis na sinabi, "Nais kong dalhin ang maliit na gintong mane bear nang lumabas ito upang maghanap ng pagkain. Gayunpaman, natuklasan ako nang lumabas ako. Hindi ko dinadala ang maliit na ginintuang kiling pigilan mo! "

Ang mga may edad na gintong mane bear ay hindi madaling disiplina, at ang mga sanggol ay ang pinakamadaling makitungo, kaya't nagpasya siyang kunin ang panganib.

"Ang iba pa ay sumang-ayon na magsama! Hindi mo masisisi ito sa akin kung namatay sila." Hindi ko lang inaasahan na madiskubre ako sa huli.

Gusto lang ni Chu Liuyue na sakalin siya hanggang sa mamatay! "Hindi mo ba alam na ang gintong kiling ay nangangalaga lalo na sa kanilang mga anak? Kung hinawakan mo ang kanilang mga anak, susundan ka nila at hindi titigil hanggang sa mamatay ka! Hindi mahalaga kung mamatay ka, ngunit makakaya mo bang bayaran ito kung ikaw hinila kami pababa? "

← Mas matandaBago →

©