Chapter LVI

Please VOTE!

-- IN STATE OF COMA.

"Ahhhmm!" Malakas naman na singhap niya. Pakiramdam niya ay ilang sandali siyang hindi huminga. Napa hawak siya sa dibdib at napa kunot ang noo sa sakit.

"You're okay!" Masigla naman na sabi ni Heather sa kanya at niyakap siya agad kahit ka uupo pa lamang niya. She looks exhausted.

"Aww! Aww!" Daing naman niya dito.

At ngayon lamang niya napansin na dumating na pala ang mga kasamahan nito at naka gitna sila sa mga ito. Nagmistulan namang hunting site ang lugar para sa mga pogante.

"Pa..paanong ayos ka lang? Nakita kita. Di' ba tinamaan ka ng bala?!" Hindi naman makapaniwalang tanong nito sa kanya.

Ngayon na tinanong niyo ay paano nga ba? Napa isip naman siya sandali.

"Ahm.. May.. May be, because of this." Sabi niya at tinanggal mula sa leeg ang kuwintas na binigay sa kanya nito.

Isinoot niya mula ng ibigay nito dahil makapal na silver iyon ay hindi tumagos ang bala doon at nayupi lamang ito. Pero kahit ganoon ay masakit pa din iyon.

"Ma..mabuti na... naman..." Masayang sabi ni Heather.

"Ano na ang nangyari kila Laud?" Tanong niya dito ngunit nang kumalas siya sa pagkakayap nito ay wala na pala itong malay.

May ilang sandali siyang nanigas at na estatwa. He can't speak nor react dahil sa gulat sa nangyari dito.

Wala itong kabuhay buhay. Pakiramdam niya ay na ulit na naman ang nangyari noon. Nang makabawi siya ay nag aalala niya itong ginsing.

"James! James!" Tawag pa niya dito ngunit nawalan na ito ng malay. Napansin niya ang dugo sa gilid ng sentido nito pati sa braso nito ay may tumutulo din na dugo.

"Gumising ka! James!" Tawag pa niya ulit dito ngunit talagang hinimatay na ito.

"Kailangan natin siya madala sa ospital!" Sigaw niya sa mga kasamahan nito. Agad naman niya itong binuhat at isinakay sa sasakyan at isinugod sa ospital.

"Hon, just hang in there." Paki usap niya dito.

Labis siyang natatakot sa maaaring mangyari dito.

Tila naman na uulit ang pangyayari kagaya noong una itong mabaril kasama niya.

Wala na naman siyang nagawa. Kung bakit naman kasi hindi man lang niya ito kayang protektahan. Mabilis naman silang nakarating sa ospital.

"Ano'ng nangyari dito?!" Tanong ng Doktor ng makita ito. Tila nagulat ito sa itsura ni Heather.

"Dalin siya sa Operation room. We need to operate her as soon as we can. She lose so much blood." Utos ng doktor sa mga nurses nito nang matignan si Heather at ma pulsuhan ito.

"Doc, please save her." Paki usap niya dito bago tuluyan itong pumasok sa ER pati na din si Heather.

Para sa kanya ang segundo ay naging minuto, ang minuto naman ay naging oras at ang oras ay naging araw dahil sa bagal lumipas ng oras at sa labis niyang pag aalala sa kalagayan nito.

Mag iilang oras na kasi ng pumasok ito sa operating room ngunit wala pa din silang balita tungkol sa kalagayan nito. And his horrified even in just thinking na baka may masama ng nangyari dito.

How can he be so stupid? He supposed to protect her ngunit pag gising niya ay tapos na ang lahat.

Wala man lang siyang nagawa o na itulong dito. Ito lamang ang tumapos ng lahat. And just like before she saves his ass imbis na siya dapat ang gumawa n'on.

Na ikuyom niya ang kamay sa galit sa sarili. He swear that he'll protect her but, still this happened.

May lumapit sa kanya na nurse upang gamutin ang pasa at ilang sugat niya ngunit sumenyas siya na ayos lang siya.

"Here." Alok ni Kris sa kanya ng kape habang tinabihan siya upang samahan sa pag iintay sa kalagayan ni Heather.

"She'll be fine." Kris comforted him but, it doesn't comfort him. Nag biglang lumabas ang Doktor. Sinalubong nila ito ni Kris.

"The operation is successful. Na alis namin ang bala sa braso niya.." Pagpapaliwanag nito ngunit tila may kailangan pa itong sabihin sa kanila.

"Bakit, Doc? May iba pa bang problema?" Halos hindi na lumabas sa kanyang bibig na tanong dito.

"Ahmm... The operation is successful but, she's not yet conscious." Malungkot naman na sabi nito. Halos naman mawalan siya ng lakas sa narinig pati na din si Kris dahil hindi nila iyon inaasahan.

"But, Doc. Sa braso lang siya may tama." Wika ni Kris dito.

"Noong una ay iyon din ang akala namin but, her vitals didn't respond after the treatment.."

"And we discovered a blood cloth on her frontal brain, we need to get it down within 24 hours. If she didn't wake up until tomorrow. I'm sorry, but she'll be declared in comatose." Pagtatapos naman nito ng paliwanag.

"How about an operation?" Nag aalala na tanong niya dito ngunit umiling ito.

"Kahit operahan namin siya ganito pa din ang magiging resulta kaya ang magagawa na lamang natin ay ang mag hintay. I'm sorry." Pa umanhin pa nito.

"Doktor ka! Kaya bakit hindi mo siya magamot?!" Singhal niya dito at hinawakn ito sa kohelyo.

"Ten.. Ten!" Awat naman sa kanya ni Kris kay binitawan niya ito.

Na ihilamos naman niya ang palad sa mukha pataas hanggang sa buhok niya in frustration.

Paanong nangyayari ito ngayon? Is this some kind of joke? She's just 30! She's still young to be in coma!

He's really going insane sa mga nangyayari. Kanina lamang ay naka ngiti pa ito sa kanya yakap yakap niya.

But, now she's lying on hospital bed with oxygen apparatus on her mouth. May benda din ang ulo nito at naka cast naman ang braso nito. Para namang pinipiga ang puso niya sa anyo nito.

Kung napigilan lang niya sana ito ng nasa eroplano pa sila hindi na sana nangyari ito. Sa sobrang galit sa sarili ay sinuntok niya ang salamin ng banyo sa rest room.

Hindi naman niya maramdaman ang sakit sa kanyang kamo at sa ilang pirasong bubog na nandoon dahil mas masakit ang puso niya na tila dinudurog sa kalagayn ni Heather.

Hinugasan niya ang kamay at tinalian iyon saka bumalik sa tabi ni Heather upang bantayan ito hanggang sa magising ito.

Iyon na lamang kasi ang magagawa niya. Hindi naman siya sumusuko at naniniwala pa din na gigising ito.

"Tinawagan ko na ang Papa niya at mga Kuya. They said that they'll get the first flight from Madrid." Sabi naman ni Kris sa kanya ng makarating. And he just nod.

Kalalabas lamang niya ng rest room sa private room nito sa ospital.

Nang marinig niya at mapansin na dumiretso ang guhit ng aparatus na sumosuporta ng oxygen kay Heather. Sa sobrang takot niya ay mabilis siyang lumabas upang tawagin ang Doktor.

"Doc! Doc! Doc!" Sigaw niya sa labas. Mabilis naman na may rumisponde sa kanya at lumapit. May mga nurse na din at ibang medic na sumunod dito.

"Clear." Sabi nito saka pinipilit na irevive si Heather. Ngunit wala pa din. Diretso pa din ang guhit ng heart beat nito.

"Please, James! Oh, God! Hindi mo ako puwede iwan!" Takot na takot na sambit niya?

Tila magko collapsed na siya sa nasasaksihan niya. Kanina ay ayos lamang ito ngunit bakit bigla naman huminto ang tibok ng puso nito?

What the hell is happening? She can't leave him. Hindi siya papayag. At sinimulan ulit ito revive- in ng mga Doktor at nurse.

"1,2,3. Clear." Sabi muli ng Doktor. Siya naman ay pinagdasal sa Diyos na this time ay bumalik na ang heartbeat nito.

(She can't die! Oh God!) Devastated na sabi nita sa sarili. Ngunit nabigo siya dahil isang linya pa din ang heartbeat nito.

(Please, I love her. I can't live without her. Just. Please..)

"James! Please! Stay with me! James. Don't leave me. Please." Pagsusumamo niyang paki usap dito.

All the part of him, body, heart and soul are falling. Hindi na niya alam kung ano ang gagawin o iispin dahil sa nangyayari ngayon dito. And he can't imagine more.

"In 350. 1,2,3. Clear." Pag uulit pa nito sa revival ni Heather and this time.

Bumalik na ng dahan dahan ang tibok ng puso nito at naging stable muli ito. Chinevk pa muli ito ng mga Foktor bago umalis ang mga ito.

"God!" He said in relief.

Napa upo siya sa tabi nito and grip her hands. Minabuti niyang hindi na umalis pa sa tabi nito dahil sa takot na mangyari muli iyon.

Kung nag 50/50 ito kanina, ano pa kaya ang maaaring mangyari dito bukas?

Natakot siya sa kanyang iniisip at kinalimutan na lamang iyon. Wala siyang magagawa ngayon kung hindi ang mag dasal at hindi mawalan ng pag asa na magigising ito.

Mabilis na lumipas ang mga oras at nag umaga na ngunit kahit isang minuto ay hindi man lang niya inalis ang mata dito.

At hinihintay ang pag gising nito. Hindi man lang siya kumain o naka inom man lang ng tubig buhat kagabi ngunit wala naman siyang nararamdaman na gutom o uhaw manlang. Ang lahat kasi ng atensyon niya ay nandito.

Hindi kasi siya dalawain man lang ng pagod at antok dahil natatakot siya na baka kapag natulog siya o umalis man lang ay bigla na lamang itong mawala. At hindi niya iyon kakayanin.

Habang lumilipas ang oras ay natatkot siya na tuluyan na itong hindi magising malapit na kasi mag 24 hours at hindi pa din ito gumagalaw man lang.

"You should wake up and celebrate. Wala na ang sindikato.."

"Nahuli mo na ang pinaka malaking drug Lord sa Asia pati ang mga kasamahan nito."

"Wala na din ang mga kagamitan ng mga ito. Naligtas mo na ang future generation kagaya ng gusto mo." Sabi niya dito at tinitigan ito.

"You save the world, you know. Kaya dapat bumangon ka na diyan. You're the hero. So, why are you still lying on the bed. You should be happy and bragging out right now."

"Kaya sige na naman, bumangon ka na. Please" Pagsusumamo niya dito at unti unti ng pumatak ang mga luha habang hawak ang kamay nito.

Nang may narinig na lamang siyang kaguluhan mula sa labas. Pumasok naman si Kris sa kuwarto kaya't pinahid niya ang mga luha sa kanyang pisngi.

"Black is.. or I should say Laud is still alive." Bungad nito sa kanya na ikina labas naman ng ugat niya sa noo dahil sa galit.

Ito ang may kasalanan kung bakit nasa ganoong kalagayan si Heather.

Siya ang may kasalanan ng lahat. He can't help but curse.

Kapag may nangyari kay Heather, patawarain siya ni Lord pero baka mapatay niya ito. An eye for an eye.

"Totoo talaga 'yung kasabihan na matagal mamatay ang masamang damo." Na iinis din na sabi nito. Mababakas sa mukha nito ang labis na dismaya kagaya din niya.

"How is she?" Untag naman nito sa kanya at tinignan si Heather.

"I don't know. There's still no sign from her." Malungkot niyang sabi dito.

And he can see sympathy from his eyes. Lumabas ulit ito upang i- check si Laud at silang dalawa na lamang ang natira ulit sa loob.

Dumukdok sa tabi nito at marahan na pumikit hanggang sa hindi na niya namalayan na naka tulog na pala siya.

"No! Hindi! No!" Sigaw niya dahil sa pangit ng panaginip.

Nasa isang burol daw siya ng kaibigan and it turns out that burol pala iyon ni Heather.

Nang naramdaman na lamang niya ang pag haplos sa kanyang buhok kaya nagising siya at idinilat niya ng marahan ang kanyang mga mata.

Bumungad naman sa kanya si Heather na naka upo at tinititigan siya.

Tinanggal na nito ang oxygen nito sa bibig na tila wala naman nangyari na parang hindi ito na comatose nang nagdaan na gabi o nag 50/50 man lang.

"Where am I?" Bungad nito sa kanya.

Ilan sandali siyang hindi maka kilos at tinitigan lamang ito.

Pakiramdam niya ay nananaginip pa siya at hindi totoo na nasa harap niya ito at ganoon din ito naka titig lamang ito sa kanya saka marahan na ngumiti.

Nang rumehistro na sa kanya ang mga nangyayari at totoo na gising na ito ay tumayo siya.

"I'll just call the Doctor." Natataranta na sabi niya dito.

At saka sumigaw sa labas upang ipatawag ang Doktor upang masuri itong muli. Hindi naman nag tagal ay dumating ang Doktor kasama nito si Kris. Chineck up nito si Heather at may ilang bagay na tinanong.

"She's clear and no sign of abnormality. She can go home tomorrow.."

"I can say that she's one of the rare cases na naka survive sa coma. So, she's very lucky." Masaya naman na balita nito sa kanila ngunit hindi naman siya napa ngiti man lang.

Yes, he's happy na gumising na ito at wala na ito sa panganib but, he can't take this anymore.

"Hija, presume this as your second life kaya mag iingat ka na." Bilin pa nito dito saka ngumiti. Pinasalamatan naman nila ito bago tuluyan na umalis.

Kaya na iwan silang tatlo hila Kris sa loob ng kuwarto. Hindi siya nagsa salita o tinitignan man lang ito. Kahit ang kasama nila sa loob ay hindi din nagsa salita.

Biglang nagkaroon ng tensyon sa paligid imbis na dapat ay masaya sila ngayon dahil ligtas na ito. Pinagmamasdan naman sila ni Kris ngunit wala pa din ibig mag salita.

"Kris, maaari mo ba kaming iwanan?" Pag e- excuse niya dito.

"Ha...ahmm.. Oo naman." Alangan naman na sabi nito saka mabilis na lumabas.

Naguguluhan naman siyang tinignan ni Heather at hindi maintindihan ang gusto niyang mangyari.

"Is there something wrong?" Hindi na napigilan na itanong nito sa kanya. Lumapit naman siya dito saka umupo sa gilid nito.

"Let's break up.." Marahan niyang sabi dito.

-----

I hope you understand why he wanted to break up.

Huwag naman kayong masyadong mag violent reaction. 'Kay?

At huwag kayong magalit.

There's a reason why he did this.

Hindi naman kasi maaari na siya lang ang nagpupumilit ng lahat lalo na't kung minsan ay hindi naman na dapat.

Abangan ang nalalpit na pagtatapos!

I just want to thank all of you.

From those who read this by the time that I'm just getting started with writing.

At siyempre pati na din sa mga bagong nagmamahal sa istorya na ito.

Maraming salamat sa loyal na pagmamahal at suporta niyo.

You might say that it's my habit saying "thanks" to all of you but, I don't care dahil I really mean it.

Salamat!

Mwaaaaaaaaa! *Kiss!