Chapter LVII

Please VOTE!

THE BREAK UP

"Is there something wrong?" Hindi na napigilan na itanong nito sa kanya. Lumapit naman siya dito saka umupo sa gilid nito.

"You're hand is bleeding." Sabi pa niya dito ng makalabas si Kris sa kuwarto.

Nag aalala siya dahil puro dugo ang kamao nito. Hinawakan niya iyon ngunit binawi nito ang kamay sa kanya.

"Let's talk." Tipid na bugad nito sa kanya imbis na pansinin ang sinabi niya.

Parang may iba dito. Bigla itong naging seryoso. At bakas dito ang labis na paghihirap. Ano naman kaya ang gusto nitong pag usapan?

Kagigising lamang niya sa pagkaka tulog. Pero ito agad ang isasalubong niya sa kanya.

Hindi ba ito masaya na nagising siya? May benda ang kanyang ulo at hindi ma igalaw ang isang braso dahil may cast ito.

Masakit din ang mga kalamnan at katawan niya dahil puro iyon pasa at over fatigue.

Nakaya niya iyon lahat ngunit ang seryoso at ganitong itsura ni Ten ay hindi niya yata matatagalan. Ano kaya ang problema nito?

"Hey, you look so serious. May problema ba?" Siya naman ay hindi naka tiis na itanong dito.

Ngayon lang kasi niya itong nakitang ganito. They faced Laud and his subordinates ngunit hindi ganoon ka seryoso ang itsura nito. Kinakbahan siya sa inaasta nito.

"There's no problem." Simple naman na sagot nito.

Ngunit hindi iyon sapat upang mag bago ang pakiramdam niya. But, she noticed that he looks like his been in hell dahil sa itsura nito ngayon.

"Well, that's good! Kamusta, wala bang masakit sa'yo? Are you okay? What happened? Why am I here?" Sunod sunod na tanong niya upang mabawasan ang tension sa kanila.

"I'm fine. You passed out, yesterday.."

"And you've been in coma for the rest of 20 hours. Kung hindi ka nagising. You'll be in coma forever." Seryoso at hindi pa din nagbabago ang expression na sabi nito. Siya naman ay napa singhap sa sinabi nito.

"Coma?!" Exaggerated na tanong niya dito dahil sa pagkaka gulat. She thought that she just slept.

Napanaginipan pa nga niya si Arthur. Nagkita sila sa panaginip at nag kuwentuhan.

Masaya silang dalawa, nagtatawanan at nagbi biruan pa. They seems like they're back in their old days na parating masaya at walang problema. And she can't ask for more.

Ayaw na nga sana niyang matapos ang lahat ngunit ang sabi ni Atthur ay may kailangan pa daw siyang gawin.

At na may naghi hintay pa sa kanya kaya bigla siya nitong itinulak sa isang bangin at saka siya nito nginitian. Doon naman siya biglang nagising sa pagkaka tulog.

"I thought I was just sleeping!" Hindi niya ulit makapaniwalang sabi dito ngunit hindi naman ito nag komento o nag salita pa. Nabigla naman siya sa sumunod na sinabi nito.

"I... I can't...do this anymore." Hindi na halos lumabas sa bibig nito na sabi sa kanya. Siya naman ay nalilito sa ibig nitong sabihin kaya tinitigan na lamang ito.

"You're scaring me.. " Nag aalala naman niyang sagot dito. Tila naman hindi nito alam kung paano sisimulan anh nais nitong sabihin.

"I don't understand. What's wrong?" Nalilito na niyang tanong dito at hinihintay ang sasagot nito.

"Ahm... I can't stand seeing you always like this." Simula nito sa kanya.

"What do you mean?" Nalilito niyang tanong ulit dito.

"Noong una tayong nagka kilala, hanggang ngayon. You always do whatever you want, whenever you want."

"Palagi kang nasa tama at pinag tatanggol ang ibang tao at inuuna ang iba kaysa sa sarili mo." He said to her like he's being helpless. Minabuti naman niya na ituloy lamang ang pakikinig sa sasabihin nito.

"You always help others even it caused you harmed. Na hindi man lang natatakot sa maaring mangyari sa'yo. You're selfless." Pagtatpos nito.

And she can see pain in eyes. What's wrong with him? Para naman nadudurog ang puso niya sa itsura nito. Ano kaya ang problema nito?

"So? Is that a problem?" Tanong naman niya dito.

"That is the problem." Sagot naman nito sa kanya.

"You always do things your way, without even thinking in what will happen to you."

"Hindi mo manlang na isip na mas masakit ang nararamdaman ko kapag nakikita kitang nasa ganyan na sitwasyon."

"Seeing you like that triples the pain in my heart. Do you even know that?"

"Why are you always like this? Why?" Helpless na tanong nito sa kanya.

"H..hey..." Na sabi na lamang niya dito. He really looks like been shit in the past couples of hour.

Naiintindihan niya ito dahil kung ito man ang nasa comatose ay baka nga nag nervous break down na siya at nasiraan na marahil ng bait.

Noong nabaril pa nga lamang ito ay gusto na niya magpakamatay. Paano pa ang makita itong nakaratay sa kama at walang kasiguraduhan na magigising ito bukas.

"Hindi mo alam ang pakiramdam ng na iiwanan."

" Ang pakiramdam na ang taong mahal mo ay nakikita mo nakaratay sa kama at any time ay maaaring mawala pero wala kang magawa kung hindi ang mag hintay at panuorin na lamang siya."

"You don't know how it feels like. I would rather die, than seeing you being like this again."

"Everything is your choice. And it doesn't matter mine. It has been always like that."

"What kind of man am I, if I can't even save you nor stop you? Huh?" Sarcastic na sabi nito.

Pagkatapos ay tumingala sa kisame at nag buga ng hangin bago muli nag salita.

Tila naka isip na ito ng realization sa mga nangyayari. Siya naman ay hindi na nakapag react pa sa sinasabi nito dahil siya naman talaga ang mali ngayon.

"I'm sorry. If I always hinder you. If I can't do anything for you. I'm sorry."

"I will not make you choose between me or your job.."

"I know that you are happy with it and that's what makes you who you are. I will not stop you again in doing it." Pa umanhin pa nito.

Gusto naman niya tumalon sa labis na katuwaan sa sinabi nito. Talaga bang pumapayag na ito?

"But,.. hindi ko na kayang makita kang palaging ganito.."

"Nasasaktan, nahihirapan at walang paki alam sa sarili. I can't do this anymore." Kinakabahan naman siya kung saan maaaring tumungo ang usapan nila.

"This might be good for the both of us. You can do whatever you want and no one's gonna stop you. And for me.. I don't know."

"I've done everything I can to make this work. But, still in the end. I did nothing.." Malungkot na sabi nito.

" I...I..do..don't know what to do... May be it's time to set you free." Emosyonal na sabi nito.

"N.. No. It's not about you. It's about me." Pigil nito sa sinasabi niya.

"What are you trying to say?" Naguguluhan niyang tanong at denial pa sa gusto nitong iparating.

Ang akala niya ay se sermunan siya nito na mas gugustuhin pa niya kaysa naman ganito ang sinasabi nito.

"Let's break up." Bigla bigla ay seryoso na sabi nito.

"Break up, lang pala. Okay, su---" Hindi niya na ituloy ang sasabihin ng rumihistro sa isip niya at ng maintindihan ang sinabi nito.

Tama ba ang nadinig niya? Did he just say break up? As in break?

Hiwalay...split.. Break na sila.. Hindi naman niya ma iwasan mapa kunot noo dito. Ay hinihintay na sabihin nito na nagbibiro lamang ito.

Pero, hindi ito nag salita na ibig sabihin ay hindi talaga ito nagbibiro at seryoso talaga ito sa sinabi.

What the hell is he saying? Ano ba ang iniisip nito? Hindi na ba siya mahal nito? Kagaya din ba siya ng ibang mga naging babae nito? What the hell is going on?

"Break up?" Hindi na halos lumabas sa bibig niya dahil hindi pa din siya nakakapaniwala sa sinasabi nito. Halos naman mag dugo ang puso niya sa sinabi nito na iyon.

The fact that she saves this generation's future is true. Nagawa niya lahat iyon. Ang makipagbakbakan, makipag barilan, at makipag basagan ng mukha para sa katarungan.

She even hit by bullet two times at kung tama ang sinabi nito ay na comatose din siya ng isang araw.

Lahat iyon ay nakayanan niya ngunit ang pakikipag hiwalay na sinasabi nito ay hindi niya yata kakayanin. What is he thinking? Did she do something wrong?

"W..why...are you breaking up with me.. H..hi..hindi..m..mo na ba a..ako...ma....mah..mahal?" Hindi niya na halos ma itanong dito dahil sa takot na sasabihin nito na hindi na siya talaga mahal nito.

Mas gusto pa niyang harapin ang isang plateau ng kalaban at kriminal kaysa harapin ang mga susunod na sasabihin nito. Napa kapit siya ng mahigpit sa bedsheet at hinihintay ang sagit nito.

"Don't doubt how much I love you. I really do, more than my life." Sagot naman nito pero labis pa din na nagtataka sa pakikipag hiwalay nito.

"'Yun naman pala. I just woke up in coma tapos ito ang ibu bungad mo sakin?" Natataranta na niyang tanong dito.

"I'm really sorry. I really am. Kung pinag alala kita ng labis. I'm really sorry. Just, tell me you're joking." Nasasaktan niyang sabi dito. Pero, tila mas nasasaktan ito.

"Hey, look at me. I'm fine, I'm safe. So, just tell me this is not true." In denial pa niya na paki usap dito.

"I will make it up to you. I promise. So, please don't do this." Paki usap niya pa dito.

"I'm sorry, but you should learn to love yourself first before anyone else." Makahulugang sabi nito at may dinukot pa sa bulsa nito na isang jewelry box na kulay itim.

"Goodbye, and take care." Pamamaalam nito at hinalikan siya sa pisngi.

At saka ibinigay sa kanya ang jewelry box. Kitang kita niya ang unti unti na pag alis nito. Hanggang sa mawala na ito sa paningin niya.

Nang buksan niya ang jewelry box. Bumungad sa kanya ang isang black diamond na singsing. Marahil iyon sana ang ibibigay nito sa kanya ngunit hindi na itinuloy pa dahil sa sobrang dami ng mga nangyari.

Hindi naman niya mapigilan na umiyak sa labis na sakit. Parang tinutusok ang puso niya ng maraming beses.

Na tapos na nga ang lahat at nagawa niyang mabuhay pagkatapos ng lahat ng nangyari ngunit it seems that this is the priced she needs to pay dahil sa mga nangyari.

After everything is falling into the right places. Ito naman ang mangyayari? Is there even a happy ending for her?

Wala na siyang nagawa pa kung hindi ang umiyak dahil siya din naman ang may kasalanan. Sa tuwing pipigilan siya nito ay hindi siya nakikinig kahit alam niya na mas nasasaktan ito sa tuwing nasasaktan siya.

Bukod kanino man ay siya ang laging nananakit dito. Siya ang laging umaalis o kaya naman ay nagtataboy dito. Palagi niyang nasasaktan ang damdamin nito kaya siya ang dahilan ng pagdurusa nito.

Mahal na mahal siya nito at lahat kaya nitong gawin para sa kanya pero, siya ang laging matigas ang ulo.

Every time they met, she always put him in hell. Kaya hindi na din nakakapagtaka na nakipag hiwalay ito na dati pa sana nito dapat ginawa. Alam niya iyon, ngunit bakit ang sakit?

"Heather!" Sigaw ng kanyang Ama matapos makapasok sa kuwarto niya. Pumasok din ang kanyang mga kapatid.

"Bunso!" Sigaw naman ng dalawa niyang Kuya dahil sa pag aalala.

"Ayos ka lang ba, Hija? Diyos ko, akala ko kung ano ng nangyari sa'yo." Nag alala na sabi nito sa kanya at mabilis siyang niyakap. But, she doesn't say any word. Umiyak lamang siya dito.

"What's wrong? M...may masakit ba sa'yo?" Nag aalala naman na tanong nito sa kanya. Ngunit lalong lumakas ang iyak niya dito.

What she will do? Ten doesn't want to see her again. She may be alive but, how does she feel it is like living like an empty bottle filled with so much heartache?

Living without Ten... Can she make it? Pero, paano siyang mabubuhay kung wala na ang rason niya para mabuhay?

"H..Hija, stop crying. Everything is over. Kaya tama na... Everything's fine." Ngunit hindi pa din niya napigilan ang sakit na kanyang nararamdaman.

"Mabuti naman at ayos ka lang. Hindi namin alam ang gagawin ng malaman namin na comatose ka. Pero, mabuti naman at ayos ka." Nagagalak na sabi ng Kuya Luke niya.

"Oo nga, Bunso. Tapos naman na ang lahat kaya, why don't you just retire? Maiintindihan naman nila siguro iyon." Suggestion naman ng Kuya Luke niya.

"Shhhhh... Stop crying.." Pag aalo naman sa kanya ng Ama.

Yes, when everything is over. This happened. Ano na ang gagawin niya?

*****

Yes, they officially broke up.

After everything they've gone through.

I know there are some of you with violent reaction.

But, trust me. This with be good for the both of them.

She really needs to love her self first.

Kailangan niya matuto na pahalagahan ang sarili niya.

Kahit para kay Ten.

She needs to learn her lesson.

Kung palago siyang ganito, paano naman si Ten?

Lagi na lang ba siya maghihintay sa kanya hanggang sa mabalitaan na lang niya na namatay na pala siya dahil sa pagiging reckless niya.

Hohoho.

Sorry, for making this to elaborated.

Kasi naman I just want everyone to have all what they want.

Para hindi kayo mabitin.

Mwaa!

Salamat ng maraming marami.