webnovel

Married To A Playboy (Completed)

作者: AnakNiNewton
若者
連載中 · 71.6K ビュー
  • 26 章
    コンテンツ
  • レビュー結果
  • NO.200+
    応援
概要

WARNING | R18 | MATURED CONTENT Scarlett Lazaro never asked for something. She was contented for what she has but when her parents asked her to marry Ryder Smith, She just wanted to escape and not attend their wedding.

タグ
2 タグ
Chapter 1PROLOGUE

"HINDI KA PARIN PALA NAGBABAGO.."

Sunod sunod na pumatak ang luha ko. Akala ko nagbago na siya dahil nalaman niyang buntis ako pero ganon parin pala. I stare at him and memorizing every part of his face. I want to hate him. I want to take my revenge. I want him to die. But I love him and I can't stop my feelings and I can't stop my heart for choosing him again and again. How should I forget him when my heart still remembering every part of him?

"You still the playboy I know." My tears continue to fall. My heart can't take the pain anymore. And my mind can't function well.

"Scarlett,please..." His voice broke. Sinubukan niyang abutin ang mga kamay ko pero iniwas ko iyon. "Please.. I'm begging you.. D-don't leave me again.. I'll do anything! I'll make you a queen! If you want, I'll buy you a mansion or anything! J-just please.." His voice became desperate. Unti unti siyang bumagsak sa sahig. I saw his secretary leave the room for us to talk, privately. "J-just please, don't leave me..."

"Sana inisip mo 'yan bago ka lumandi sa iba! I gave you everything! P-pero.." Nabasag ang boses ko bago ko pa man matapos ang sasabihin. Katahimikan ang bumalot sa buong opisina at tanging hikbi at pagluha na lang namin ang maririnig.

"I love you, Scarlett.." He whispred between his sobs.

Hindi ko mapigilan ang mga kamay ko. I slapped him as strong as I can.

"That's for the pain you cause to me!" I slapped him again. Hindi man lang siya gumalaw o umangal. "That's for the tears I wasted just for you!"

"Slap me. Kick me. Punch me. Stabbed me a knife. You can do anything you want." He held my hand and forced me to slap him. Lalong bumuhos ang luha ko kahit pilitin kong huwag lumuha. "Gawin mo lahat! Huwag mo lang akong iiwanan.. You're my Everything, scarlett."

I want to forgive him and start a new life with him pero ang sakit na ang mismong pumipigil sa akin. Mahal na mahal ko siya pero hindi naman ako bato para hindi masaktan. Hindi naman lahat ng oras ay mahal ko siya. I also want a break. I also want to rest.

Tinitigan ko ang mukha niya. Sa tingin ko ito na ang huling sulyap ko sa kanya. Wala na. Tapos na kami.

His eyes was teary and his lips was trembling. Basang basa na rin ang pisngi niya dahil sa luhang sa mga mata niya mismo galing.

"Inaasahan ko na magbabago ka!" I shouted at his faced. It hurts but I need to endure it for my own sake. "I regreting that i agreed to our marriage."

"P-please, scarlett. Mahal mo ko diba? Mahal mo ako, eh. kaya ka pumayag. M-masaya ka s-sa akin." Pahina ng pahina ang boses niya at unti unting napapalitan iyon ng mga hikbi. "H-huwag naman ganto. T-tangina, mahal na mahal na mahal na mahal kita."

I don't want to hear anything from him, anymore. Kaysa piliing makinig sa kanya ay mas pinili kong tumalikod. Mas pinili kong umalis.

Hindi ko inaasahan na gagapang siya at yayakapin ang mga binti ko. Nang subukan kong kumawala, lalo niya lang iyon niyakap ng mahigpit.

"Don't leave me like this. Let's talk about us." He still crying while clinging on my feet.

I don't want to do this but he pushed me to do. I kick him hard, enough to let myself free from him. Hindi ko man naramdaman, alam kong masakit ang ginawa ko. Not physically but also emotionally. Dahil hindi lang ang katawan ko ang pinakawalan ko kundi ang lahat sa amin.

"I regret that i marry a playboy like you."

**

あなたも好きかも

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · 若者
4.7
303 Chs