008

ตอนที่ 8 เธอรู้ตัวดีว่าตัวเองไม่ได้มีเบี้ยต่อรองอะไรที่จะทำให้เฉิงฉีตงแต่งงานกับเธอ

ในตอนนั้น ลู่เฉินผู้ช่วยของเขาก็ถือเอกสารเดินเข้ามาจากด้านนอก “บอสครับ จัดเตรียมเอกสารเรียบร้อยหมดแล้วครับ.....”

คำพูดของลู่เฉินเพิ่งพูดไปเพียงครึ่งเดียว ก็เห็นว่าในห้องมีผู้หญิงอีกคนยืนอยู่ด้วย เขานิ่งไปเล็กน้อย ไม่ได้พูดต่อ

“ขอโทษที่รบกวนครับ” ลู่เฉินผงกศีรษะอย่างเข้าใจ หันหลังรีบเดินออกไป

ยวี่หว่านนึกขึ้นได้ว่าน่าจะเป็นผู้ช่วยคนนี้ที่เดินออกไปแล้วลืมปิดประตู ทำให้เฉิงฉีตงคิดว่าผู้ช่วยของเขากลับมาแล้ว จึงให้ผู้ช่วยช่วยหยิบเสื้อคลุมให้

ยวี่หว่านมองท่าทางนิ่งๆของผู้ช่วยที่เดินออกไป อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นล้อเฉิงฉีตง “คุณเฉิงคงพาผู้หญิงมาที่นี่บ่อยใช่มั้ยคะ ดูเหมือนว่าผู้ช่วยของคุณจะเห็นเป็นเรื่องปกติไปแล้ว”

“ออกไป” ท่าทีของเฉิงฉีตงดูเหมือนว่าจะหงุดหงิดเสียยิ่งกว่าเมื่อคืนวานเสียอีก

ก็จริงอยู่ ตอนนี้ในสายตาของเขาคงคิดว่าหล่อนเป็นผู้หญิงร้ายกาจที่จ้องจะจับผู้ชายรวยๆสินะ

ยวี่หว่านมองร่างของชายหนุ่มที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เสื้อคลุมอาบน้ำที่เปิดออกเล็กน้อย ทำให้มองเห็นถึงแผงอกแน่นๆ กลิ่นครีมอาบน้ำบนตัวเขา ผสมกับกลิ่นความเป็นผู้ใหญ่เฉพาะตัวของเขา และยังมีกลิ่นบุหรี่อ่อนๆ

“คุณเฉิงหุ่นดีขนาดนี้ น่าเสียดายที่มีลูกไม่ได้ เสียของจริงๆเลย”

เฉิงฉีตงคิ้วกระตุกดวงตาฉายแววไม่พอใจ เขาหันหลังเดินไปที่โต๊ะด้านข้างหยิบกล่องบุหรี่แล้วหยิบบุหรี่ออกมาด้วยความคุ้นเคย คว้าไฟแช็คขึ้นจุดบุหรี่ขึ้นสูบ

“ร้อนเงินขนาดนี้เลยหรอ” นิ้วเรียวยาวคีบบุหรี่ไว้ แล้วนั่งลงบนโซฟา มืออีกข้างใช้นิ้วเคาะลงบนโซฟา ท่าทางเหมือนกำลังดูละครอยู่

ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ เป็นคนเดียวกับที่เอ่ยขอเงินสามสิบล้านจากเขาเมื่อคืนนี้

“หืม?” ยวี่หว่านนิ่งงัน ไม่เข้าใจความหมายของเขา

“ขึ้นเตียงกับผู้ชายรวยๆโดยไม่เลือก ไม่ใช่เพราะต้องการเงินเหรอ” เฉิงฉีตงเขี่ยขี้บุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ เขาเงยหน้าหรี่ตามองหญิงสาวที่ไม่ได้แต่งหน้าแต่ใบหน้าของหล่อนก็ยังคงงดงามไร้ที่ติ

ยวี่หว่านเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดทันที เขาคงจะเข้าใจผิดว่าเมื่อครู่หล่อนคงขายบริการให้เจียงมู่ถิงสินะ

“เขาเป็น.....” หล่อนทำท่าจะอธิบาย แต่ดูจากแววตาไม่เชื่อถือของเฉิงฉีตง จึงตัดสินใจที่จะไม่อธิบาย เปลี่ยนสีหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ค่ะ ฉันต้องการเงิน ถ้าคุณเฉิงชอบ ฉันสามารถเป็นคุณนายเฉิงได้ตลอดเวลานะคะ”

หล่อนยักคิ้วพร้อมกระตุกมุมปากขึ้น

“คุณน่ะเหรอ”

ยวี่หว่านรู้ดีว่าเฉิงฉีตงคงไม่เห็นเธออยู่ในสายตา เธอไม่ใช่คนมีชื่อเสียง ไม่มีหัวนอนปลายเท้า แถมยังเคยเข้าไปอยู่ในคุกตั้งสองปี

“จริงๆแล้วฉันก็มีดีนะคะ ฉันทำกับข้าวเป็น ซักผ้าเป็น” ยวี่หว่านพูดไปงั้น เธอรู้ตัวดีว่าตัวเองไม่ได้มีเบี้ยต่อรองอะไรที่จะทำให้เฉิงฉีตงแต่งงานกับเธอ

เฉิงฉีตงดับบุหรี่ลง ในที่เขี่ยบุหรี่มีเสียงซ่าดังขึ้น เขาเงยหน้ามองหญิงสาว

“บ้านผมไม่ขาดแคลนคนใช้” ชายหนุ่มพูดติดตลก “แล้วผมก็ไม่ขาดแคลนผู้หญิงด้วย”

เฉิงฉีตงพูดตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม

ยวี่หว่านยิ้มบางๆ เธอเองก็ไม่ได้ดึงดัน “เรื่องของเราไม่ต้องรีบร้อน ฉันยังมีเวลาอีกเยอะค่ะ”

เมื่อหญิงสาวพูดจบ เฉิงฉีตงก็หลุบตาลง