บทที่ 046 ออกล่าในป่า

บทที่ 46 ออกล่าในป่า

ภายในป่าที่มืดมิด ฝีเท้าเบาที่ก้าวอย่างระมัดระวังเยียบลงบนใบไม้แห้งจนเกิดเป็นเสียงกรอบแกรบเหมือนกับแมลงกำลังแทะเล็มใบหญ้า คนชุดดำออกกระบวนท่าตอบโต้ไปทางด้านหลังครั้งหนึ่ง เงาที่ทอดสะท้อนจากแสงจันทร์ที่เยียบเย็นในยามค่ำคืนของเขานั้นดูเหมือนว่าจะยาวเป็นพิเศษ

เสียงหอนของสุนัขดังชัดมาจากทางด้านหลัง หมาล่าเนื้อสองตัวที่มีขนาดเทียบเท่ากับลูกหมาวิ่งหนีร้องเสียงดังมาจากข้างหลัง กำลังมุ่งหน้าไปแถวทางทิศตะวันออก

ภายใต้แสงจันทร์ที่น่าสังเวช และความหนาวเย็นของป่าภายใต้ความมืดมิด ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่า เหนือขึ้นไปบนต้นไม้ใหญ่มีเงาคนร่างหนึ่งกำลังหย่อนกายลงมาสู่พื้นที่ทับหนาไปด้วยใบไม้แห้งอย่างเงียบเชียบไร้ซุ่มเสียง พลันขึ้นหน้าขยับก้าวไปประชิดกับคนที่อยู่ทางด้านหน้าอย่างรวดเร็ว

ไม่มีผู้ใดรู้ตัวเลยว่าดาวแห่งหายนะที่หมายคร่าเอาชีวิตกำลังคืบคลานเข้าใกล้ เพราะในการล่าครั้งนี้ พวกเขาคิดอยู่เสมอว่าตนต่างหากที่เป็นผู้ล่า

คนชุดดำที่รุดอยู่หน้าสุดยกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง กล่าวเสียงลึก “ตามมา!”