435 พื้นนี้กวาดยาก

บทที่ 435 พื้นนี้กวาดยาก

"เอ่อ..." เหมียวอี้งงงัน 'ตาแก่นี่คงจะไม่ให้ข้าช่วยกวาดพื้นหรอกนะ?'

เหมือนกับยที่สงสัย ชายชราผลักไม้กวาดในมือมาไว้ตรงหน้าเขาจริงๆ

"เอ่อ…" เหมียวอี้ถามอย่างสงสัยว่า "ผู้อาวุโส ท่านคงไม่ให้ข้าช่วยกวาดพื้นหรอกใช่มั้ยไหม?"

"อย่ามาแกล้งโง่!" ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "แม้ข้าจะไม่จำเป็นต้องซุบซิบกับคนของตำหนักดาวประจิม แต่ตรงนี้มีคนนอกอย่างพวกเจ้ามาพอดี ถ้าเจ้าทำให้ตาแก่อย่างข้าไม่พอใจ ข้าก็ไม่ถือสาที่จะไปบอกกับพวกเขาหรอก"

เหมียวอี้พูดไม่ออก แต่ในใจด่าทอว่า 'นี่ฉวยโอกาสขู่เข็ญกันชัดๆ ตาแก่นี่บุคลิกน่าสงสัย' แต่ภายนอกยังคงยิ้มแห้งพร้อมพูดว่า "ผู้อาวุโส ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น เพียงแต่คนนอกอย่างข้ามากวาดพื้นที่นี่คงไม่เหมาะสมมั้ง?"

"มีอะไรไม่เหมาะสม เจ้าอย่ามองว่าข้าเอาแต่หลบกวาดพื้นอยู่ที่ตำหนักดาวประจิมนะ เพราะด้ามไม้กวาดของข้าถักทอมาจาก 'เก๊กฮวยน้ำแข็งหมื่นปี' คนของตำหนักดาวประจิมล้วนรู้จัก เมื่อเจ้านำสิ่งนี้ไปกวาดพื้น พวกเขาเห็นก็ไม่ว่าอะไรอยู่ดี" ชายชราไม่เห็นด้วยและดันไม้กวาดไปไว้ในมือเขา