211 ทุกคนมั่นใจหรือไม่

บทที่ 211 ทุกคนมั่นใจหรือไม่

ภูเขาเขียวถูกปกคลุมด้วยหิมะ น้ำค้างแข็งเกาะเต็มต้นไม้

ฉินเวยเวยเดินออกจากเรือนไม้มายืนตรงประตู และจ้องมองเงาร่างเหมียวอี้ที่เดินจากไปอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปพูดทางซ้ายและขวาว่า "พวกเจ้าออกไปก่อน!"

"ขอรับ!" คนที่ยืนรอคำสั่งอยู่ทางซ้ายและขวาของประตู กุมหมัดคารวะแล้วออกไปจากตรงนั้น

พอฉินเวยเวยหันตัวกลับมา ก็พบว่าหยางชิ่งยืนเอามือไขว้หลังอยู่ด้านหลังวงกบประตูแล้ว

นางย้ายมายืนอยู่ข้างๆ ฉินเวยเวยที่สวมชุดกระโปรงขาวสีราวหิมะกำลังมองตรงตีนเขาและถามอย่างอดไม่ได้ว่า "ประมุขจวน ท่านชื่นชมเขามาตลอดไม่ใช่หรือ? เหตุใดครั้งนี้ลดตำแหน่งเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก?"

หยางชิ่งหรี่ตามองเงาร่างตรงตีนเขาที่เดินก้าวยาวจากไป ก่อนจะกวาดตามองลูกสาวที่อยู่ข้างๆ และจงใจพูดหลบเลี่ยง "จำเป็นต้องมีเหตุผลด้วยหรือ?"

ฉินเวยเวยเงียบไปครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ยังถามว่า "ท่านพ่อ ข้าอยากรู้ว่าเพราะอะไร"

หารู้ไม่ว่าหยางชิ่งอยากจะทดสอบท่าทีของนาง เมื่อเห็นลูกสาวที่ไม่เคยเรียกตัวเองว่า 'พ่อ' ต่อหน้าคนนอกมาใช้ฐานะความเป็นลูกสาวขอคำปรึกษา จึงยืนยันให้แน่ใจทันทีว่าก่อนหน้านี้ฉินเวยเวยอยากช่วยเหมียวอี้จริงๆ