210 กลับไปเป็นคนเลี้ยงม้า

บทที่ 210 กลับไปเป็นคนเลี้ยงม้า

เมื่อนำคนมาแล้ว เหมียวอี้ก็ชี้เขาพร้อมกับรายงานหยางชิ่งว่า "คนผู้ๆ นี้ชื่อชิวเสี้ยน เป็นบริวารของซูเปียว ประมุขเขากุยอี้แห่งจวนเฟื่องฟู"

หยางชิ่งเหลือบตาขึ้นมอง "ชิวเสี้ยน? เจ้าเป็นลูกสมุนของซูเปียวเหรือ?"

ชิวเสี้ยนยังไปเปิดปาก เหมียวอี้ก็ถือทวนเกล็ดกลับด้านไว้ในมือ แล้วชี้เตือนเขาว่า "ประมุขจวนถาม ถ้าโกหกแม้แต่คำเดียว ข้าจะฆ่าอย่างไม่ปรานีณี!"

"ขอรับ!" ชิวเสี้ยนที่หวาดผวาโค้งตัวให้หยางชิ่งอีก "ใช่ขอรับ!"

หยางชิ่งกลับจ้องเหมียวอี้ "ข้ากำลังถาม เจ้าไม่ต้องพูดแทรก"

"ขอรับ!" เหมียวอี้พยักหน้าแสดงออกว่าเข้าใจ

หยางชิ่งถามชิวเสี้ยนอีกว่า "วรยุทธ์ของเจ้าล่ะ รับตำแหน่งอะไรที่เขากุยอี้?"

ชิวเสี้ยนใช้อิทธิฤทธิ์เล็กน้อย เปล่งภาพมายาดอกบัวสีขาวบานสามกลีบตรงหว่างคิ้ว พร้อมตอบว่า "บงกชขาวขั้นสามขอรับ ฟังคำสั่งถ้ำคลื่นอรุณของเขากุยอี้ ไม่มีตำแหน่งขอรับ"

หยางชิ่งถามอีกว่า "ทำไมพวกเจ้าโจมตีถ้ำคล้อยบูรพาล่ะ?"