ส่วนที่ 5 บทที่ 116-2

บทที่ 116-2 มารดาแสนลำเอียง

ไม่นานฉินเหลียนก็กลับมา ดวงตาได้ถุงน้ำแข็งประคบแล้ว แต่เพราะก่อนหน้านี้ร้องไห้หนักเกินไปจึงยังบวมแดงอยู่บ้าง ทว่าไม่ได้อยู่ในสภาพน่าสงสารจนทนมองไม่ได้เพียงนั้นแล้ว

พระชายาอิงชินอ๋องกวักมือเรียกนาง “เจ้ามานี่ แม่ถามเจ้า พี่ชายเจ้าบาดเจ็บสาหัสหรือไม่? แล้วร่างกายพี่สะใภ้ของเจ้ายังแข็งแรงดีอยู่ไหม?”

ฉินเหลียนครุ่นคิด กล่าวอย่างไม่ยอม “ท่านพี่ดูไม่ได้บาดเจ็บสาหัส ยังเหมือนกับเมื่อก่อนที่ชอบทำหน้าเหม็นเบื่อข้า”

“เจ้าว่านอกจากหวายาโถวแล้ว เขายังทำหน้าดีๆ กับใครอีกบ้าง? ติดเป็นนิสัยไปแล้ว” พระชายาอิงชินอ๋องหัวเราะทันที

“ก็จริง” ไทเฮาแย้มสรวล

ฉินเหลียนได้ยินแบบนี้ก็หายใจคล่องขึ้นบ้าง กล่าวอีก “พี่สะใภ้ตั้งครรภ์ แน่นอนว่าไม่ได้ดีขนาดนั้น”

“อะไรนะ?” พระชายาอิงชินอ๋องผุดลุกขึ้นยืนทันที

ไทเฮาเองก็มองฉินเหลียนด้วยความตกพระทัยเช่นกัน

“พวกท่าน...ไม่ทราบหรือ?” ฉินเหลียนมองทั้งสองด้วยความแปลกใจ

“เจ้าบอกว่าพี่สะใภ้เจ้าตั้งครรภ์แล้ว? นี่เรื่องจริงหรือ?” พระชายาอิงชินอ๋องคว้าแขนฉินเหลียน จ้องเอาคำตอบจากนาง

“ใช่แล้ว” ฉินเหลียนพยักหน้ายืนยัน