ส่วนที่ 5 บทที่ 107-2

บทที่ 107-2 พร้อมหน้าไหว้พระจันทร์

เซี่ยเฟิ่งหยุดเท้า พินิจมองนางตั้งแต่ศีรษะจรดเท้ารอบหนึ่ง แย้มยิ้มพลางยื่นมือไปลูบศีรษะนาง “เด็กดี หานเอ๋อร์คล้ายพ่อ ส่วนเจ้าคล้ายแม่ ล้วนเป็นเด็กดีกันทั้งนั้น”

เซี่ยฟางหวาได้ยินนางเอ่ยถึงบิดามารดาก็รู้สึกแสบจมูก ยกมือกอดนาง ส่งเสียงเรียกอีกครั้ง “ท่านป้า”

เซี่ยเฟิ่งกะพริบตาปริบ ดวงตาก็เริ่มแดงแล้วเช่นกัน ทว่าถูกนางโถมน้ำหนักลงมาจึงลูบหลังปลอบ ยิ้มกล่าว “ตอนที่ชิงเหยียนมาส่งข้าก็รู้ว่าพวกเจ้าต้องไปม่อเป่ย เมื่อสะสางธุระที่ม่อเป่ยเสร็จแล้ว ข้าเดาว่าคงรีบมาที่นี่โดยเร็วเป็นแน่ ข้าจึงอยากมารอพวกเจ้าที่นี่ด้วย ตอนนี้พวกเจ้ามาถึงไวดังคาด”

เซี่ยฟางหวาไม่กล่าวคำ อารมณ์อ่อนไหวชั่วขณะ พยักหน้าในอ้อมกอดนาง

เซี่ยเฟิ่งยิ้มพลางมองฉินเจิงที่อยู่ด้านข้างแวบหนึ่ง “นี่คงเป็นท่านอ๋องน้อยกระมัง?”

“ท่านป้า” ฉินเจิงทำความเคารพอย่างสง่างามเช่นกัน

เซี่ยเฟิ่งยกมือชี้เซี่ยฟางหวา “มานี่ ดึงพระชายาน้อยของเจ้าออกเถอะ อากาศร้อนมากเพียงนี้ นางคลอเคลียบนตัวข้าเหมือนอบขนมเปี๊ยะแบบนี้ ประเดี๋ยวข้าคงถูกนางหลอมละลายไปแล้ว”