ส่วนที่ 5 บทที่ 107-1

บทที่ 107-1 พร้อมหน้าไหว้พระจันทร์

ทางภูเขาแม้เดินทางไม่สะดวกนัก เป็นเขาสูงมีหินรูปทรงแปลกๆ รายล้อมด้วยอันตราย แต่ฉินเจิงกับเซี่ยฟางหวายังมาถึงอาณาเขตหอเทียนจีเก๋อได้ทันวันไหว้พระจันทร์

อาวุโสเฉินทราบข่าวแล้วจึงนำคนมารอรับนอกป่าเฟิง

เทศกาลไหว้พระจันทร์ใกล้ผ่านพ้น ป่าใบเฟิงผลัดใบเป็นสีแดงทั่วทั้งผืน

รถม้าหยุดลง ฉินเจิงมองด้านนอกแวบหนึ่ง กล่าวอย่างเนิบนาบ “ทิวทัศน์ไม่เลว”

เซี่ยฟางหวาชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง แย้มยิ้มพลางพยุงเขาลงรถ

อาวุโสเฉินนำคนสืบเท้ามาขึ้นหน้า คารวะเซี่ยฟางหวาด้วยความเคารพ “เจ้านาย”

“ไม่ใช่พระชายาน้อยหรือ?” ฉินเจิงเลิกคิ้ว

อาวุโสเฉินมองฉินเจิงแวบหนึ่ง มิได้ตอบ แต่ทำความเคารพเขาพร้อมส่งเสียงทัก “ท่านอ๋องน้อย”

ฉินเจิงหัวเราะเสียงหนึ่งทันใด “อาวุโสเฉินดูไม่ค่อยยินดีที่ข้ามาที่นี่?”

“มิกล้า ท่านอ๋องน้อยมีบุคลิกองอาจไม่ธรรมดา ทั้งยังเป็นสามีของเจ้านาย มาที่นี่ย่อมเป็นแขกกิตติมศักดิ์ ทุกคนในหอเทียนจีเก๋อต้องให้การต้อนรับอย่างมีมารยาท” อาวุโสเฉินส่ายหน้า

ฉินเจิงผินหน้ามองเซี่ยฟางหวา โอบเอวนาง กล่าวอย่างคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “เป็นแบบนี้หรือไม่?”