ส่วนที่ 5 บทที่ 104-1

บทที่ 104-1 วิชากักขัง

ชูฉือไม่สนใจคำถามของเซี่ยฟางหวา เพียงจ้องมองนาง

เซี่ยฟางหวาส่ายหน้า หลายวันนี้นางล้วนอยู่กับฉินเจิง มิได้พบใครทั้งนั้น

“ไม่มีจริงหรือ?” ชูฉือหรี่ตาลง

เซี่ยฟางหวาหันไปมองฉินเจิง

สีหน้าของฉินเจิงเคร่งขรึม มองชูฉือ “เจ้าเอาแต่ถามถึงทำไม?”

ชูฉือหัวเราะเสียงเย็น มองเซี่ยฟางหวาแล้วกล่าวขึ้น “ตัวเจ้าฝึกบำเพ็ญวิชาภูตผีแท้ๆ กลับถูกวิชาภูตผีเล่นงานโดยที่ไม่รู้ตัวหรือ?”

เซี่ยฟางหวาผงะตกใจ

“นางถูกวิชาภูตผีใด?” สีหน้าของฉินเจิงเยือกเย็นทันที

“วิชากักขัง” ชูฉือตอบ

สีหน้าของเซี่ยฟางหวาเปลี่ยนไป

“นี่เป็นวิชาอะไร?” มือของฉินเจิงที่จับมือเซี่ยฟางหวาแน่นขึ้นโดยพลัน

ชูฉือมองทั้งคู่แวบหนึ่ง “เป็นหนึ่งในวิชาราชนิกุลเผ่าภูตผี ชื่อว่ากักขัง มีความนัยตามชื่อคือ เมื่อผู้ที่ถูกวิชาประเภทนี้เล่นงานจะถูกกักขัง”

“พูดให้เข้าใจหน่อย” ฉินเจิงจ้องชูฉือ

“พูดให้เข้าใจหน่อยคือ พระชายาน้อยไม่ได้ถูกกักขัง แต่เป็นเด็กในท้องนางที่ถูกกักขัง หากไม่ถอนวิชานี้ พวกเจ้าก็ไม่ต้องหวังให้เขาเกิดมาแล้ว เขาจะอยู่ในท้องนางไปตลอดกาล ไม่เติบโต แต่ก็ไม่ตาย” ชูฉือกล่าวเน้นย้ำทีละคำ