ส่วนที่ 5 บทที่ 067-2

บทที่ 67-2 เราสองไม่แยกห่าง

หลี่มู่ชิงมองท้องฟ้าแวบหนึ่ง ค่อยๆ กล่าวเสียงเข้ม “ตอนที่เราเข้าเมืองมา ผู้ช่วยขุนนางจ้าวคนนั้นสังหารนายท่านสามแล้วหนีออกนอกเมืองโดยใช้ทางลับแล้ว ตอนนี้เวลาผ่านมาถึงสองชั่วยาม คนผู้นี้ตื่นตัวและเจ้าเล่ห์ เกรงว่าคงสืบหาฐานะและร่องรอยเขาไม่พบในเร็วๆ นี้ สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้ ข้าคิดว่าไปหาคนตระกูลหลี่แห่งเจวี๋ยมิ่งก่อน ถึงอย่างไรตระกูลเขาก็เป็นคนสร้างกลไกสิ้นชีพขึ้นมา เกรงว่าถึงหาผู้ช่วยขุนนางจ้าวพบก็ยากแก้ไขได้”

“เช่นนั้นบ่าวจะไปเชิญคนตระกูลหลี่มาเจ้าค่ะ” ซื่อฮว่ากล่าวขึ้นทันที

“ข้าก็จะไปด้วย” ซื่อม่อกล่าวขึ้นเช่นกัน

หลี่มู่ชิงครุ่นคิดแล้วเอ่ยขึ้น “ข้าไปเองดีกว่า ตระกูลหลี่แห่งเจวี๋ยมิ่งนี้กับจวนเสนาบดีฝ่ายขวาของข้าเป็นสกุลหลี่เดียวกัน แม้ตอนนั้นแยกออกไปสร้างตระกูลเอง แต่สุดท้ายก็มีรากฐานสกุลเดียวกัน เป็นพวกเจ้าไปเกรงว่าไม่เพียงแต่เชิญตัวมาไม่ได้ แม้แต่ประตูบ้านยังเข้าไปมิได้”

ซื่อฮว่าได้ยินเช่นนั้นก็หันไปมองหลี่มู่ชิง “แต่สถานการณ์ในเมืองสิงหยางตอนนี้ เกรงว่าเบื้องหลังยังมีคนชั่ว พวกบ่าวอยู่ที่นี่เกรงว่าจะควบคุมเมืองสิงหยางไม่ไหว”