ส่วนที่ 5 บทที่ 059-2

บทที่ 59-2 มู่ชิงส่งข่าว

ยามที่ฉินอวี้อ่านวิจารณ์สาส์นกราบทูลข้อราชการของวันนี้หมดแล้ว และออกจากห้องทรงหนังสือกลับมาเสวยมื้อเย็น ก็พบว่าเซี่ยฟางหวายืนอยู่ริมหน้าต่าง เงามืดของฉากราตรีแผ่คลุมตัวนาง บรรยากาศรอบตัวนางดุจมีหมอกปกคลุม ด่ำลึกดุจฟ้าอันมืดมิด

ฉินอวี้ย่นคิ้ว เดินไปด้านหลังนางแล้วเอ่ยถาม “เป็นอะไรไป”

เซี่ยฟางหวาหันกลับมามองฉินอวี้แล้วตอบ “เห็นทีข้าต้องออกเดินทาง”

ใบหน้าของฉินอวี้ขึงตึงทันใด “เกิดเรื่องใดขึ้นอีกแล้ว”

เซี่ยฟางหวาเม้มปาก “ตอนนี้ยังไม่เกิดเรื่องใด เพียงแต่ข้าจำเป็นต้องไปพิสูจน์บางอย่าง ตอนนี้ยังบอกไม่ได้” พูดจบ พบว่าฉินอวี้จะแย้ง นางจึงชิงกล่าวอย่างตัดสินใจแน่วแน่มิให้โต้แย้งด้วยความมั่นใจและความจริงจัง “ข้าต้องออกนอกเมือง”

ถ้อยคำโต้แย้งของฉินอวี้ยังมิได้เอ่ยออกมาก็ถูกอุดไว้แล้ว จึงเอ่ยด้วยโทสะ “เจ้าต้องบอกให้ข้ารู้ เจ้ารู้หรือไม่ว่าร่างกายของเจ้านั้นห้ามระหกระเกินเกินควร”

“ข้าจะพกยาติดตัวไปด้วย” เซี่ยฟางหวากล่าว “อีกอย่างหลังข้าออกจากเมืองแล้วก็จะไปหาฉินเจิงทันที มีเขาอยู่ด้วย เจ้าก็สบายใจได้แล้วกระมัง”