ส่วนที่ 5 บทที่ 051-2

บทที่ 51-2 ฮ่องเต้ที่ดี

เซี่ยฟางหวามองฉินอวี้แวบหนึ่ง “จิตสังหารรุนแรงนัก”

ฉินอวี้ยื่นมือมาผลักกระดานหมากล้อม ปัดหมากกระจายออก “จิตสังหารเล็กน้อยแค่นี้นับประสาอันใด เจ้าออกไปดูข้างนอกสิ ตอนนี้ทั่วหล้าล้วนมีจิตสังหารอันแรงกล้า”

เซี่ยฟางหวามองไปทางนอกวัง กำแพงวังหลวงกั้นขวาง ทว่ามิอาจขัดขวางแรงสนับสนุนอันฮึกเหิมได้ นางเลิกคิ้วกล่าว “แบบนี้ไม่ดีหรือ หรือเจ้าว่าการทำสงคราม ราษฎรล้วนต้องแสดงท่าทีไม่พอใจเจ้าถึงจะสำราญ”

“ย่อมไม่ใช่แบบนั้น” ฉินอวี้มองนาง “เพียงแต่แรงสนับสนุนเหล่านี้มิได้มากจากราชสำนักต่างหาก เป็นความน่าเศร้าใจของราชสำนักยิ่ง ตอนนี้เรานั่งบนเก้าอี้มังกรตัวนี้ มีหรือจะมีความสุขได้”

เซี่ยฟางหวากลอกตา “นั่นเป็นฮ่องเต้ในประวัติศาสตร์หนานฉินของเจ้าที่รวบรวมแรงสนับสนุนไม่ได้ จะโทษใครได้เล่า”

“ใช่แล้ว โทษใครได้” ฉินอวี้ถอนหายใจออกมา

เซี่ยฟางหวาเห็นว่าสภาพจิตใจเขาแลดูไม่ค่อยดีนัก จึงยิ้มกล่าวว่า “นับจากวันนี้ไป แผ่นดินหนานฉินมีเจ้าปกครอง เจ้ามิอาจลบทุกการกระทำของอดีตฮ่องเต้พระองค์ก่อนๆ ได้ แต่เริ่มจากเจ้า อย่างน้อยที่สุด ยังแก้ประวัติศาสตร์หนานฉินได้”