ส่วนที่ 5 บทที่ 024-2

บทที่ 24-2 เฝ้ารอตลอดไป

เยี่ยนถิงพลันหัวเราะขึ้นมา ยกมือตบโต๊ะฉาดหนึ่ง “ข้าชอบเซี่ยอี”

ฉินอวี้ผินหน้ามองเขา

ทุกคนก็ล้วนหันไปมองเขาเช่นกัน

เยี่ยนถิงพลันขยับเข้าใกล้ฉินอวี้ “หากทรงไม่ชอบนาง ข้าจะชอบแทนแล้วนะ”

“ตามสบาย” ฉินอวี้ละสายตากลับมา ดื่มน้ำชาอึกหนึ่ง สีหน้าเรียบนิ่ง

เยี่ยนถิงตะโกนขึ้น “เซี่ยอี”

เซี่ยอีหยุดเท้าแล้วหันกลับไปมองเยี่ยนถิง

“แต่งกับข้าเถอะ เป็นเช่นไร บางทีข้าอาจทำให้เจ้าเปลี่ยนใจหันมาชอบข้าก็เป็นได้” เยี่ยนถิงมองนางแล้วยิ้มกล่าว

เซี่ยอีมองเยี่ยนถิงด้วยแววตาจริงจัง ส่ายหน้าปฏิเสธ ตอบทีละคำด้วยความเอาจริงเอาจัง “ท่านโหวน้อยเยี่ยน ขอโทษด้วย แต่ข้าชอบเพียงฝ่าบาท หากชีวิตนี้จะออกเรือนก็จะออกเรือนกับพระองค์เท่านั้น ถ้ามิอย่างนั้นก็เดียวดายไปจนแก่เฒ่า”

“ตัวข้ายังไม่พูดถึงเดียวดายไปจนแก่เฒ่า เจ้ายังเป็นแม่นางน้อย อายุน้อยกว่าพวกเราตั้งหลายปีกลับเอ่ยถึงเดียวดายไปจนแก่เฒ่าอันใดกัน เร็วเกินไปแล้ว มิน่าเล่าคนอื่นถึงคิดว่าเจ้ายังเด็ก” เยี่ยนถิงมองนาง เอ่ยขึ้นอย่างคลุมเครือ

เซี่ยอีกล่าวอย่างตั้งใจ “อีกไม่กี่เดือนข้าก็ปักปิ่นแล้ว ยังเป็นเด็กหรือไม่”