ส่วนที่ 5 บทที่ 020-2

บทที่ 20-2 สู่ขอต่อหน้า

เวลานี้ หลูเสวี่ยอิ๋งกับเซี่ยอีก็เดินใกล้เข้ามา ทำความเคารพฮูหยินและคุณหนูทุกท่านพร้อมกัน

“อรุณสวัสดิ์ฮูหยินทุกท่าน อรุณสวัสดิ์ท่านพี่ทุกคน” เซี่ยอีทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริง

“ฮูหยินหมิงมีวาสนามาก ไม่ต้องมากพิธีหรอก” ฮูหยินท่านหนึ่งยิ้มพลางโบกมือปราม

พระชายาอิงชินอ๋องกำลังจะเอ่ยชมเซี่ยอีอีกสองประโยค พลันตวัดตามองเห็นฉินห้าวกับฉินชิงเดินตามหลังมา ฉินชิงก้มหน้าต่ำ เดินข้างกายฉินห้าวด้วยท่าทางเหงาหงอย นางจึงกล่าวติดตลก “วันนี้เด็กคนนี้เป็นอะไรไป ไฉนถึงได้ดูเหงาหงอยนัก”

ไม่มีผู้ใดตอบ

ฮูหยินหมิงมองเซี่ยอีแวบหนึ่ง พบว่านางปล่อยแขนหลูเสวี่ยอิ๋งแล้ว แต่หันไปควงแขนเซี่ยฟางหวาแทน รอยยิ้มบนใบหน้ายังคงเจิดจ้า ทว่ามือด้านล่างแอบดึงแขนเสื้อเซี่ยฟางหวา ราวกับอยากคุยกับนางโดยไม่สนใจคนอื่น นางละสายตากลับมา มองไปยังฉินชิงกับฉินห้าว