ส่วนที่ 5 บทที่ 008-2

บทที่ 8-2 กลับจวนเข้าวัง

พระชายาอิงชินอ๋องฟังจบก็ลูบหลังมือเซี่ยฟางหวา น้ำตาคลอหน่วยตา “เด็กคนนี้ แม่รู้อยู่แล้วว่าเจ้าต้องมีความลำบากใจใดเป็นแน่ ตอนนั้นอวี้หวั่นกับพ่อเจ้าด่วนจากไป สิ่งที่นางทิ้งไว้เพื่อให้ข้ามอบให้เจ้านั้น ทำให้ข้าคิดว่ากฎของเผ่าภูตผีไม่ธรรมดา การสมรสของพวกเจ้าเกรงว่าต้องยากลำบากแน่นอน กลับไม่คิดว่า…”

เซี่ยฟางหวาเงียบ ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี ฉินเจิงจงใจปิดบังเรื่องระหว่างสองชาติ ขณะเดียวกันก็ทำให้นางลอบถอนใจโล่งอก ทั้งรู้สึกขอโทษต่อพระชายาอิงชินอ๋อง ถึงอย่างไรก็เป็นนางที่ดึงฉินเจิงมาพัวพันด้วย

หากฉินเจิงมิได้ชอบนาง มิได้อยากสมรสกับนาง เขาก็คงไม่ต้อง…

“พวกเจ้ารักกัน นี่เป็นวาสนาที่สวรรค์มอบให้แล้ว วาสนาลึกซึ้ง ถึงแยกจากก็มิอาจแยกได้” พระชายาอิงชินอ๋องกล่าวอีก “ต้องมีหนทางแน่ โลกอันกว้างใหญ่ไพศาล เผ่าภูตผีเกิดขึ้นด้วยกฎแห่งสวรรค์ อย่างไรก็ต้องมีหนทางแก้ไข ตาเจ้ามิใช่ไปยังเผ่าภูตผีแล้วหรือ ในบางครั้ง มนุษย์ก็เอาชนะสวรรค์ได้”

เซี่ยฟางหวาอบอุ่นใจขึ้นมา พยักหน้ารับ

“พวกเจ้าระหกระเหินกลับมาคงเหนื่อยแล้วใช่ไหม รีบไปพักผ่อนเถอะ” พระชายาอิงชินอ๋องลูบปลอบ