ส่วนที่ 5 บทที่ 005-1

บทที่ 5-1 แผนการหลายปี

ที่แท้คนที่แยกเกลือกับน้ำตาลไม่ออกก็มิได้มีแค่นางคนเดียว ยามนี้นับว่าหาพันธมิตรเจอแล้ว

เซี่ยฟางหวามองกับข้าวสี่อย่าง ลำบากใจชั่วขณะหนึ่ง กว่าจะทำขึ้นมามิง่าย คงต้องเททิ้งกระมัง

ฉินเจิงโยนตะเกียบ ดึงเซี่ยฟางหวาหลบออกมาแล้วตนเป็นฝ่ายลงมือทำอาหารเอง หลังทำอาหารเสร็จแล้ว เขาก็ชี้ไปยังกับข้าวสี่อย่างฝีมือเซี่ยฟางหวา เอ่ยบอกชิงเหยียน “เจ้ารับผิดชอบด้วยการกินมันให้หมด”

ชิงเหยียนมีสีหน้าขมขื่นทันที

ฉินเจิงยกอาหารขึ้นมา สื่อความหมายให้เซี่ยฟางหวาตามตนออกไป

เซี่ยฟางหวามองชิงเหยียนด้วยความขำขันแวบหนึ่ง ก่อนตามฉินเจิงออกจากห้องครัว

ครั้นกลับมาถึงห้อง ฉินเจิงก็วางอาหารลง ก่อนหมุนตัวกลับมาดึงเซี่ยฟางหวาเข้าหาอ้อมอก แล้วโน้มศีรษะจูบนาง

เซี่ยฟางหวายกมือทุบเขา ทันใดนั้นก็นึกถึงบาดแผลบนลำคออีกฝ่ายได้ จากทุบจึงเปลี่ยนเป็นผลักแทน

ฉินเจิงถูกนางผลักออกอย่างไม่เต็มใจนัก จึงมองนางด้วยความไม่พอใจ

“เกิดอะไรขึ้น บาดเจ็บได้อย่างไร” เซี่ยฟางหวาชี้ลำคอเขา

“เจอฉินอวี้ที่ราชสุสานเข้า” ฉินเจิงเบะปาก

“พวกเจ้าทะเลาะกันหรือ” เซี่ยฟางหวาย่นหัวคิ้ว