ส่วนที่ 4 บทที่ 068-1

บทที่ 68-1 หากพบอีกจะสังหาร

ฉินเจิงออกจากตำหนักบรรทม ไม่รออิงชินอ๋องก็ขี่ม้าออกจากวังหลวงทันที

ทหารอารักขาประตูวังมิได้ยินการเคลื่อนไหวใดดังมาจากข้างในตำหนักของฝ่าบาทก็พากันถอนหายใจโล่งอก พวกเขายินดีจะล่วงเกินภูตผีปีศาจมากกว่าฉินเจิงผู้ซึ่งเป็นดั่งเทพแห่งภัยพิบัติ ธนูดอกนั้นที่ยิงโดนหัวหน้าองครักษ์เป็นเพียงการเตือนตำหนิ โชคร้ายรับเคราะห์เปล่า เพราะไม่มีผู้ใดกล้าเอาความเขา

หลังออกจากวังหลวง ฉินเจิงหาได้มุ่งไปยังราชสุสาน หากแต่ตรงกลับจวนอิงชินอ๋อง

ระหว่างทางพลันมีม้าตัวหนึ่งกระโจนมาจากด้านข้าง ขวางทางเขาเบื้องหน้า

ฉินเจิงดึงเชือกบังเหียน ตวัดตามองพบว่าเป็นหลี่มู่ชิง จึงมองเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉย

“เกิดอะไรขึ้น” หลี่มู่ชิงถามด้วยความร้อนใจ

ฉินเจิงเม้มปากเงียบ

“ข้าได้ยินฝ่าบาททรงมีพระราชโองการให้เจ้า…หย่าร้าง ฟังว่าต้องประกาศต่อใต้หล้าด้วย มีพระบัญชาให้คนติดประกาศทั่วทุกแห่งภายในคืนนี้” หลี่มู่ชิงมองเขา “เป็นเรื่องจริงหรือ เพราะเหตุใดกัน”

“ข้าก็อยากรู้ว่าเพราะเหตุใด” ฉินเจิงตอบเสียงเย็น