ส่วนที่ 4 บทที่ 066-2

บทที่ 66-2 ถึงตายก็ไม่แต่ง

ไม่นานหมอหลวงก็ถูกเชิญมาที่จวนอิงชินอ๋อง หลังผ่านประตูจวนเข้ามาก็ไม่ได้รับอนุญาตให้หยุดพักหายใจแม้แต่ครู่เดียว ถูกลากไปยังเรือนลั่วเหมยด้วยความรีบร้อน

เวลานี้หลินชีนำร่างฉินเจิงขึ้นมานอนบนเตียงแล้ว เมื่อเห็นอิงชินอ๋องกับหมอหลวงเดินตามกันเข้ามาก็รีบหลีกทางให้ด้วยใบหน้าซีดขาว “ไม่ว่าข้าเรียกท่านอ๋องน้อยเช่นไร ท่านอ๋องน้อยก็ไม่ยอมฟื้นขึ้นมาเลยขอรับ”

“หมอหลวงรีบตรวจเขาเถอะ” อิงชินอ๋องบอก

หมอหลวงท่านนี้อยู่เข้าเวรในสำนักหมอหลวงวันนี้ แม้ไม่ได้มีวิชาแพทย์ดีเยี่ยมเหมือนหมอหลวงซุน แต่ก็มิได้อ่อนด้อย มักเรียนรู้จากหมอหลวงซุนด้วยความถ่อมตัวเสมอ หลังหมอหลวงซุนเสียชีวิต งานของเขาก็เพิ่มมากขึ้นเป็นกอง การถวายการรักษาฝ่าบาทและพระสนมต่างตกอยู่ในความรับผิดชอบของเขา เขาจึงต้องระมัดระวังเพิ่มขึ้น ยามนี้เห็นว่าฉินเจิงสลบไปจึงรีบมาตรวจชีพจรให้

พักต่อมาเขาก็ถอนหายใจยาว ประสานมือกล่าวกับอิงชินอ๋อง “เรียนท่านอ๋อง ท่านอ๋องน้อยมีอาการกระวนกระวายแล่นโจมตีหัวใจทำให้สลบไปชั่วเวลาหนึ่ง ภายในช่องท้องมีเลือดออก สร้างความเสียหายเล็กน้อย มิได้ร้ายแรงขอรับ”